جوجهٔ گوشتی، سویه هایی از جوجه های مرغ و خروس است که برای تولید گوشت و تخم گذاری پرورش داده می شوند. جوجه های گوشتی یکی از فراوان ترین حیوانات اهلی هستند و بیشترین جمعیت را به نسبت جوجه های دیگر پرندگان دارند.
در ابتدا خروس ها برای جنگیدن با همدیگر در آسیا، آفریقا و اروپا پرورش داده می شدند و توجه اندکی به تولید تخم مرغ و گوشت آن ها می شد. قبل از توسعهٔ نژادهای تجاری گوشتی، جوجه خروس ها به عنوان جوجه گوشتی مورد استفاده قرار می گرفتند. پرورش و اصلاح نژاد جوجه های گوشتی در سال ۱۹۱۶ صورت گرفت. [ ۱]
سویهٔ ترکیبی جوجه های گوشتی از تلاقی جوجه خروس کورنیش و جوجه مرغ پلیموت سفید تولید شد[ ۲] این سویه اولین تلاش برای به دست آوردن یک سویه به خصوص گوشتی بود که در دههٔ ۱۹۳۰ معرفی گردید.
از مهم ترین نژادهای گوشتی می توان به موارد زیر اشاره نمود.
نژاد پلیموث راک ( Plymouth Rock ) اولین بار در سال ۱۸۲۹ در بوستون آمریکا، به معرض نمایش گذاشته شد. معتقدند که اصلیت این پرنده ها و هویت آن ها از دست رفته است؛ و این نوع مرغ مخلوطی از چند نژاد است. اولین و برجسته ترین آمیزش، آمیزش خروس دومینیکو با کوشین سیاه یا مرغ جاوای سیاه است که خاستگاه اولیهٔ آن پاتنام در کنتیکت است. این نژاد در اولین استانداردهای آمریکایی طیور در سال ۱۸۷۴ پذیرفته شد. این نژاد همیشه به خاطر پرهای استثنایی و در هم محبوب بوده است. اگر از فاصلهٔ نزدیک به پرهای این مرغ نگاه شود، مشاهده خواهد شد که انتهای همهٔ پرها سیاه رنگ است. نژاد پلیموث راک نقره ای که خاستگاه آن نیویورک است از آمیزش برهمایی تیره رنگ و ویندوت نقره ای به وجود آمده است. [ ۳]
کورنیش از اختلاط نژادهای آسل، مالایی و نژاد جنگی انگلیسی و کورنیش جنگی هندوستان به وجود آمده است. دارای شانهٔ پهن، اندام نسبتاً بلند، سینهٔ وسیع و برجسته و دست و پای بلند است. این نژاد از نظر رنگ، به سه رنگ سفید، سیاه و قرمز است. [ ۴]
اصل این نژاد از چین و از ناحیهٔ شانگهای است، به همین دلیل به آن شانگهای نیز گفته می شود. این نژاد دارای بدنی سنگین بوده و در ساق پا پرهای فراوانی دارد. رشد سینه کم و به طرف پایین کشیده است و پرها بلند و دور از یکدیگر هستند. تولید تخم مرغ در این نژاد به دلیل تعداد زیاد کُرچی کم است. [ ۴]
برای پرورش جوجه های گوشتی، جوجه های یک روزه از مرغ مادر گوشتی و جوجه کشی ها خریداری شده و سپس به مرغداری منتقل می شوند. به علت پرورش سریع جوجه های گوشتی که در عرض ۴۲ روز از وزن ۴۲ گرم به ۲۵۰۰ گرم می رسند، برنامه های پرورشی، تغذیه ای و بهداشتی به خصوصی در گله های پرورشی صورت می گیرد به طوری که پرورش سنتی آن قابل مقایسه با نوع صنعتی آن نیست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ابتدا خروس ها برای جنگیدن با همدیگر در آسیا، آفریقا و اروپا پرورش داده می شدند و توجه اندکی به تولید تخم مرغ و گوشت آن ها می شد. قبل از توسعهٔ نژادهای تجاری گوشتی، جوجه خروس ها به عنوان جوجه گوشتی مورد استفاده قرار می گرفتند. پرورش و اصلاح نژاد جوجه های گوشتی در سال ۱۹۱۶ صورت گرفت. [ ۱]
سویهٔ ترکیبی جوجه های گوشتی از تلاقی جوجه خروس کورنیش و جوجه مرغ پلیموت سفید تولید شد[ ۲] این سویه اولین تلاش برای به دست آوردن یک سویه به خصوص گوشتی بود که در دههٔ ۱۹۳۰ معرفی گردید.
از مهم ترین نژادهای گوشتی می توان به موارد زیر اشاره نمود.
نژاد پلیموث راک ( Plymouth Rock ) اولین بار در سال ۱۸۲۹ در بوستون آمریکا، به معرض نمایش گذاشته شد. معتقدند که اصلیت این پرنده ها و هویت آن ها از دست رفته است؛ و این نوع مرغ مخلوطی از چند نژاد است. اولین و برجسته ترین آمیزش، آمیزش خروس دومینیکو با کوشین سیاه یا مرغ جاوای سیاه است که خاستگاه اولیهٔ آن پاتنام در کنتیکت است. این نژاد در اولین استانداردهای آمریکایی طیور در سال ۱۸۷۴ پذیرفته شد. این نژاد همیشه به خاطر پرهای استثنایی و در هم محبوب بوده است. اگر از فاصلهٔ نزدیک به پرهای این مرغ نگاه شود، مشاهده خواهد شد که انتهای همهٔ پرها سیاه رنگ است. نژاد پلیموث راک نقره ای که خاستگاه آن نیویورک است از آمیزش برهمایی تیره رنگ و ویندوت نقره ای به وجود آمده است. [ ۳]
کورنیش از اختلاط نژادهای آسل، مالایی و نژاد جنگی انگلیسی و کورنیش جنگی هندوستان به وجود آمده است. دارای شانهٔ پهن، اندام نسبتاً بلند، سینهٔ وسیع و برجسته و دست و پای بلند است. این نژاد از نظر رنگ، به سه رنگ سفید، سیاه و قرمز است. [ ۴]
اصل این نژاد از چین و از ناحیهٔ شانگهای است، به همین دلیل به آن شانگهای نیز گفته می شود. این نژاد دارای بدنی سنگین بوده و در ساق پا پرهای فراوانی دارد. رشد سینه کم و به طرف پایین کشیده است و پرها بلند و دور از یکدیگر هستند. تولید تخم مرغ در این نژاد به دلیل تعداد زیاد کُرچی کم است. [ ۴]
برای پرورش جوجه های گوشتی، جوجه های یک روزه از مرغ مادر گوشتی و جوجه کشی ها خریداری شده و سپس به مرغداری منتقل می شوند. به علت پرورش سریع جوجه های گوشتی که در عرض ۴۲ روز از وزن ۴۲ گرم به ۲۵۰۰ گرم می رسند، برنامه های پرورشی، تغذیه ای و بهداشتی به خصوصی در گله های پرورشی صورت می گیرد به طوری که پرورش سنتی آن قابل مقایسه با نوع صنعتی آن نیست.
wiki: جوجه گوشتی