توقیع صفات امام

[ویکی فقه] این کلمات، از جمله مطالبی است که امام زمان (علیه السّلام) در جواب نامه احمد بن اسحاق بعد از اشاره به نکاتی چند، به حقیقت و شان و مقام امامت و امام پرداخته و خصوصیاتی را برای امام بیان فرموده است، تا سبب تمایز امام حق از مدعی دروغین امامت باشد.
قال مولانا الامام المهدی (عجّل الله فرجه الشریف): «اَحْیی بِهِمْ دینَهُ، وَاَتَمَّ بِهِمْ نُورَهُ، وَجَعَلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ اِخْوانِهِمْ وَبَنی عَمِّهِمْ وَالاَْدْنَیْنَ فَالاَْدْنَیْنَ مِنْ ذَوی اَرْحامِهِمْ فُرْقاناً بَیِّناً یُعْرَفُ بِهِ الْحُجَّةُ مِنَ الْمَحْجُوجِ، وَالاِْمامُ مِنَ الْمَاْمُومِ، بِاَنْ عَصَمَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ، وَبَرَّاَهُمْ مِنَ الْعُیُوبِ، وَطَهَّرَهُمْ مِنَ الدَّنَسِ، وَنَزَّهَهُمْ مِنَ اللَّبْسِ، وَجَعَلَهُمْ خُزّانَ عِلْمِهِ، وَمُسْتَوْدَعَ حِکْمَتِهِ، وَمَوْضِعَ سِرِّهِ، وَاَیَّدَهُمْ بِالدَّلائِلِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَکانَ النّاسُ عَلی سَواء، وَلاَِدَّعی اَمْرَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ کُلُّ اَحَد، وَلَما عُرِفَ الْحَقُّ مِنَ الْباطِلِ، وَلا الْعالِمُ مِنَ الْجاهِلِ؛ اوصیا کسانی هستند که خداوند متعال، دینش را با آنان زنده می کند، و نورش را با آنان کاملاً می گسترد و سیطره می دهد. خداوند میان آنان و برادران و عموزادگان و دیگر خویشاوندانشان تفاوت آشکاری گذاشته است که به سبب آن، حجّت از غیر حجّت، و امام از ماموم، شناخته می شود. آن تفاوت آشکار این است که آنان را از گناهان محفوظ و مصون داشته، از عیوب مبرّا کرده، از پلیدی پاک گردانیده، از اشتباه منزه شان داشته، آنان را خزانه داران علم و حکمت و پرده داران سرّ خود قرار داده و آنان را با دلیل ها تایید کرده است. اگر این گونه نبود، همه ی مردم با هم یکسان بودند و هر کس می توانست ادعای امامت کند که در این حال، حقّ از باطل و عالم از جاهل، تشخیص داده نمی شد.»
← خصوصیات امام
توقیع حسن عاقبت؛ توقیع مبنای محبت؛ توقیع پیروزی حق بر باطل؛ توقیع عاقبت به خیری؛ توقیع کیفیت درخواست حاجت؛ توقیع هدف بعثت؛ توقیع لازمه محبت اهل بیت؛ توقیع حکم وقف؛ توقیع نهی از تکلف؛ توقیع توحید و نفی غلو؛ توقیع آزاردهندگان امام زمان؛ توقیع حکم منکرین امام زمان؛ توقیع نهی از شک؛ توقیع نهی از تشکیک؛ توقیع الگوی امام زمان؛ توقیع استغفار در حق یکدیگر