[ویکی فقه] حبیب اللّه بن محمدباقر نیر واثق همدانی اصفهانی، فاضل ادیب و شاعر متتبع در اصفهان می باشد.
میرزا حبیب اللَّه نیّر ابن حاج شیخ محمّدباقر واثق همدانی، فاضل ادیب و شاعر متتبع. در ۲۱ شوال ۱۳۰۸ق در اصفهان متولّد شده و نزد پدر دانشمند خود مقدمات علوم را آموخته، سپس به درس جمعی از بزرگان مانند شیخ مرتضی ریزی و آخوند کاشی حاضر شده و از محضر آنان استفاده و استفاضه نموده و در خدمت میرزا عبدالحسین قدسی (دایی خود) خط و ادب آموخت. وی طبع روانی در شعر داشته و در انجمن شعرا حضور می یافته و لقب «نیّر الادباء» را دریافت نموده است. او در فنون ادب و ریاضی و شعر و نقدالشّعر و تجوید و خط و دیگر فنون از صاحب نظران بود. او برای رفع نیازمندی های مادّی شغل حساب داری را انتخاب نموده و تا آخر عمر بدان اشتغال داشت. به عربی و فارسی شعر می گفت و در فن مادّه گوئی مهارت داشت. جهت بیشتر علمای زمان مرثیه و مادّه تاریخ گفته است.
وفات
سرانجام در ۴ جمادی الثانیه ۱۳۷۹ق وفات یافته و در یکی از اطاق های جنوبی تکیه تویسرکانی در تخت فولاد مدفون شد. استاد فضل اللّه اعتمادی متخلص به «برنا» در وفاتش گوید: رقم زد به تاریخ «برنا» و گفت: ••••• «ز برج وفا نیّر علم رفت»
تألیفات
از آثارش: ۱. «رسوا در خدع میرزا خدا» ردّ بر بهائیان ۲. «رساله کوچکی در اغلاط قرآن های باغچه سرا» به طبع رسیده است. این ابیات از اوست: خواهی به مردم ار بنمائی تو ماه را ••••• یک سو فکن ز چهره دو زلف سیاه رایک ماه در میان دو شب را به ما نمای ••••• تا جمله بنگریم به یک شب دو ماه راآب حیات چشمه لعل لبش بود ••••• ای تشنه وصال بکن طی راه را
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۵۲۵-۵۲۳.
...
میرزا حبیب اللَّه نیّر ابن حاج شیخ محمّدباقر واثق همدانی، فاضل ادیب و شاعر متتبع. در ۲۱ شوال ۱۳۰۸ق در اصفهان متولّد شده و نزد پدر دانشمند خود مقدمات علوم را آموخته، سپس به درس جمعی از بزرگان مانند شیخ مرتضی ریزی و آخوند کاشی حاضر شده و از محضر آنان استفاده و استفاضه نموده و در خدمت میرزا عبدالحسین قدسی (دایی خود) خط و ادب آموخت. وی طبع روانی در شعر داشته و در انجمن شعرا حضور می یافته و لقب «نیّر الادباء» را دریافت نموده است. او در فنون ادب و ریاضی و شعر و نقدالشّعر و تجوید و خط و دیگر فنون از صاحب نظران بود. او برای رفع نیازمندی های مادّی شغل حساب داری را انتخاب نموده و تا آخر عمر بدان اشتغال داشت. به عربی و فارسی شعر می گفت و در فن مادّه گوئی مهارت داشت. جهت بیشتر علمای زمان مرثیه و مادّه تاریخ گفته است.
وفات
سرانجام در ۴ جمادی الثانیه ۱۳۷۹ق وفات یافته و در یکی از اطاق های جنوبی تکیه تویسرکانی در تخت فولاد مدفون شد. استاد فضل اللّه اعتمادی متخلص به «برنا» در وفاتش گوید: رقم زد به تاریخ «برنا» و گفت: ••••• «ز برج وفا نیّر علم رفت»
تألیفات
از آثارش: ۱. «رسوا در خدع میرزا خدا» ردّ بر بهائیان ۲. «رساله کوچکی در اغلاط قرآن های باغچه سرا» به طبع رسیده است. این ابیات از اوست: خواهی به مردم ار بنمائی تو ماه را ••••• یک سو فکن ز چهره دو زلف سیاه رایک ماه در میان دو شب را به ما نمای ••••• تا جمله بنگریم به یک شب دو ماه راآب حیات چشمه لعل لبش بود ••••• ای تشنه وصال بکن طی راه را
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۵۲۵-۵۲۳.
...
wikifeqh: حبیب اللّه_بن_محمدباقر_نیر_واثق_همدانی