تصویرسازی یا تصویرگری یکی از زیرشاخه های هنرهای تجسمی است و به نوعی از اثر خلاقانهٔ تصویری گفته می شود که القاکنندهٔ تجسمی یک مفهوم یا روایت با فرم بصری است. [ ۱] این مفهوم و روایت می تواند داستان، شعر، مقاله ای در روزنامه و کتاب و حتی تبلیغات تجاری، سرگرمی ها و اشکال و فرم های روی کالاها و لباس ها باشد.
تصویرگری، نقاشی روایی است. راوی مجسّمِ متن؛ همراه یا بدون متن کاربرد دارد، و می تواند دنباله دار، یا تک فریم باشد. تفاوت اصلی تصویرگری با نقاشی، هدفمند بودن آن برای کاربرد مشخص، در نظر گرفتن مخاطب و سفارش دهنده است و از این نظر مشابهات بسیاری با طراحی گرافیک دارد. از انواع تصویرگری می توان: نقاشی های داخل کتاب های کودک و روی جلد کتاب های بزرگسال ( و گاه داخلی برای متن - که در ایران، تصویرگری برای متن بزرگسال کمتر رایج است ) ، تصویرسازی علمی، نقاشی های روی پوسترهای تبلیغاتی و اقلام تجاری، داستان های مصور ( کمیک استریپ ) ، و طراحی ها و نقاشی های داخل مجلات و روزنامه ها را نام برد.
واگیره دراصل یک قسمت از یک طرح بزرگ است نمونه این تکرارها درنقوش سفال های دوره های اولیه آشکاراست. در دوره هخامنشی به نقش برجسته های تخت جمشید با نقش سربازها با شمایلی یکسان که در واقع تکرار یک نقش است برخورد می کنیم. این نقوش می تواند انسان حیوان گیاه ویا عنصر سمبولیک باشد. در تصویرسازی های ایرانی بخصوص تذهیب تکرار نقش مایه بسیار استفاده شده اگر این تکرار مستقیم باشد واگیره انتقالی و اگر به صورت قرینه باشد واگیره متقارن نامیده می شود.
نقش مایه نقش مایه یا موتیف های ایرانی اساس طراحی ونقش نگارها در نگارگری ایرانی است که درآن ها از گل ها غنچه برگ های درختان حیوانات الهام گرفته شده است. در دوره هخامنشی ما نوعی ترکیب نمادهای متفاوت از حیوانات متفاوت دریک موجود هستیم[ ۲]
پودرهای رنگی که درطبیعت یافت می شود و به شکل رنگ های جسمی استفاده می شود. رنگ های روحی ( جوهرهای رنگی ) که بیشتر منشأ گیاهی دارندمانند پودرهای رنگی نیازبه چسب یا صمغ ندارند مانند:رنگ پوست گردو رنگ های مورد استفاده درقدیم دودسته :رنگ های جسمی و روحی تقسیم می شوند رنگ های جسمی منشأ رسوبی دارند و حالتی تخت و پوشاننده دارند مثل لاجورداخرا رنگ های روحی بیشتر منشأ گیاهی دارند و حالت شفاف دارند مثل رنگ قهوه ای از پوست گردو. درنگارگری ایرانی اغلب رنگ های جسمی به عنوان ته رنگ و زمینه استفاده می شود در حالی که رنگ های روحی برای قلم گیری و ساخت وساز استفاده می شود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتصویرگری، نقاشی روایی است. راوی مجسّمِ متن؛ همراه یا بدون متن کاربرد دارد، و می تواند دنباله دار، یا تک فریم باشد. تفاوت اصلی تصویرگری با نقاشی، هدفمند بودن آن برای کاربرد مشخص، در نظر گرفتن مخاطب و سفارش دهنده است و از این نظر مشابهات بسیاری با طراحی گرافیک دارد. از انواع تصویرگری می توان: نقاشی های داخل کتاب های کودک و روی جلد کتاب های بزرگسال ( و گاه داخلی برای متن - که در ایران، تصویرگری برای متن بزرگسال کمتر رایج است ) ، تصویرسازی علمی، نقاشی های روی پوسترهای تبلیغاتی و اقلام تجاری، داستان های مصور ( کمیک استریپ ) ، و طراحی ها و نقاشی های داخل مجلات و روزنامه ها را نام برد.
واگیره دراصل یک قسمت از یک طرح بزرگ است نمونه این تکرارها درنقوش سفال های دوره های اولیه آشکاراست. در دوره هخامنشی به نقش برجسته های تخت جمشید با نقش سربازها با شمایلی یکسان که در واقع تکرار یک نقش است برخورد می کنیم. این نقوش می تواند انسان حیوان گیاه ویا عنصر سمبولیک باشد. در تصویرسازی های ایرانی بخصوص تذهیب تکرار نقش مایه بسیار استفاده شده اگر این تکرار مستقیم باشد واگیره انتقالی و اگر به صورت قرینه باشد واگیره متقارن نامیده می شود.
نقش مایه نقش مایه یا موتیف های ایرانی اساس طراحی ونقش نگارها در نگارگری ایرانی است که درآن ها از گل ها غنچه برگ های درختان حیوانات الهام گرفته شده است. در دوره هخامنشی ما نوعی ترکیب نمادهای متفاوت از حیوانات متفاوت دریک موجود هستیم[ ۲]
پودرهای رنگی که درطبیعت یافت می شود و به شکل رنگ های جسمی استفاده می شود. رنگ های روحی ( جوهرهای رنگی ) که بیشتر منشأ گیاهی دارندمانند پودرهای رنگی نیازبه چسب یا صمغ ندارند مانند:رنگ پوست گردو رنگ های مورد استفاده درقدیم دودسته :رنگ های جسمی و روحی تقسیم می شوند رنگ های جسمی منشأ رسوبی دارند و حالتی تخت و پوشاننده دارند مثل لاجورداخرا رنگ های روحی بیشتر منشأ گیاهی دارند و حالت شفاف دارند مثل رنگ قهوه ای از پوست گردو. درنگارگری ایرانی اغلب رنگ های جسمی به عنوان ته رنگ و زمینه استفاده می شود در حالی که رنگ های روحی برای قلم گیری و ساخت وساز استفاده می شود. [ ۳]
wiki: تصویرسازی