توسل به اهل بیت در سیره علما

[ویکی فقه] با توجه به این که انسان ها دارای ضعف و قصور و آلوده به گناه اند، شایسته است برای رسیدن به تکامل و ارتباط با خدا و درخواست حوائج خود، از طریق بندگان صالح و اولیای الهی که دارای مقام بلندی اند، اقدام کنند و آن ها را بین خود و خدا واسطه قرار دهند تا زودتر به نتیجه برسند. قرآن نیز به این امر توصیه می کند، ولی عده ای در محدوده توسلات و انواع آن دچار خطا شده اند و به آسانی سایر مسلمانان را به شرک متهم می کنند. برای کشف حقیقت و اثبات مشروعیت توسل شایسته است به سراغ سیره معصومان که فانی در توحید و از هر نوع شرک مبرا بوده اند، برویم تا روشن شود که آن ها تا چه اندازه توسل را تأیید می کنند.
توسل و عشق وافر به پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) از امتیازات خاص فرهنگ تشیع به شمار می رود که ریشه در آیات نورانی وحی و فرمایشات معصومین (علیهم السلام) دارد. در نظر شیعه نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) و اهل بیت ایشان وسایط فیض الهی هستند که خداوند از طریق ایشان برکات خویش را بر بشر می فرستد و این وساطت هم در زمینه تکوین و هم در زمینه تشریع و هدایت بشر است و از طرف دیگر حیات و ممات ایشان یکسان است؛ ازاین رو تمسک و توسل به این انوار پاک در دنیا باعث وساطت این بزرگواران نزد پروردگار و حل شدن مشکلات با افاضه الهی و موجب شفاعت آن ها در قیامت می گردد و کسی که قدم در راه اطاعت از دستورات آن ها بنهد، رستگار خواهد شد.
← فرازی از زیارت جامعه
برخی بزرگان درباره توسل به اهل بیت (علیهم السلام) سخنانی را بیان کردند:
← امام خمینی
در سیره عملی برخی بزرگان، توسل به اهل بیت (علیهم السلام) نمایان است:
← امام خمینی
...