جبار قاریاغدی اوغلو ( ترکی آذربایجانی: Cabbar Qaryağdıoğlu; ۳۱ مارس ۱۸۶۱ – ۲۰ آوریل ۱۹۴۴ ) خواننده موسیقی فولکلور آذربایجانی بود. او بیشتر بودن اولین خواننده موسیقی مقامی آذربایجانی به زبان ترکی آذربایجانی شهرت دارد. او به عنوان یک خواننده و همچنین به عنوان آهنگسازی مشهور بود، که هم آهنگهای بومی و هم آهنگ های ساخته خود را آواز می خواند. [ ۱] یکی از آهنگ هایش به نام «باکو» در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ معروفیت بسزایی یافت. جبار قاریاغدی اوغلو در جغرافیایی خارج از قفقاز نیز آوازه یافته بود. مهارت و هنر آوازخوانی وی مورد تحسین عزیر حاجی بیگف، فیودور شالیاپین، سرگئی یسنین، بولبول، راینهولد گلیر و سایر هنرمندان هم روزگار خود قرار می گرفته است. [ ۲] بین سال ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۲ تعدیدی از آهنگ های او در اجرای خودش توسط چند شرکت سهامی ضبط صدا در کی اف، مسکو و ورشو ضبط شد. در دانشنامه بزرگ شوروی از جبار قاریاغدی اوغلو به عنوان بزرگ ترین خواننده و کارشناس موسیقی محلی آذربایجانی یاد می شود. [ ۳]
جبار قاریاغدی اوغلو ۳۱ مارس ۱۸۶۱، در خانواده رنگرز در روستای «سیدلر» شوشی در امپراتوری روسیه چشم به دنیا گشود. پدرش، «مشهدی اسماعیل»، سعی می کرد پیشه رنگرزی را به جبار یاد دهد و پسرش شغل او را ادامه دهد؛ ولی جبار قاریاغدی اوغلو که از دوران کودکی آرزو داشت یک خواننده بشود به حرفه پدرش متوسل نشد. [ ۴]
در نیمه دوم قرن ۱۹ میلادی، اغلب سکنه شهر شوشی به تجارت و صنایع دستی مشغول بودند؛ ولی در شهر تعداد روحانیون نیز بالا بود. پدر جبار، «مشهدی اسماعیل» نیز مردی بسیار متدین بود و به طور پیوسته با پسران خود در مراسم های مذهبی شرکت داشت. بر خلاف تمام آرزوهای پدرش که می خواست پسرش یا شغر او را پیشه کند، یا یک روحانی بشود، جبار تصمیم گرفت خواننده باشد. برادر بزرگ ترش که، یک آوازخوان داوطلب موسیقی بومی بود، نقش مهمی در بروز علاقه شدیدی جبار به موسیقی ایفا کرد.
جبار قاریاغدی اوغلو در میان سالهای ۱۸۷۱ الی ۱۸۷۶، در مدرسهای که در آنجا آموزش آوازخوانی دید و نظریه موسیقی و زبان فارسی را فراگرفت، درس خواند. در عنفوان نوجوانی خود، به گروه موسیقی صادق جان، سازنده ساز تار نامدار آن روزگار، پذیرفته شد. او که تا ۲۰ سالگی اش، عمدتاً در زادگاه خود - قره باغ کوهستانی - روی صحنه می رفت و آواز می خواند، بعدها در دیگر جاهای قفقاز جنوبی نیز شهرت یافت و در سفرهایی به ایران و آسیای مرکزی اجرای کنسر کرد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجبار قاریاغدی اوغلو ۳۱ مارس ۱۸۶۱، در خانواده رنگرز در روستای «سیدلر» شوشی در امپراتوری روسیه چشم به دنیا گشود. پدرش، «مشهدی اسماعیل»، سعی می کرد پیشه رنگرزی را به جبار یاد دهد و پسرش شغل او را ادامه دهد؛ ولی جبار قاریاغدی اوغلو که از دوران کودکی آرزو داشت یک خواننده بشود به حرفه پدرش متوسل نشد. [ ۴]
در نیمه دوم قرن ۱۹ میلادی، اغلب سکنه شهر شوشی به تجارت و صنایع دستی مشغول بودند؛ ولی در شهر تعداد روحانیون نیز بالا بود. پدر جبار، «مشهدی اسماعیل» نیز مردی بسیار متدین بود و به طور پیوسته با پسران خود در مراسم های مذهبی شرکت داشت. بر خلاف تمام آرزوهای پدرش که می خواست پسرش یا شغر او را پیشه کند، یا یک روحانی بشود، جبار تصمیم گرفت خواننده باشد. برادر بزرگ ترش که، یک آوازخوان داوطلب موسیقی بومی بود، نقش مهمی در بروز علاقه شدیدی جبار به موسیقی ایفا کرد.
جبار قاریاغدی اوغلو در میان سالهای ۱۸۷۱ الی ۱۸۷۶، در مدرسهای که در آنجا آموزش آوازخوانی دید و نظریه موسیقی و زبان فارسی را فراگرفت، درس خواند. در عنفوان نوجوانی خود، به گروه موسیقی صادق جان، سازنده ساز تار نامدار آن روزگار، پذیرفته شد. او که تا ۲۰ سالگی اش، عمدتاً در زادگاه خود - قره باغ کوهستانی - روی صحنه می رفت و آواز می خواند، بعدها در دیگر جاهای قفقاز جنوبی نیز شهرت یافت و در سفرهایی به ایران و آسیای مرکزی اجرای کنسر کرد. [ ۵]
wiki: جبار قاریاغدی اوغلو