[ویکی فقه] تَساخور، یا ساخور، نام قومی مسلمان ساکن در شرق قفقاز است. تساخورها خود را ییخبی (Yikhbi) می خوانند، اما دیگران به پیروی از روس ها آن ها را تساخ یا تساخور می خوانند که برگرفته از نام یکی از بزرگ ترین مناطق سکنای آنان است.
تساخورها مردمانی گله دار هستند که از گذشته بدین کار اشتغال داشته اند. آنها در بخش باختری ناحیۀ روتول واقع در جنوب داغستان و نواحی زاگاتالا، کاخی و بلوکانی واقع در شمال غربی جمهوری آذربایجان در دو سوی بخش علیای رودخانۀ سامور زندگی می کنند.
Akiner, Sh, Islamic Peoples of the Soviet Union, London, ۱۹۸۶، ۱۶۸-۱۶۹.
خـانواده در جامعۀ روستایـی تساخور درگذشته بر پایۀ پدر ـ سالاری استوار بود و پیرترین عضو بر آن حکومت می کرد. تساخورها بیش تر در کوهستان ها اقامت داشتند و گله های خود را با تغییر فصول جابه جا می کردند. روابط قبیله ای در جامعۀ تساخور بسیار قوی بود. تساخورها در حدود سدۀ ۹ق/۱۵م با تشکیل اتحادیه ای آزاد میان خود حکومتی به رهبری سلطانی به وجود آوردند؛ مرکز این سلطان نشین نخست در تساخور استقرار داشت، اما در سدۀ ۱۷ق/۱۱م این مرکزیت به الیسو واقع در جمهوری آذربایجان کنونی انتقال یافت.
Akiner, Sh, Islamic Peoples of the Soviet Union, London, ۱۹۸۶، ۱۶۸-۱۶۹.
۱۰۰٪ تساخورها مسلمان سنی شافعی مذهب اند و به زبان تساخوری که از گروه زبانهای لزگی است، گفت و گو می کنند. در زبان تساخوری بسیاری از واژگان عربی و فارسی وجود دارد و نیز شماری واژگان عاریتی از زبان ترکی و روسی به این زبان راه یافته است. تساخورهای ساکن در داغستان به استفاده از زبان روسی به عنوان زبان ادبی گرایش دارند و گروهی که در جمهوری آذربایجان سکنا دارند، به زبان ترکی با گویش آذربایجانی متمایل هستند
Akiner, Sh, Islamic Peoples of the Soviet Union, London, ۱۹۸۶
...
تساخورها مردمانی گله دار هستند که از گذشته بدین کار اشتغال داشته اند. آنها در بخش باختری ناحیۀ روتول واقع در جنوب داغستان و نواحی زاگاتالا، کاخی و بلوکانی واقع در شمال غربی جمهوری آذربایجان در دو سوی بخش علیای رودخانۀ سامور زندگی می کنند.
Akiner, Sh, Islamic Peoples of the Soviet Union, London, ۱۹۸۶، ۱۶۸-۱۶۹.
خـانواده در جامعۀ روستایـی تساخور درگذشته بر پایۀ پدر ـ سالاری استوار بود و پیرترین عضو بر آن حکومت می کرد. تساخورها بیش تر در کوهستان ها اقامت داشتند و گله های خود را با تغییر فصول جابه جا می کردند. روابط قبیله ای در جامعۀ تساخور بسیار قوی بود. تساخورها در حدود سدۀ ۹ق/۱۵م با تشکیل اتحادیه ای آزاد میان خود حکومتی به رهبری سلطانی به وجود آوردند؛ مرکز این سلطان نشین نخست در تساخور استقرار داشت، اما در سدۀ ۱۷ق/۱۱م این مرکزیت به الیسو واقع در جمهوری آذربایجان کنونی انتقال یافت.
Akiner, Sh, Islamic Peoples of the Soviet Union, London, ۱۹۸۶، ۱۶۸-۱۶۹.
۱۰۰٪ تساخورها مسلمان سنی شافعی مذهب اند و به زبان تساخوری که از گروه زبانهای لزگی است، گفت و گو می کنند. در زبان تساخوری بسیاری از واژگان عربی و فارسی وجود دارد و نیز شماری واژگان عاریتی از زبان ترکی و روسی به این زبان راه یافته است. تساخورهای ساکن در داغستان به استفاده از زبان روسی به عنوان زبان ادبی گرایش دارند و گروهی که در جمهوری آذربایجان سکنا دارند، به زبان ترکی با گویش آذربایجانی متمایل هستند
Akiner, Sh, Islamic Peoples of the Soviet Union, London, ۱۹۸۶
...
wikifeqh: تساخور
