اوصیا

لغت نامه دهخدا

اوصیا. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ وصی. || ائمه هدی. جانشینان پیغمبر :
سر بر زمین سجده نهاده ست بی رکوع
آن کونه زاوصیا بسوی انبیا شده ست
از علم بی نصیب نمانده ست لاجرم
هر کو به انبیا ز ره اوصیا شده ست.
ناصرخسرو.
رجوع به ماده بعد شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع وصی

فرهنگ عمید

= وصی

پیشنهاد کاربران

بپرس