جامعه

[ویکی شیعه] جامعه، عنوان برخی از زیارت نامه های مأثور است. این زیارت نامه ها را به این سبب « جامعه » می نامند که مخصوص امام خاصی نیستند، بلکه به گونه ای انشا و تعلیم شده اند که با خواندن آنها می توان هر یک از ائمه(ع) را از دور یا نزدیک زیارت کرد.

[ویکی فقه] جامعه (ابهام زدایی). واژه جامعه ممکن است در معانی ذیل به کار رفته و یا عنوان برای کتاب های ذیل باشد: • جامعه (اجتماع انسانی)، به معنای مجموعه ای از انسان ها در زندگی همسان، با نیازها، عقاید و اهداف مشترک• جامعه (کتاب)، کتابی نام بردار در روایات شیعه، بـه املای رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) و خط امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)
...

[ویکی فقه] جامعه (اجتماع انسانی). به مجموعه ای از انسان ها در زندگی همسان، با نیازها، عقاید و اهداف مشترک گفته می شود.
انسان در میان تمامی جانداران، فطرتا موجودی اجتماعی است و قرآن نیز این حقیقت را در آیاتی مانند «یـاَیُّهَا النّاسُ اِنّا خَلَقنـکُم مِن ذَکَرٍ واُنثی وجَعَلنـکُم شُعوبـًا وقَبائِلَ لِتَعارَفوا...» ، «نَحنُ قَسَمنا بَینَهُم مَعیشَتَهُم فِی الحَیوةِ الدُّنیا ورَفَعنا بَعضَهُم فَوقَ بَعضٍ دَرَجـتٍ لِیَتَّخِذَ بَعضُهُم بَعضـًا سُخریـًّا»، «بَعضُکُم مِن بَعضٍ» و آیات دیگر آورده است. مجموعه رفتارها و روابطی که میان همه انسان ها با دیگران، از جمله طبیعت و دیگر انسان ها وجود دارد از خاستگاهی به نام «جامعه» شکل می گیرد.
تعریف واژه
واژه جامعه از نظر لغوی اسم فاعل مؤنث از مصدر «جمع» و به معنای گردآورنده، فراهم کننده و جمع کننده است. مفهوم «جمع» به معنای گردآوری و فراهم کردن را در آیات زیادی می توان دید؛ مانند «وجُمِعَ الشَّمسُ والقَمَر»، «یَومَ یَجمَعُکُم لِیَومِ الجَمعِ» و «اِنَّ عَلَینا جَمعَهُ وقُرءانَه». این واژه در زبان عربی قدیم صرفا کاربردی لغوی داشته، به معنای اصطلاحی و رایج آن ارتباطی ندارد. در قرآن نیز واژه جامعه و همخانواده های آن به مفهوم رایج و اصطلاحی آن نیامده است.اصطلاح جامعه در میان دانشمندان اجتماعی از پر ابهام ترین و کلی ترین واژگان است. ابهام مزبور تا جایی گسترش یافته که گاه با واژگانی مانند « ملت »؛ « امت » و مفاهیمی دیگر و حتی با اصطلاح تمدن به معنای «مجموعه ای گسترش یافته در دوره ای قابل ملاحظه از زمان» نیز مترادف شده است و گاه برخی عالمان اجتماعی آن را صرفا بر اجتماعات بزرگ اطلاق کرده اند و جوامع کوچک تر را که به مرحله مدنیت نرسیده اند، جماعت، گروه، دسته و... نامیده اند، بنابراین دستیابی به تعریفی روشن و جامع و مانع، دشوار می نماید و به رغم کاربردهای فراوانش این مفهوم هنوز تعریفی مورد اتفاق نیافته است.
تعاریف دیگر
عالمان اجتماعی، در تعاریف خود از جامعه حسب وابستگی به مکتب یا رویکرد مختلف، هریک به عناصری اشاره کرده اند؛ برخی بر عناصری مانند اهداف عام المنفعه تاکید کرده اند. برخی دیگر سنت ها، عادات، رسوم، شیوه زندگی و فرهنگ مشترک را عناصر اساسی در تعریف جامعه برشمرده اند و عده ای وحدت جزئی جسمی، روانی و اخلاقی بین موجودات هوشمند، برخورداری از حکومتی پویا، فراگیر و کارآمد یا هدف و سرزمین و فرهنگی مشترک و دارای پیوندهای زیستی، فنی و فرهنگی را مهم دانسته اند. (مراد از وحدت جزئی جسمی، پیوند و تشارک افراد یک جامعه است نه از هر جهت بلکه از برخی جهات، آن چنان که فردیت آنان نیز ملحوظ ماند) عده ای نیز آن را به جمع شدن ارادی افرادی برای دستیابی به امتیازات مستقیم و غیر مستقیم تعریف کرده اند. در نگاهی کلی می توان جامعه را عبارت از مجموعه انسان هایی دانست که در جبر برخی نیازها و تحت نفوذ یک سلسله عقیده ها، ایده ها و آرمان ها در یکدیگر ادغام شده، در یک زندگی مشترک غوطه ورند و روابط گوناگون مشترک و متقابل و نسبتا پایداری، آن ها را به هم پیوند می دهند و هدفی واحد آنان را گرد آورده است. مطالعه جامعه بر طبق اصول علمی در حقیقت از آثار برخی از دانشمندان ریشه می گیرد که روابط انسان را با محیط پیرامونش چه از لحاظ طبیعی و چه از جهات اجتماعی بررسی کرده اند؛ مانند خواجه نصیرالدین طوسی (۵۹۸ ـ ۶۷۲ ق.) که نخستین بار بحث اصالت جامعه را به مفهوم فلسفی آن مطرح کرد. باتوجه به تعاریف و ویژگی هایی که برای جامعه شمرده می شود، ساخت ها و واژگان اجتماعی دیگری را می توان در آیات متعددی بازیافت که زیرمجموعه این مفهوم هستند و بر وجود، ویژگی ها و سنت های موجود آن دلالت دارند؛ مانند فئه، قرن، قریه ، شعوب، رهط، امت، قوم ، حزب، طایفه ، قبیله ، معشر، مدینه و آیات مربوط به خانواده و ساکنان یک سرزمین وسیع و افراد پیرامونی یک دین ، بنابراین مفهوم جامعه از دیدگاه قرآن، تشکیکی و دارای مراتب است.
نگاه کلی قرآن به جامعه
...

[ویکی فقه] جامعه (کتاب). جامِعه، کتـابـی نـام بـردار در روایـات شیعه ، بـه امـلای رسول الله (ص) و خط امیرالمؤمنین علی (ع) است.
غالباً از جامعه در کنار متنی مشابه با عنوان جَـفر که آن نیز نگاشتۀ امام علی (ع) دانسته می شود، یاد شده است.
تعریف
روایاتی از امام صادق و امام رضا (ع) جامعه را صحیفه ای از پوست به طول ۷۰ ذراع ، متن آن را املای پیامبر (ص) به خط امام علی (ع) و محتوای آن را همگی حلال و حرام و تمامی اموری که مردم تا روز قیامت بدان نیاز دارند، حتی دیه خراش ها معرفی کرده اند و گفته اند که این کتاب تنها در اختیار امامان شیعه (ع) است. روایتی از امام کاظم (ع) نیز به صراحت بیان می کند که در میان فرزندان آن حضرت تنها امام رضا (ع) می توانسته از کتاب جامعه استفاده کند، زیرا این کتاب تنها مختص به پیامبر (ص) و اوصیای او ست. براساس روایات، این کتاب در کنار الواح و عصای موسی (ع) ، خاتم سلیمان ، ذوالفقار امام علی (ع) و دیگر میراث پیامبران (ع) به اوصیای پیامبر خاتم (ص) رسیده است و از ودایع امامت و یکی از منابع علم امام به شمار می رود.
اثبات وجود
گفتنی است که گاهی ائمه (ع) برای اثبات وجود چنین متنی آن را به برخی اصحابشان نشان می دادند؛از آن جمله بنابر نقل صفار، امام باقر(ع) جامعه یا بخش هایی از آن را به ابوبصیر نشان داده است.
فقهی بودن
...

جامعه (استان وادی). جامعه ( به عربی: جامعة ) یک شهرداری در الجزایر است که در ناحیه جامعه واقع شده است. [ ۲] جامعه ۵۰٬۹۱۶ نفر جمعیت دارد و ۴۱ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

جامعه (بوم شناسی). در بوم شناسی، جامعه ( به انگلیسی: Community ) یا گروه جمعیتی عبارتست از دو یا چند گونه مختلف که یک منطقه جغرافیایی یکسان و در یک زمان خاص وجود دارند. این مفهوم به عنوان یک جامعه زیستی نیز شناخته می شود. اصطلاح جامعه کاربردهای مختلفی دارد. در ساده ترین شکل آن، گروه هایی از موجودات موجود در یک مکان یا زمان خاص اجتماع است. برای مثال «جامعه ماهیان دریاچه انتاریو پیش از صنعتی شدن».
یکی از مباحث اصلی تحقیق در بوم شناسی جامعه این بوده است که آیا جوامع زیست محیطی دارای ساختار ( غیر تصادفی ) هستند و اگر چنین است چگونه می توان این ساختار را توصیف کرد. اشکال ساختار جامعه شامل جمع شدن[ ۱] و لانه گزینی است.

جامعه (فیلم). جامعه ( انگلیسی: Society ) فیلمی در ژانر معمایی و کمدی ترسناک است که در سال ۱۹۸۹ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به بیلی وارلاک اشاره کرد.

جامعه (society)
گروهی وسیع شامل سازمان های متعدد و تعدادی از انسان ها که درطی ادوار از اتکای متقابل اجتماعی و انتظام جمعی بهره مند باشد. جامعه مفهومی است که از روابط بین افراد پدید می آید، اما ماهیتی متفاوت از مجموع خصوصیات فردی را احراز می کند. به تعبیر دیگر جامعه ای کلی است متمایز از اجزای خود و وجود کیفی آن مستقل از افراد است. جامعه یک ابداع انسانی است که ورای افراد موجودیت می یابد و قبل از آن ها بوده و بعد از آن ها نیز باقی خواهد ماند. جامعه نسبت به اجتماع متأخر است، چراکه اعضا در جامعه نه به طور ذاتی و سرشتی، بلکه به گونه ای آگاهانه و ارادی، به خاطر مقاصد و منافع معینی دور هم گرد آمده و اتفاق یافته اند. در جامعه، شبکۀ روابط انسانی از برخورد با نهادها و سازمان های اجتماعی، نظم های اساسی یا الگوبندی هایی را به وجود می آورد که این الگوبندی ها به مثابۀ ابزاری است که به انسان ها در چگونگی برقراری ارتباط با یکدیگر یاری می رساند و برای آن که سازمان اجتماعی سطح مطلوب و جامعه نظم خود را حفظ کند باید رفتارهایی که صورت الگو به خود گرفته، پیش بینی پذیر بوده و استمرار و دوام داشته باشد تا امکان انتقال آن از نسلی به نسل دیگر به راحتی صورت پذیرد. شالودۀ هر جامعه ای به طور نسبی بر پایۀ هنجارها، ارزش ها و آداب و رسومی قرار دارد که در طول سالیان دراز پذیرفته شده و مبین احساسات ریشه دار، عادات و شیوه های ثابت و تجویزشده رفتار هستند و از میان آن ها برخی که مهم تر به نظر می رسند تبدیل به قوانین می شوند و ضمانت اجرا پیدا می کنند. میزان اِعمال نظارت اجتماعی در هر جامعه به توانایی اعضای جامعه در انطباق خود با هنجارهای موجود بستگی دارد. رشد و توسعۀ شهرنشینی و افزایش تقسیم کار و به تبع آن تخصصی شدن جوامع از حیث اقتصادی و اجتماعی، در روابط گروه های درون جامعه دگرگونی ایجاد کرده است. اساس روابط در جامعه، بر رقابت، دنبال کردن منافع شخصی، کارایی فردی، پیشرفت و تخصص گرایی مبتنی است؛ پیوندهای عاطفی ضعیف و موقت است و برخوردها پراکنده و منقطع و فقط به منظور هدف های عملیِ خاص صورت می گیرد. در جامعه نوعی ناشناختگی شکل می گیرد که متأثر از روابط رسمی و غیرشخصی میان افراد است. همبستگی موجود در جامعه بر پایۀ تمایز است و انسان ها تا جایی این همبستگی را حفظ می کنند که نیازهایشان توسط دیگری برآورده شود. دربارۀ کیفیت و ماهیت جامعه نظرات گوناگونی وجود دارد: طرفداران نظریه اصالت فرد معتقدند که پدیده های اجتماعی چیزی جز مجموعه ای از پدیده های فردی نیست و برای درک احوال اجتماع درک اعمال و روحیات افراد کافی است، در حالی که طرفداران اصالت جمع معتقدند که جامعه چیزی فراتر از افراد است، یعنی جامعه خاصیت معینی دارد که متمایز از خواص مجموع آن است. عده ای دیگر به نام ارگانیسم گرایان، جامعه را به صورت یک ارگانیسم یا موجود زنده در نظر می گیرند که تمام اجزاء درون آن با هم وابستگی متقابل دارند و تغییر در یکی از اجزا منجر به ایجاد تغییر در کل آن می شود. برخی دیگر در قالب تفکر دیالکتیکی جامعه را در کلیت و تامیت آن می بینند که در جریان توقف ناپذیر ساخته شدن و ویران شدن قرار دارد. نیز ← اجتماع (جامعه شناسی)

جامعه (دین). کتابی که گویند امام علی (ع) به خط خود نوشته بوده است. طبق روایات شیعه پیامبر اکرم (ص) احکام دینی و حوادث گذشته و آینده را که از طریق وحی دریافت می کرد، برای امام علی (ع) املا می کرد، و ایشان همه را نوشته و به صورت دو کتاب جفر و جامعه تدوین کرده است. جامعه، که در چندین حدیث از آن به نام کتاب علی (ع) یا صحیفۀ جامعه تعبیر شده، نزد امامان محفوظ و در زمان امام باقر (ع) و امام صادق (ع) معروف بوده است و در روایات بسیار از آن یاد شده است.

جامعه (زیست شناسی). جامعه (زیست شناسی)(sociobiology)
(یا: زیست شناسی اجتماعی) مطالعه دربارۀ شالودۀ زیست شناختی هرگونه رفتار اجتماعی، ازجمله کاربرد علم وراثت جمعیت در تکامل رفتار. براساس این مطالعه، مفهوم استعداد جامع مبنی بر این که در هر فرد «ژن های خودخواه۱» وجود دارد، شکل گرفته است. برخلاف برخی از تعبیرهای عامیانه، در این رشتۀ علمی ادعا نمی شود که همۀ رفتارها بر مبنای وراثت تعیین می شوند. دبلیو دی همیلتون۲ مفهوم «استعداد جامع۳» را مطرح کرد؛ در این مفهوم بر کارکرد تکاملی رفتار تأکید و ادعا می شود که همین کارکرد به موجود زنده امکان می دهد که به هر اندازه بتواند شکل های وراثتی خود را برای نسل های آتی باقی گذارد. همین اندیشه به مفهوم «ژن های خودخواه» ریچارد داوکینز۴ نیز راه یافته است.selfish geneWD Hamiltoninclusive fitnessRichard Dawkins