توبه اصحاب الجنه

[ویکی فقه] توبه اصحاب الجنه (قرآن). اصحاب الجنة (صاحبان باغ سوخته)، از گناه خود در امتناع از انفاق بر محرومان و نیز، از ظلم و طغیان در حق خود و نیازمندان توبه کردند.
صاحبان باغ از گناه خود در امتناع از انفاق بر محرومان توبه کردند: • «إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ؛ ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه های باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند».
← پرهیز از انفاق بر نیازمندان
صاحبان باغ از ظلم و طغیان در حق خود و نیازمندان توبه کردند: • «إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ؛ ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه های باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند». • «أَن لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُم مِّسْکِینٌ؛ «مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!» • «قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ؛ گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلّماً ما ظالم بودیم!». • «قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ؛ (و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم!».
← مراد از «طغیان»
۱. ↑ قلم/سوره۶۸، آیه۱۷.
...