جوامع اوکراینی دور از وطن یا دیاسپورای اوکراینی ( به انگلیسی: Ukrainian Diaspora ) متشکل از اوکراینی ها و نوادگانشان است که در خارج از اوکراین در سراسر جهان زندگی می کنند، به ویژه کسانی که نوعی ارتباط، حتی اگر زودگذر، با سرزمین اجداد خود حفظ می کنند و احساس هویت ملی اوکراینی خود را در جامعهٔ محلی خود حفظ می کنند. جمعیت اوکراینی دور از وطن در مناطق متعددی در سراسر جهان از جمله سایر کشورهای پساشوروی، اروپای مرکزی و قاره آمریکا یافت می شوند.
جمعیت اوکراینی دور از وطن در بسیاری از کشورهای جهان یافت می شوند. به ویژه در سایر کشورهای استقلال یافتهٔ پس از فروپاشی شوروی ( بلاروس، قزاقستان، مولداوی و روسیه ) ، اروپای مرکزی ( جمهوری چک، آلمان و لهستان ) ، و آمریکای شمالی ( کانادا و ایالات متحدهٔ آمریکا ) و آمریکای جنوبی ( آرژانتین و برزیل ) متمرکز شده اند.
پس از شکستی که اتحاد اوکراینی - سوئدی به رهبری ایوان مازپا ( Ivan Mazepa ) در جنگ پلتاوا در سال ۱۷۰۹ میلادی متحمل شد، برخی از مهاجران سیاسی، عمدتاً کازاک ها، در ترکیه و در اروپای غربی ساکن شدند.
در سال ۱۷۷۵ میلادی، پس از سقوط زاپوروژیان سیچ ( Zaporozhian Sich ) به امپراتوری روسیه، برخی دیگر از کازاک ها به دوبروجا در امپراتوری عثمانی ( اکنون در رومانی ) مهاجرت کردند، در حالی که برخی دیگر در مناطق ولگا و اورال امپراتوری روسیه ساکن شدند.
در نیمهٔ دوم قرن هجدهم، اوکراینی های منطقهٔ فراسوی کارپات، شهرک های کشاورزی را در پادشاهی مجارستان، عمدتاً در مناطق باچکا ( Bačka ) و سیرمیا ( Syrmia ) تشکیل دادند. هر دو اکنون در منطقهٔ وویوودینا جمهوری صربستان واقع شده اند.
با گذشت زمان، سکونتگاه های اوکراینی در پایتخت های اصلی اروپا از جمله وین، بوداپست، رم و ورشو پدید آمدند.
در سال ۱۸۸۰ میلادی، جمعیت دور از وطن اوکراینی تقریباً ۱/۲ میلیون نفر را تشکیل می داد که تقریباً ۴/۶٪ از کل اوکراینی ها را تشکیل می داد و به شرح زیر توزیع شد:
• ۰/۷ میلیون نفر در بخش اروپایی امپراتوری روسیه.
• ۰/۲ میلیون نفر در اتریش - مجارستان.
• ۰/۱ میلیون نفر در بخش آسیایی امپراتوری روسیه.
• ۰/۱ میلیون نفر در ایالات متحدهٔ آمریکا.
در ربع آخر قرن نوزدهم به دلیل توزیع مجدد مالکیت اراضی، مهاجرت گستردهٔ اوکراینی ها از اتریش - مجارستان به قارهٔ آمریکا و از امپراتوری روسیه به اورال و آسیا ( سیبری و قزاقستان ) رخ داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجمعیت اوکراینی دور از وطن در بسیاری از کشورهای جهان یافت می شوند. به ویژه در سایر کشورهای استقلال یافتهٔ پس از فروپاشی شوروی ( بلاروس، قزاقستان، مولداوی و روسیه ) ، اروپای مرکزی ( جمهوری چک، آلمان و لهستان ) ، و آمریکای شمالی ( کانادا و ایالات متحدهٔ آمریکا ) و آمریکای جنوبی ( آرژانتین و برزیل ) متمرکز شده اند.
پس از شکستی که اتحاد اوکراینی - سوئدی به رهبری ایوان مازپا ( Ivan Mazepa ) در جنگ پلتاوا در سال ۱۷۰۹ میلادی متحمل شد، برخی از مهاجران سیاسی، عمدتاً کازاک ها، در ترکیه و در اروپای غربی ساکن شدند.
در سال ۱۷۷۵ میلادی، پس از سقوط زاپوروژیان سیچ ( Zaporozhian Sich ) به امپراتوری روسیه، برخی دیگر از کازاک ها به دوبروجا در امپراتوری عثمانی ( اکنون در رومانی ) مهاجرت کردند، در حالی که برخی دیگر در مناطق ولگا و اورال امپراتوری روسیه ساکن شدند.
در نیمهٔ دوم قرن هجدهم، اوکراینی های منطقهٔ فراسوی کارپات، شهرک های کشاورزی را در پادشاهی مجارستان، عمدتاً در مناطق باچکا ( Bačka ) و سیرمیا ( Syrmia ) تشکیل دادند. هر دو اکنون در منطقهٔ وویوودینا جمهوری صربستان واقع شده اند.
با گذشت زمان، سکونتگاه های اوکراینی در پایتخت های اصلی اروپا از جمله وین، بوداپست، رم و ورشو پدید آمدند.
در سال ۱۸۸۰ میلادی، جمعیت دور از وطن اوکراینی تقریباً ۱/۲ میلیون نفر را تشکیل می داد که تقریباً ۴/۶٪ از کل اوکراینی ها را تشکیل می داد و به شرح زیر توزیع شد:
• ۰/۷ میلیون نفر در بخش اروپایی امپراتوری روسیه.
• ۰/۲ میلیون نفر در اتریش - مجارستان.
• ۰/۱ میلیون نفر در بخش آسیایی امپراتوری روسیه.
• ۰/۱ میلیون نفر در ایالات متحدهٔ آمریکا.
در ربع آخر قرن نوزدهم به دلیل توزیع مجدد مالکیت اراضی، مهاجرت گستردهٔ اوکراینی ها از اتریش - مجارستان به قارهٔ آمریکا و از امپراتوری روسیه به اورال و آسیا ( سیبری و قزاقستان ) رخ داد.
