تقدیر

تابش زمینه کیهانی طوریکه شاید بدانیم دو نوع می باشد ؛ یکی نوری و دیگری صوتی. تابش نوری توسط تلسکوپ ها کشف و به شهود رسیده است، اما تابش یا طنین صوتی رعد و برق اولیه مه بانگی هنوز به سمع نرسیده است. شاید به این دلیل که سرعت نور بسیار بیشتر از سرعت صوت می باشد و شاید هم به این دلیل که نور میتواند در خلاء تابش یابد و از نقطه ای به نقطه دیگر برسد، اما صوت در عمل پخش شدن از این استعداد برخوردار نیست و نیاز به حامل مادی دارد.
از این لطیفه گویی بگذریم مقوله یا مفهوم تقدیر معمولا در رابطه با مقولات و مفاهیم دیگری از قبیل سرنوشت ، جبر و اختیار ، خواست و اراده آزاد مورد بررسی قرار می گیرد. سوالاتی بنیادی در طول تاریخ برای انسان همیشه مطرح بوده و هست و آن اینکه آیا جهانی که در آن زندگی می کنیم و خود ما انسان ها و کلیه موجودات زنده و غیر زنده در این عالم، خود به خود و تصادفی به وجود آمده ایم و یا اینکه نیرویی در پشت پرده نهفته است و جهان و هرآنچه را که درآن هست، مخلوق آن یا او می باشند؟ کلیه پاسخ هایی که در طول تاریخ تاکنون به این سوال ارائه گردیده اند، مطمئنا کافی و تمام و کامل نبوده و نیستند. خواننده گرامی ممکن است در اینجا از این حقیر بپرسد که ازکجا میتوان مطمئن بود که پاسخ ادیان و آیین های مختلف ، پاسخ اسطوره سازان و حماسه سرایان، پاسخ فلاسفه و حکیمان و متکلمان و راویان و محدثین و مفسرین و متکلمین و ادیبان و هنرمندان و شاعران و عارفان و حتا دانشمندان علوم طبیعی و تجربی و پاسخ ریاضی دانان و الهی دانان برجسته و هوشمند و فرهیخته و فرزانه و فهیم و عاقل و بیدار و آگاه جملگی ناقص و ناتمام می باشند ؟ در پاسخ این سوال معقول و منطقی باور این حقیر بطور کوتاه و مختصر و فشرده به شرح زیر می باشد. در وجود انسان دو حقیقت بنیادی وجود دارند که در طول تاریخ تاکنون از گزند دید چشمان سر و بصیرت دل و باطن اندیشمندان مصون و محفوظ و پنهان باقی مانده اند. حتا دندان های تیز و برّای هاوکینگ فیزیکدان، ریاضیدان و منجم و کیهان شناس برجسته انگلیسی عصر جدید نتوانست خراشی بر بدنه این " کاتِ گوری " یا صندوقچه حاوی گنج الهی دفن شده در باطن انسان، از بیرون خراشی وارد کند چه برسد به مغز آن. گوهر ها و جواهر نهفته در این کات یا جعبه یا صندوقچه پنهان شده در خاک وجود انسان بطور خلاصه به شرح زیر می باشند :
الف - بر خلاف تصور خاص و عام از عهد باستان تاکنون ، افراد انسانی تنها دارای یک سرنوشت جنسی و عشقی به شکل سنتی یا کلاسیک آن یعنی " یا مرد و یا زن " نمی باشند بلکه پنج نوع متفاوت و مستقل از هم.
ب - همچنین باز هم بر خلاف تصور خاص و عام ، افراد انسانی تنها دارای یک من یا یک خود مجرد انفرادی یا یک نفس و یا یک خویشتن و یک فهم و یک عقل واحد و یگانه و منحصر به فرد نیستند بلکه دارای ده من یا ده خود مجرد انفرادی یا ده نفس و خویشن یا ده فهم و عقل مستقل و جدا از هم.
کسانی که بیشتر به زبان عربی علاقه دارند تا فارسی میتوانند از واژه های زیر استفاده کنند : نفوس عشره و عقول عشره و تقادیر جنسی و حُبی خامسه و توجه داشته باشند که شرح و توضیح حکیمان و عارفان دینی در پیرامون علم نفس و یا شناخت خویشتن و عقول عشره که بر اساس جهان بینی نجومی بطلمیوسی سروده شده اند ، غیر حقیقی بوده و بر واقعیت منطبق نمی باشند.
بطور خلاصه میتوان گفت که انسان قبل از آغاز سفر خلقت در سیر نزولی از حیات در سطح کمال مطلق ( البته یک رتبه و لایه زیر حیات مطلق خود خداوند ) بوده است. آن حیات را میتوان محض نامید. هر فرد انسانی در آن حیات محض دارای یک خانواده ده عضویی خودی مشتمل بر پنج مرد و پنج زن بوده است. آن انسان ها از طریق آمیزش جنسی والدین به وجود نیامده اند بلکه مستقیما به امر خداوند و از وجود و در وجود خداوند و هرکدام در اعتدال سنی یعنی هم سن و سال بدون طی دوران نوزادی و کودکی و نوجوانی و جوانی. در این باره نمیتوان با قاطعیت اظهار نظر نمود بلکه با حدس و گمان و احتمال. حدس من این است که همه آن انسان ها در سن چهل سالگی آفریده شده اند. آن حیات چه قدر طول کشیده است ؟ در این زمینه هم نمیتوان پاسخی قاطعانه داد و از آن طریق به جرگه تعصب دین و مذهب پیوست. اما میتوان حدس زد که آن جامعه انسانی و الهی اولیه آنقدر طول کشیده است که کلیه افراد انسانی بدون استثنا توانسته باشند که همه لذت های بی حد و حصر ملکوتی را چشیده باشند و آنهم بطور مطلقا یکسان تا در پایان، لذت دیگری باقی نمانده بوده باشد. البته همانطوری که اشاره شد، این فقط یک حدس و احتمال می باشد. به قول نظامی حسابگران مدبر گاهی اوقات قافل از بازی های تقدیر و صاحب تدبیر اند. بهر حال آن حیات محض ملکوتی اولیه با آغاز نیم سفر نزولی به پایان رسیده است و در پایان نیم سفر صعودی دوباره دست نخورده و شسته رفته حاصل خواهد گردید. در طول این سفر واحد و دور و دراز که یک سفر کلی است و به خود کل تعلق دارد، نفوس عشره یا خویشتن های دهگانه کلیه افراد انسانی به عنوان اجزای مهمی از کل، در منازل و وادی ها و مقامات و ایستگاه های بیشمار در سیر نزولی و صعودی پشت سر هم ( چهار بار بطور انفرادی و سه بار بطور زوجی ) از طریق وقوع مه بانگ های هفتگانه و بیشمار بر اثر نوسانات بسته و باز شدن ، قبض و بسط و یا انقباض و انبساط وجود های متناهی و محدود در چهار چوب مجموعه جهان های بیشمار نزولی - ازلی و صعودی - ابدی به ظهور خواهند رسید و سرنوشت های خامسه یا پنجگانه جنسی و عشقی و حیات های محدود و گذرای خویش را بهمراه لذت و شادی ها و درد و رنج های محدود بطور ناقص و نیمه ناقص تجربه خواهند نمود. سر خواننده گرامی را بیشتر از این به درد نمی آورم و کلام کودکانه خودرا با بیان یک باور شخصی به پایان می رسانم. اعمال نیک و بد دنیوی انسان در تمامی منازل نزولی و صعودی سفر خلقت و آفرینش در سرنوشت و تقدیر و سعادت و خوشبختی و حیات محض اُخروی انسان هیچگونه تاثیرات مثبت و منفی ندارند و قیامت دینی هرگز برپا نخواهد گردید.

گفتم تقدیر همان قدرت الهی است چگونه میتوان با دعا قدرت خداوند را کم و زیاد کرد ولی با دعا تقریر که مقررات ادهی است میشود تغییرداد خداوند بلا تشبیه مثل یک شاهنشاه بلا منازع است حکم ا و مقررات نوشته حرکت در خیابان عبور ممنوع مثلا ده سال زندان دارد کسی خلاف کرده و با دعا و ثنا از شاه تقاضای عفو کرده حالا شاه عفو بدهد در همتن یک مورد تقریرات را تغییر داده و لذا کلا هم میتواند مقررات که همان تقریرات است عوض میکند
میگوید مثلا از خیابان عبور ممنوع از این ببعد عبور آزاد است۰ حال از کلیه اساتید دانشگاه ها در حال خدمت و استادان گذشته که بازنشسته شده اند و این واژه را غلط درس داده اند می پرسم با این شرح محتصر من مقررات است یا مقدرات هرچه فریاد میزنم تقریرات است نه تقدیرات دایوانه شدم من از این فرهنگ پر غلط و غلوط که شروع به نوشتن این گ ونه واژه ها می نمایم باز اگر عزیزانی نیایند مانند شهادت سپهبد شهید در کتاب دائره المعارف به جای معنی شعار سیاسی ننویسند

( پهلوى: بْرِهِنیشْنْ: تقدیر ، سرنوشت، قضا ) ، بَگوبخت Bagobaxt ( تقدیر الهى ، مشیت خداوندى، سرنوشت ) ، پَداَپایِستى Padapayesti ( پهلوى: پَتْ اَپایِستیهْ: سرنوشت ، تقدیر ، قسمت ، قضا ) ، جاییشْنْ Jayishn ( پهلوى: تقدیر ، سرنوشت ، اقبال، شانس ) ، جِدْمان Jedman ( پهلوى:
تقدیر ، سرنوشت ، قضا و قدر ) ، جَسْتِش Jastesh ( پهلوى: جَستیشْنْ : سرنوشت ، تقدیر، شانس، اقبال ) ، جهیشْنْ ( پهلوى: سرنوشت ، تقدیر ، اقبال ) ، رُچْکار Rochkar ( پهلوى: سرنوشت ، تقدیر )