تقوا و امنیت اخروی

[ویکی فقه] تقوا و امنیت اخروی (قرآن). سلامتی و امنیت در آخرت برای کسانی است که در دنیا تقواپیشگی کرده باشند.
فرجامی همراه با سلامتی و امنیت در آخرت، پاداش متقین است:«ان المتقین فی جنـت وعیون• ادخلوها بسلـم ءامنین؛ به یقین، پرهیزگاران در باغ ها (ی سرسبز بهشت) و در کنار چشمه ها هستند.•(فرشتگان به آنها می گویند: ) داخل این باغ ها شوید با سلامت و امنیت!»«جنـت عدن التی وعد الرحمـن عباده بالغیب انه کان وعده ماتیـا• لا یسمعون فیها لغوا الا سلـمـا ولهم رزقهم فیها بکرة وعشیـا• تلک الجنة التی نورث من عبادنا من کان تقیـا. وارد باغ هایی جاودانی می شوند که خداوند رحمان بندگانش را به آن وعده داده است هر چند آن را ندیده اند مسلما وعده خدا تحقق یافتنی است!•در آنجا هرگز گفتار لغو و بیهوده ای نمی شنوند و جز سلام در آن جا سخنی نیست و هر صبح و شام، روزی آنان در بهشت مقرر است.•این همان بهشتی است که به بندگان پرهیزگار خود، به ارث می دهیم.»«ان المتقین فی مقام امین؛ (ولی) پرهیزگاران در جایگاه امنی قرار دارند.»
کلید ورود به بهشت
در این آیات، توصیف بهشت و نعمتهای بهشتی شده است که در آیات گذشته از آن یاد شده بود. نخست بهشت موعود را چنین توصیف می کند: باغهایی است جاودانی که خداوند رحمان، بندگانش را به آن وعده داده است، و آنها آن را ندیده اند. (ولی به آن ایمان دارند) (جنات عدن التی وعد الرحمن عباده بالغیب).وعده خدا حتما تحقق یافتنی است (انه کان وعده ماتیا).پس از آن به یکی دیگر از بزرگترین نعمت های بهشتی اشاره کرده می گوید: آنها هرگز در آنجا سخن لغو و بیهوده ای نمی شنوند (لا یسمعون فیها لغوا). نه دروغی، نه دشنامی، نه تهمتی نه زخم زبانی، نه سخریه ای و نه حتی سخن بیهوده ای. تنها چیزی که در آنجا مرتبا به گوش می خورد سلام است (الا سلاما). سلام به معنی وسیع کلمه که دلالت بر سلامت روح و فکر و زبان و رفتار و کردار بهشتیان دارد. سلامی که آن محیط را، بهشتی کرده و هرگونه اذیت و ایذاء از آن برچیده شده است. سلامی که نشانه یک محیط امن و امان، یک محیط مملو از صفا و صمیمیت و پاکی و تقوا و صلح و آرامش است.و به دنبال این نعمت به نعمت دیگری اشاره می کند می گوید: هر صبح و شام روزی آنها در بهشت در انتظارشان است (و لهم رزقهم فیها بکرة و عشیا).پس از توصیف اجمالی بهشت و نعمتهای مادی و معنوی آن، بهشتیان را در یک جمله کوتاه معرفی کرده می گوید: این همان بهشتی است که ما به ارث به بندگان پرهیزگار می دهیم (تلک الجنة التی نورث من عبادنا من کان تقیا). و به این ترتیب کلید در بهشت با تمام آن نعمتها که گذشت چیزی جز تقوا نیست.گرچه تعبیر به عبادنا (بندگان ما) اشاره اجمالی به ایمان و تقوا دارد ولی اینجا جایی نیست که به اشاره اجمالی اکتفاء شود، بلکه با صراحت باید این حقیقت بیان گردد که بهشت تنها جای پرهیزکاران است. باز در اینجا به کلمه ارث برخورد می کنیم که معمولا به اموالی گفته می شود که از کسی به دیگری بعد از مرگش انتقال می یابد، در حالی که بهشت مال کسی نبوده و انتقالی ظاهرا در کار نیست.