[ویکی فقه] درباره اصل این روایت ـ که در متن آمده است ـ و نیز افراد موجود در سند های آن، در میان خود اهل سنت نیز بحث هایی وجود دارد که نتیجه اش آن است که چنین روایتی حتی بر مبنای اهل سنت ضعیف بوده و چندان قابل پذیرش نیست.
در این مقال، درباره این پرسش (آیا در داستان غار، ابوبکر پای خود را بر دهنه سوراخی قرار داد تا از جان پیامبر (صلی الله علیه وآله) محافظت کند؟) مطالبی را بیان می کنیم.
داستان غار
برخی منابع نسبتاً متأخر اهل سنت، چنین ماجرایی را در مورد داستان غار نقل کرده اند: در دوران خلافت عمر، گروهی درصدد اثبات برتری او بر ابوبکر بودند که عمر خطاب به آنان گفت: سوگند به خدا که یک شب و روز از زندگی ابوبکر به مراتب برتر از اعمال تمام خانواده عمر است. سپس گفت: آن شب، شبی بود که پیامبر (صلی الله علیه وآله) از دست مردم مکه گریخت و ابوبکر هم به دنبال آن حضرت حرکت می کرد؛ گاهی در جلو، گاهی از پشت سر و گاه در سمت چپ و راست پیامبر (صلی الله علیه وآله) حرکت می کرد. پیامبر فرمود: «چرا چنین می کنی و هدفت چیست؟» گفت: گاه به فکر این می افتم که در جلو کمین نکرده باشند و گاه می ترسم که از دنبال سرمان تعقیب شویم یا در چپ و راست ما باشند. بر جان شما می ترسم و چنین می کنم. پیامبر (صلی الله علیه وآله) روی سر پنجه پاهای خود حرکت می کرد؛ زیرا پاهایش زخم گردیده بود و توان حرکت نداشت، وقتی ابوبکر متوجه شد، آن حضرت را بر دوش کشید و به سرعت راه افتاد تا به دهانه غار رسیدند و آن جا ابوبکر، پیامبر را سوگند داد که داخل غار نشود تا اول او وارد شود و اگر خطری باشد متوجه او گردد، وارد غار شد و چیزی در آن ندید. آن گاه پیامبر را به دوش گرفت و وارد غار کرد، و در غار متوجه سوراخی شد که چند افعی و مار در آن بودند، ابوبکر از ترس این که مبادا آنها خارج شده و آزاری به پیامبر برسانند، پاشنه پای خود را در سوراخ نهاد. مارها خود را به پاشنه او می کوفتند و ابوبکر می گریست و پیامبر می فرمود: «نترس خدا با ماست» تا آن جا که خداوند متعال آرامش و طمأنینه به ابوبکر عنایت فرمود (اشاره به آیه ۴۰ سوره توبه: «در آن هنگام که آن دو در غار بودند، و او به همراه خود می گفت: "غم مخور، خدا با ماست!" در این موقع، خداوند سکینه (و آرامش) خود را بر او فرستاد و با لشکرهایی که مشاهده نمی کردید، او را تقویت نمود». ) و...».
بیان چند نکته
پیرامون این نقل، باید به این نکات توجه داشت:
← اول
...
در این مقال، درباره این پرسش (آیا در داستان غار، ابوبکر پای خود را بر دهنه سوراخی قرار داد تا از جان پیامبر (صلی الله علیه وآله) محافظت کند؟) مطالبی را بیان می کنیم.
داستان غار
برخی منابع نسبتاً متأخر اهل سنت، چنین ماجرایی را در مورد داستان غار نقل کرده اند: در دوران خلافت عمر، گروهی درصدد اثبات برتری او بر ابوبکر بودند که عمر خطاب به آنان گفت: سوگند به خدا که یک شب و روز از زندگی ابوبکر به مراتب برتر از اعمال تمام خانواده عمر است. سپس گفت: آن شب، شبی بود که پیامبر (صلی الله علیه وآله) از دست مردم مکه گریخت و ابوبکر هم به دنبال آن حضرت حرکت می کرد؛ گاهی در جلو، گاهی از پشت سر و گاه در سمت چپ و راست پیامبر (صلی الله علیه وآله) حرکت می کرد. پیامبر فرمود: «چرا چنین می کنی و هدفت چیست؟» گفت: گاه به فکر این می افتم که در جلو کمین نکرده باشند و گاه می ترسم که از دنبال سرمان تعقیب شویم یا در چپ و راست ما باشند. بر جان شما می ترسم و چنین می کنم. پیامبر (صلی الله علیه وآله) روی سر پنجه پاهای خود حرکت می کرد؛ زیرا پاهایش زخم گردیده بود و توان حرکت نداشت، وقتی ابوبکر متوجه شد، آن حضرت را بر دوش کشید و به سرعت راه افتاد تا به دهانه غار رسیدند و آن جا ابوبکر، پیامبر را سوگند داد که داخل غار نشود تا اول او وارد شود و اگر خطری باشد متوجه او گردد، وارد غار شد و چیزی در آن ندید. آن گاه پیامبر را به دوش گرفت و وارد غار کرد، و در غار متوجه سوراخی شد که چند افعی و مار در آن بودند، ابوبکر از ترس این که مبادا آنها خارج شده و آزاری به پیامبر برسانند، پاشنه پای خود را در سوراخ نهاد. مارها خود را به پاشنه او می کوفتند و ابوبکر می گریست و پیامبر می فرمود: «نترس خدا با ماست» تا آن جا که خداوند متعال آرامش و طمأنینه به ابوبکر عنایت فرمود (اشاره به آیه ۴۰ سوره توبه: «در آن هنگام که آن دو در غار بودند، و او به همراه خود می گفت: "غم مخور، خدا با ماست!" در این موقع، خداوند سکینه (و آرامش) خود را بر او فرستاد و با لشکرهایی که مشاهده نمی کردید، او را تقویت نمود». ) و...».
بیان چند نکته
پیرامون این نقل، باید به این نکات توجه داشت:
← اول
...
wikifeqh: حفظ_پیامبر