حر بن یزید ریاحی

[ویکی فقه] حُرّبن یزید ریاحی، فرمانده بخشی از سپاه عبیدالله بن زیاد در واقعه کربلا، که به سبب ندامت از اقدام خود و پیوستن به امام حسین (علیه السلام)، نزد شیعیان حرمتی خاص دارد.
حرّ بن یزید بن ناجیة بن قَعْنَب بن عَتّاب بن حارث بن عمرو بن هَمّام به بنو ریاح بن یربوع بن حَنْظَلَه، از تیره های قبیله تمیم، منتسب است.(دواداری نام وی را جَریر بن یزید، یافعی، حارث بن یزید و ابن عماد، حرث بن یزید ذکر کرده اند که صحیح نیست.) و ازاین رو، وی را ریاحی، یربوعی، حَنظَلی و تمیمی خوانده اند. خاندان حرّ در زمان جاهلیت و در دوره اسلام از بزرگان بودند.
تاریخ ولادت
تاریخ تولد حرّ معلوم نیست؛ اگر گزارش های حاکی از حضور پسران وی در واقعه کربلا صحت داشته باشد، وی احتمالاً در سال های نخست هجری به دنیا آمده است.
سمت فرمان دهی
او از بزرگان اهل کوفه بود. ابن زیاد او را از قادسیه با هزار سواره به سمت امام حسین (علیه السلام) فرستاد تا مانع ورود او به شهر کوفه شود. عمر سعد نیز در روز عاشورا او را فرمانده قبایل «تمیم» و «همدان» قرار داد.
مادر حر در کلام امام
...

[ویکی شیعه] حُرّ بْن یَزید ریاحی، از فرماندهان نظامی کوفه که پیش از واقعه عاشورا مأموریت یافت با سپاه هزار نفری، مانع حرکت امام حسین(ع) به سوی کوفه و همچنین مانع بازگشت ایشان شود. در روز عاشورا حر پس از آن که مشاهده کرد کوفیان بر کشتن امام حسین اصرار دارند، به امام پیوست و در دفاع از ایشان جنگید و به شهادت رسید. حر به سبب پشیمانی از اقدام خود و پیوستن به امام حسین(ع)، نزد شیعیان حرمتی خاص دارد. شیعیان حر را نماد امید به قبولی توبه و رستگاری بعد از آن می دانند.
حرّ بن یزید بن ناجیة بن قَعْنَب بن عَتّاب بن حارث بن عمرو بن هَمّام بن بنو ریاح بن یربوع بن حَنْظَلَه، به یکی از تیره های قبیله تمیم، منتسب است و از این رو، وی را ریاحی، یربوعی، حَنظَلی و تمیمی خوانده اند. خاندان حرّ در زمان جاهلیت و در دوره اسلام از بزرگان بودند.
حرّ یکی از مشهورترین جنگاوران کوفه بود. در برخی منابع، به اشتباه، از وی با عنوان شُرطه عبیدالله بن زیاد، حاکم کوفه، یاد شده است. او توسط عبیدالله بن زیاد به فرماندهی بخشی از سپاه اعزامی برای مواجهه با امام حسین(ع) منصوب شد و پایبند به اجرای دقیق فرمان های حکومتی بود.

[ویکی اهل البیت] حُرّ بن یزید ریاحی، فرمانده بخشی از سپاه عبیدالله بن زیاد در واقعه کربلا که به سبب ندامت از اقدام خود و پیوستن به امام حسین علیه السلام، نزد شیعیان حرمتی خاص دارد.
حرّ بن یزید بن ناجیة بن قَعْنَب بن عَتّاب بن حارث بن عمرو بن هَمّام به بن و ریاح بن یربوع بن حَنْظَلَه، از تیره های قبیله تمیم منتسب است (دواداری نام وی را جَریر بن یزید، یافعی، حارث بن یزید و ابن عماد، حرث بن یزید ذکر کرده اند که صحیح نیست.) و از این رو وی را ریاحی، یربوعی، حَنظَلی و تمیمی خوانده اند.
خاندان حرّ در زمان جاهلیت و در دوره اسلام از بزرگان بودند.
تاریخ تولد حرّ معلوم نیست؛ اگر گزارش های حاکی از حضور پسران وی در واقعه کربلا صحت داشته باشد، وی احتمالاً در سال های نخست هجری به دنیا آمده است.
شهید والاقدر عاشورا، حر از خاندان های معروف عراق و از رؤسای کوفیان بود. به درخواستِ ابن زیاد، برای مبارزه با امام حسین علیه السلام فراخوانده شد و به سرکردگی هزار سوار برگزیده گشت. گفته اند وقتی از دارالاماره کوفه با مأموریت بستن راه بر امام حسین علیه السلام بیرون آمد، ندایی شنید که: ای حر! مژده باد تو را بهشت...
بنابر برخی منابعِ متأخر، پسران و برادر و غلام حرّ نیز هم زمان با حر به امام حسین پیوستند و در واقعه کربلا به شهادت رسیدند، اما این مطالب به سبب اشاره نشدن به آنها در منابع متقدم، چندان درخور اعتماد نمی نمایند.
در منزل «قصر بنی مقاتل» یا «شراف» راه را بر امام بست و مانع از حرکت آن حضرت به سوی کوفه شد. کاروان حسینی را همراهی کرد تا به کربلا رسیدند و امام در آنجا فرود آمد. حر وقتی فهمید کار جنگ با حسین بن علی علیهماالسلام جدی است، صبح عاشورا به بهانه آب دادن اسب خویش، از اردوگاه عمر سعد جدا شد و به کاروان حسین علیه السلام و جبهه حق پیوست.
توبه کنان کنار خیمه های امام آمد و اظهار پشیمانی کرد، سپس اذن میدان طلبید. این انتخاب شگفت و برگزیدن راه بهشت بر دوزخ از حر، چهره ای دوست داشتنی و قهرمان ساخت. حر با اذن امام به میدان رفت و در خطابه ای مؤثر، سپاه کوفه را به خاطر جنگیدن با حسین علیه السلام توبیخ کرد. چیزی نمانده بود که سخنان او گروهی از سربازان عمر سعد را تحت تأثیر قرار داده از جنگ با سیدالشهداء منصرف سازد که سپاه عمر سعد او را هدف تیرها قرار داد. نزد امام بازگشت و پس از لحظاتی دوباره به میدان رفت و با رجزخوانی، به مبارزه پرداخت و پس از نبردی دلیرانه به شهادت رسید.