تکذیب کتب اسمانی

[ویکی فقه] تکذیب کتب آسمانی (قرآن). تکذیب کتب آسمانی، انسان را گرفتار انواع عذاب ها می کند و افراد لجوج به هنگام دیدن عذاب، به انحراف خود پی می برند.
ورود با غل و زنجیر در آب جوشان و آتش دوزخ، کیفر تکذیب کتب آسمانی:•«الذین کذبوا بالکتـب وبما ارسلنا به ر سلنا... اذ الاغلـل فی اعنـقهم والسلـسل یسحبون فی الحمیم ثم فی النار یسجرون:همان کسانی که این کتاب و آنچه را که ما رسولان خود را برای (ابلاغ) آن فرستاده ایم (از دین و احکام و معارف) تکذیب و انکار کردند، پس به زودی خواهند دانست.آن گاه که غل ها و زنجیرها در گردن هایشان به شدت بسته شده، بر زمین (جهنم) کشیده می شوند،در میان آب جوشان، سپس در آتش، وجودشان مملوّ از آتش می شود،».
مکذبان آتش گیره های دوزخ
در این آیات سرنوشت تکذیب کنندگان کتب آسمانی به طرز روشنی ترسیم شده است.نخست می گوید:" آیا ندیدی کسانی که در آیات الهی مجادله می کنند چگونه از راه حق منحرف می گردند" (أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ یُجادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ أَنَّی یُصْرَفُونَ ) .این مجادله و گفتگوهای توام با لجاجت و عناد، این تقلیدهای کورکورانه و تعصب های بی پایه سبب می شود که آنها از صراط مستقیم به بیراهه کشیده شوند، چرا که حقایق تنها در پرتو روح حق جویی آشکار می گردد.در حقیقت بیان این مطلب در صورت یک استفهام تعجب آمیز از شخص پیامبر بیانگر این است که هر انسان بی طرفی به وضع آنها نگاه کند از انحراف آنها در شگفتی فرو می رود که با این همه آیات و نشانه های روشن چگونه حق را نمی بینند؟سپس به توضیح بیشتر در باره آنها پرداخته، می افزاید:" همان کسانی که کتاب آسمانی و آنچه را بر رسولان خود نازل کردیم تکذیب کردند" (الَّذِینَ کَذَّبُوا بِالْکِتابِ وَ بِما أَرْسَلْنا بِهِ رُسُلَنا). قابل توجه اینکه در این سوره بارها از" مجادله کنندگان در آیات الهی" سخن به میان آمده است که در سه مورد به صورت الَّذِینَ یُجادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ مطرح شده، (آیه ۳۵ و ۵۶ و آیه مورد بحث) و قرائن نشان می دهد که مقصود از" آیات اللَّه" بیشتر همان آیات نبوت، و محتوای کتب آسمانی است، البته از آنجا که آیات توحید و مسائل مربوط به معاد نیز در کتب آسمانی مطرح بوده آنها نیز در قلمرو مجادله آنها قرار داشته است. آیا این تکرار برای تاکید این مطلب مهم است و یا در هر دو مورد مطلب جدیدی منظور بوده؟ احتمال دوم نزدیکتر به نظر می رسد، چرا که هر یک از این آیات سه گانه مطلب خاصی را تعقیب می کند. در آیه ۵۶ سخن از انگیزه اینگونه مجادله ها یعنی کبر و غرور و خود برتربینی است. در حالی که در آیه ۳۵ از مجازات دنیوی آنها که مساله مهر نهادن خداوند بر دل های آنان است بحث می کند. و در آیه مورد بحث گفتگو از مجازات اخروی آنها و انواع کیفرهای دوزخی است.توجه به این نکته نیز لازم است که" یجادلون" به صورت فعل مضارع است که دلالت بر استمرار دارد، اشاره به اینکه اینگونه افراد که آیات الهی را تکذیب کرده اند برای توجیه عقائد و اعمال زشت خود مرتبا به مجادله و گفتگوهای بی اساس می پردازند.به هر حال در پایان آیه آنها را با این سخن تهدید می کند:" آنان به زودی نتیجه شوم کار خود را می فهمند" (فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ )." آن هنگام که غل ها و زنجیرها بر گردن آنها قرار گرفته و با این غل و زنجیر آنها را می کشند" (إِذِ الْأَغْلالُ فِی أَعْناقِهِمْ وَ السَّلاسِلُ یُسْحَبُونَ )." به درون آب جوشان، و سپس در آتش دوزخ سوزانده می شوند"! (فِی الْحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ )." یسجرون" از ماده" سجر" (بر وزن فجر) به گفته راغب در مفردات به معنی بر افروختن آتش و شعله ور ساختن آن است، و به گفته جمعی دیگر از ارباب لغت و مفسران به معنی پر کردن تنور از آتش است .به همین جهت بعضی از آیه چنین فهمیده اند که این گروه از کافران خود آتش گیره های دوزخ می شوند همانگونه که در آیه ۲۴ سوره بقره می خوانیم:فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ:" از آتشی بپرهیزید که هیزم آن سنگها و انسانها است" و جمعی از این تعبیر چنین فهمیده اند که تمام وجود آنها پر از آتش می شود (البته این دو معنی با هم منافاتی ندارد).این نوع مجازات برای مجادله کنندگان و مستکبران لجوج در حقیقت عکس العملی است مناسب با اعمال آنها در این جهان، آنها از روی کبر و غرور به تکذیب آیات الهی پرداختند، و خود را در زنجیرهای تقلیدها و تعصب های کورکورانه گرفتار ساختند، در آن روز با نهایت ذلت و خواری غل و زنجیر بر گردن آنها می نهند و آنها را در آب سوزان می کشند و سپس به آتش گیره های دوزخ تبدیل می شوند.