جامع در قران

[ویکی فقه] جامع در قرآن. جامع : گردآورنده و جمع کننده انسان ها در قیامت ، از اسماء و صفات الهی می باشد.
جامع، اسم فاعل از ریشه «ج ـ م ـ ع» به معنای گردآوردنده و ضمیمه کننده اشیا به یکدیگر و از اسمای الهی است،
واژه جامع در احادیث
چنان که در حدیث معروفی که اسمای خدا در قرآن را برشمرده از آن به عنوان یکی از ۹۹ اسم خداوند یاد شده است. با توجه به اینکه خداوند حقیقت بسیط و جامع همه وجودات و کمالات است می توان جامع را اسم ذات دانست ؛ ولی با در نظر گرفتن موارد استعمال آن در قرآن و روایات و نیز بیشتر توضیحاتی که در شرح و تفسیر آن آمده است از اسمای فعل محسوب می شود.
واژه جامع در تفاسیر
شارحان اسمای الهی برای جامع با توجه به متعلَّقات آن تفاسیر گوناگونی ذکر کرده اند؛ از جمله جمع کننده اجزاء با ترکیب خاص، تالیفگر دل های احباب، مؤمنان و ارواح محبان، گردآورنده اجزای خلق، جسد و روح ، ظالم و مظلوم ، اولین و آخرین در روز قیامت ، جامع بین متماثلات ، مانند جمع انسان ها بر روی زمین و متباینات ، مانند جمع اجناس موجودات از قبیل آسمان ها ، ستارگان ، هوا ، زمین، دریاها ، حیوانات ، گیاهان و معادن که دارای شکل ها، رنگ ها، طعم ها و وصف های متباین اند و نیز مانند جمع استخوان ها ، اعصاب ، عروق ، عضلات ، مخ ، پوست و اخلاط در بدن حیوان و متضادات، مانند جمع کیفیت های متضاد از جمله حرارت ، برودت ، یبوست و رطوبت در مزاج حیوانات. برخی گرد آمدن همه عالم بر تسبیح و ستایش و سجود خدای متعالی را مربوط به این اسم دانسته اند. در میان انسان ها، کسی که میان آداب ظاهری در اعضا و حقایق باطنی در قلوب جمع کند و معرفتش کامل و رفتارش خوب یعنی جامع بین شریعت ، طریقت و حقیقت باشد مظهر اسم جامع خداوند است و اسرار ربوبیت و اوصاف عبودیت را در خود جمع کرده است، پس انسان کامل محمدی و وارثان آن حضرت که با جمع بین مظهریت اسماء ظاهریه و باطنیه به مقام جمع بین اسماء و مقام اطلاق از قیود رسیده اند و از باب اتحاد بین ظاهر و مظهر معنای حقیقی اسم اعظم الهی شده اند جامع بین جمال و جلال خداوندند، چنان که امام علی علیه السّلام ضمن روایتی خود را وجه خدا ، جمع کننده مردم به سوی خداوند و قسمت کننده بهشت و جهنم می شناساند.
اسم جامع در قرآن کریم
...