جعفر بن مبشر ثقفی

[ویکی فقه] جعفر بن مُبَشّر بن احمد ثقفی ، متکلم معتزلی قرن دوم و سوم ، از طبقه هفتم معتزله است.
کنیه او را ابومحمد نوشته اند و از او به قَصَبی نیز یاد شده است. خیاط معتزلی این لقب را تحقیرآمیز انگاشته ، اما به نظر یمانی وجه تسمیه او به قصبی احتمالاً امرار معاش وی از طریق فروش قصب (نی ) بوده است .
از سال تولد او اطلاعی در دست نیست .
از رؤسای معتزله بغداد بوده و به همراه جعفر بن حَرب نزد ابوموسی مُردار (متوفی ۲۲۶) به تحصیل علم پرداخته است. او را تا حدی متأثر از آرای نَظّام ، متکلم بزرگ معتزلی ، نیز دانسته اند. ابومُجالِد احمد بن حسین (متوفی ۲۶۸) از شاگردان وی بوده است. جعفر بن مبشّر در ۲۳۴ در بغداد درگذشت.

مناظره جعفر با برادر
برادر جعفر، حُبَیش / حَنَش بن مبشّر (متوفی ۲۵۸) فقیه و محدّث بود و به گزارش مسعودی بر خلاف برادرش از رؤسای حَشْویه به شمار می آمد، به همین دلیل دو برادر با یکدیگر بحث و مناظره و دشمنی داشتند تا جایی که با یکدیگر قطع معاشرت کردند.
برخی حبیش را اهل طوس و ساکن بغداد دانسته اند که این امر نشان دهنده تبار ایرانی او و جعفر بن مبشّر است .

علم و زهد جعفر بن مبشّر
گزارشها حکایت از علم و ورع و زهد جعفر بن مبشّر دارند تا جایی که به علم و زهد او و جعفر بن حرب مثال می زده اند. همچنین گفته اند وی همواره از منصب قضا و پذیرش صله خلفا خودداری می کرد.

جعفر بن مبشّر مروج آرای معتزله
...