[ویکی اهل البیت] جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة، کتابی جامع شامل احادیث فقهی به عربی اثر اسماعیل معزّی ملایری که با پیشنهاد و نظارت آیت اللّه حاج آقا حسین بروجردی (متوفی 1340 ش) تألیف شد.
آیت الله بروجردی در روزهای پایانی صفر 1292 ق. متولد گردید. پدر بزرگوار ایشان ، مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید علی طباطبایی، عالمی جلیل القدر، موصوف به علم و تقوا، مرجع حوائج مردم، ساعی در اعلای کلمه دین و عارف به نسب بیت شریف خویش بود.آیت الله بروجردی جامع المقدمات، سیوطی، منطق و گلستان سعدی را در مکتب آموخت و سپس در مدرسه نوربخش به تکمیل اندوختهها یش در نحو، صرف، بدیع، عروض، منطق، فقه و اصول پرداخت.
ایشان در سال 1310 ه . ق به توصیه بزرگان و صلاحدید پدر، به اصفهان مهاجرت کرد و در درس اساتید بنام اصفهان همچون مرحوم حاج سیدمحمدباقر درچه ای، میرزا ابوالمعالی کلباسی ، جناب سید محمدتقی مدرس شرکت نمود و نیز علاوه بر فقه و اصول و رجال، در درس فلسفه دو فحل این فن، یعنی آخوند کاشی و جهانگیرخان قشقایی، حاضر شد.
آیات الله بروجردی در بیست و هفت سالگی به همراه برادر کوچکش سید اسماعیل، روانه نجف شدند و به حوزه درس مرحوم آیت الله العظمی آخوند ملا محمد کاظم خراسانی وارد شده و نه سال از محضر پر فیض آن فقیه بزرگ و علمای دیگری چون: آیت الله العظمی آقا سید کاظم یزدی ، و آیت الله شریعت اصفهانی (شیخ الشریعة) در فقه و اصول و رجال کسب فیض کردند. دیرینی نپایید که تحصیل مجدانه علم توسط این عالم بزرگوار او را در سن سی سالگی در ردیف استادان حوزه نجف قرار داد.
آیت الله بروجردی بعد از ده سال اقامت در عتبات در سال ۱۳۲۸ از عراق وارد بروجرد شد و مدت سی سال در زادگاه خود به ترویج، تدریس و تألیف مشغول گشت و چند سفر به حوزه قم آمدوشد نمود که در برهه زمان در جمله مدرسین حوزه قم قرار گرفت و دیری نگذشت که پس از فوت آیت الله حائری تدریجاً در رأس اساتید بزرگ حوزهٔ قم قرار گرفت.
آیت اللّه بروجردی که بر اهمیت علم رجال و شناخت اِسناد و جایگاه آن در استنباط فقهی تأکید می کرد. کتاب وسائل الشیعه (اثر محمدبن حسن حرّعاملی، متوفی 1104) را که احادیث فقهی را به ترتیب ابواب فقهی دربر دارد بسیار ارج می نهاد ولی اصرار داشت که این کتاب به سبب برخی اشکالات و کاستی ها نیازمند تنقیح و تکمیل است.
برخی از این کاستی ها از دیدگاه او عبارت بودند از:
این واقعیت ها آیت اللّه بروجردی را بر آن داشت تا طرح اثری حدیثی را پیشنهاد کند که دربردارنده تمامی احادیث فقهی و دارای باب بندی مناسب و بدون تکرار و تقطیع باشد. با استقبال شاگردان ایشان از این طرح، اجرای آن به اهتمامِ شماری از آنان و با اِشراف و نظارت مستمر خود او آغاز شد.
آیت الله بروجردی در روزهای پایانی صفر 1292 ق. متولد گردید. پدر بزرگوار ایشان ، مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید علی طباطبایی، عالمی جلیل القدر، موصوف به علم و تقوا، مرجع حوائج مردم، ساعی در اعلای کلمه دین و عارف به نسب بیت شریف خویش بود.آیت الله بروجردی جامع المقدمات، سیوطی، منطق و گلستان سعدی را در مکتب آموخت و سپس در مدرسه نوربخش به تکمیل اندوختهها یش در نحو، صرف، بدیع، عروض، منطق، فقه و اصول پرداخت.
ایشان در سال 1310 ه . ق به توصیه بزرگان و صلاحدید پدر، به اصفهان مهاجرت کرد و در درس اساتید بنام اصفهان همچون مرحوم حاج سیدمحمدباقر درچه ای، میرزا ابوالمعالی کلباسی ، جناب سید محمدتقی مدرس شرکت نمود و نیز علاوه بر فقه و اصول و رجال، در درس فلسفه دو فحل این فن، یعنی آخوند کاشی و جهانگیرخان قشقایی، حاضر شد.
آیات الله بروجردی در بیست و هفت سالگی به همراه برادر کوچکش سید اسماعیل، روانه نجف شدند و به حوزه درس مرحوم آیت الله العظمی آخوند ملا محمد کاظم خراسانی وارد شده و نه سال از محضر پر فیض آن فقیه بزرگ و علمای دیگری چون: آیت الله العظمی آقا سید کاظم یزدی ، و آیت الله شریعت اصفهانی (شیخ الشریعة) در فقه و اصول و رجال کسب فیض کردند. دیرینی نپایید که تحصیل مجدانه علم توسط این عالم بزرگوار او را در سن سی سالگی در ردیف استادان حوزه نجف قرار داد.
آیت الله بروجردی بعد از ده سال اقامت در عتبات در سال ۱۳۲۸ از عراق وارد بروجرد شد و مدت سی سال در زادگاه خود به ترویج، تدریس و تألیف مشغول گشت و چند سفر به حوزه قم آمدوشد نمود که در برهه زمان در جمله مدرسین حوزه قم قرار گرفت و دیری نگذشت که پس از فوت آیت الله حائری تدریجاً در رأس اساتید بزرگ حوزهٔ قم قرار گرفت.
آیت اللّه بروجردی که بر اهمیت علم رجال و شناخت اِسناد و جایگاه آن در استنباط فقهی تأکید می کرد. کتاب وسائل الشیعه (اثر محمدبن حسن حرّعاملی، متوفی 1104) را که احادیث فقهی را به ترتیب ابواب فقهی دربر دارد بسیار ارج می نهاد ولی اصرار داشت که این کتاب به سبب برخی اشکالات و کاستی ها نیازمند تنقیح و تکمیل است.
برخی از این کاستی ها از دیدگاه او عبارت بودند از:
این واقعیت ها آیت اللّه بروجردی را بر آن داشت تا طرح اثری حدیثی را پیشنهاد کند که دربردارنده تمامی احادیث فقهی و دارای باب بندی مناسب و بدون تکرار و تقطیع باشد. با استقبال شاگردان ایشان از این طرح، اجرای آن به اهتمامِ شماری از آنان و با اِشراف و نظارت مستمر خود او آغاز شد.
wikiahlb: جامع_احادیث_الشیعه
[ویکی شیعه] جامع احادیث الشیعه (کتاب). جامِعُ أحادیثِ الشّیعَة فی اَحْکامِ الشَّریعَة، کتابی به زبان عربی حاوی احادیث فقهی که با تلاش و کوشش اسماعیل معزی ملایری و با ابتکار و نظارت آیت الله بروجردی از مراجع تقلید و متوفای ۱۳۴۰ش تألیف شد. این کتاب به دلیل دربرگیری احادیث کتب اربعه، مشهور به جامع الاحادیث بوده و در ۳۱ جلد به چاپ رسیده است.
جامع الاحادیث، دربردارنده همه روایات فقهی شیعه است و تلفیق اسناد، متون، رتبه بندی و نظم خاص از ویژگی های آن است.
وجود برخی از کاستی ها و مشکلات در کتب معتبر حدیثی نظیر وسائل الشیعه، موجب شد آیت الله بروجردی که همواره به اهمیت علم رجال و شناخت اسناد و جایگاه آن در استنباط فقهی تأکید داشت، تألیف اثری را پی گیرد که دربردارنده تمام احادیث فقهی و دارای باب بندی مناسب و بدون تکرار و تقطیع باشد. برخی از این کاستی ها از دیدگاه وی عبارت بودند از:
جامع الاحادیث، دربردارنده همه روایات فقهی شیعه است و تلفیق اسناد، متون، رتبه بندی و نظم خاص از ویژگی های آن است.
وجود برخی از کاستی ها و مشکلات در کتب معتبر حدیثی نظیر وسائل الشیعه، موجب شد آیت الله بروجردی که همواره به اهمیت علم رجال و شناخت اسناد و جایگاه آن در استنباط فقهی تأکید داشت، تألیف اثری را پی گیرد که دربردارنده تمام احادیث فقهی و دارای باب بندی مناسب و بدون تکرار و تقطیع باشد. برخی از این کاستی ها از دیدگاه وی عبارت بودند از:
wikishia: جامع_احادیث_الشیعه_(کتاب)