حسن علی بن عبدالله شوشتری اصفهانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حسن علی بن عبدالله شوشتری اصفهانی، عالم فاضل و فقیه محقق در اواخر قرن دهم هجری می باشد.
آخوند ملّاحسن علی مُکَنّی به «ابوالحسن» بن ملّاعبداللّه بن حسین شوشتری عالم فاضل و فقیه محقق. ظاهراً در اواخر قرن دهم هجری متولّد شده و نزد پدر به تحصیل پرداخته و از او در سال ۱۰۲۰ق اجازه دریافت نموده است. همچنین در محضر شیخ بهائی کسب فیض نموده و در سال ۱۰۳۰ق از او اجازه دریافت کرده است. قاضی معزالدّین محمّد اصفهانی یکی دیگر از مشایخ اوست که در سال ۱۰۳۵ق به ملّاحسنعلی اجازه داده است.
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الروضة النضره، ص۱۵۰-۱۵۱.
ملّا حسن علی شوشتری در مراتب علمی واجد مقام والایی بوده و در علوم مختلف خاصّه در فقه، اصول، کلام، ادبیات فارسی و عربی و حدیث مهارت به سزایی داشته است. میرزا محمدطاهر نصرآبادی که معاصر اوست نزدیک به چنین عباراتی را درباره او به کار می برد و او را می ستاید «جامع علوم عقلی و نقلی، حاوی فروع و اصول که به جودت طبع و حِدّت ذهن و طلاقت لِسان و حاضر جوابی در بین اقران و امثال ممتاز بود.»
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۲۴.
در محضر او شاگردان بسیاری تربیت شده اند از جمله: علّامه ملّامحمدباقر مجلسی، ملّامحمّدباقر محقق سبزواری، تاج الدّین حسن اصفهانی، داود الفت شوشتری، شرف الدّین علی بن جمال الدّین مازندرانی، علی بن عین علی فروشانی اصفهانی، ملّامحمّدقاسم بن خواجه محمّد فومنی گیلانی و بهاءالدّین محمّد شوشتری (فرزندش) و میرزا عیسی بن محمّدصالح جیرانی.
بزرگان فرهنگ و تاریخ اصفهان: خطی.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس