تفاسیر شبر

[ویکی فقه] علامه سیدعبدالله بن محمدرضا علوی حسینی مشتهر به شُبَّر وی در سال ۱۱۸۸ در نجف زاده شد، از وی سه تفسیر کامل و با ارزش به نام های تفسیر کبیر، وسیط و تفسیر وجیز به جای مانده است.
سیدعبدالله در سال ۱۱۸۸ در نجف زاده شد سپس همراه پدر به کاظمین مهاجرت کرد و تا هنگام وفات (سال ۱۲۴۲) آنجا ماند. وی از نخبگان علمای عصر خویش بود. فقیهی آگاه و محدثی خبیر و مفسری متبحر و جامع علوم معقول و منقول بود. در اخلاق کریمه آیتی بود و به عنوان یکی از بزرگان و سرشناسان امامیه و فردی با مقام و منزلت رفیع شناخته شده بود. او همه عمر پربرکت خویش را صرف تألیف و تصنیف نمود تا توانست در عمری که از پنجاه و چهار سال نگذشت، آثار گران بهایی به جامعه اسلامی بویژه جامعه تشیع تقدیم کند که همواره مورد استفاده حوزه های علمی قرار گرفته و در بستر زمان رواج روز افزون یابد. خداوند به سبب این همه آثار گران بها که از خود به یادگار گذاشت، او را غریق رحمت خویش گرداند.
جایگاه علمی
وی در رشته های مختلف علوم اسلامی همچون فقه، حدیث، تفسیر، معارف و اخلاق صاحب نظر بود و در تمامی این زمینه ها تالیفات سودمندی دارد. در حدیث، جامع الاخبار وی با بحارالانوار علامه مجلسی هم ارز و همسوست. در فقه و معارف و اخلاق نیز نوشته های فراوانی دارد.
تفاسیر وی
در تفسیر سه نوشته کامل و با ارزش دارد: تفاسیر کبیر، وسیط، وجیز:
← تفسیر کبیر
...