تفسر به رای

[ویکی فقه] یکی از روش ها و گرایش های تفسیر قرآن تفسیر به رأی است که در روایات فراوانی به شدّت از آن نکوهش و تقبیح شده است.
تفسیر از واژه «فَسَرَ» به معانی روشن کردن و آشکار ساختن است و تفسیر در اصطلاح مفسران عبارت است از زدودن ابهام از لفظ مشکل و دشوار، که در انتقال معنای مورد نظر، نارسا و دچار اشکال است. «رأی» عبارت است از آن تصوراتی که مانند محسوسات مورد رؤیت ذهنی باشد و اصطلاحاً به معنای « اعتقاد حاصل از اجتهاد و تفکّر » استعمال می شود. و برخی از دانشمندان، رأی در این مورد را به معنای «هوی و هوس » گرفته اند.
آغاز بحث
بحث بر سر تفسیر به رأی از آن جا آغاز می شود که اگر مفسری برای فهم آیه ، مستندی از روایات معصومان یا اقوال صحابه و تابعین یا رأی اجماعی مفسران پیشین را در اختیار نداشته باشد، آیا مجاز است به رأی و اجتهاد خود روی آورد.
دیدگاه دانشمندان
دانشمندان از دیرباز نسبت به تفسیر به رأی و در پاسخ به اینکه آیا هر کس می تواند قرآن را تفسیر کند، دو موضع متعارض اتخاذ کرده اند.
← عدم جواز
...