تزکیه عرفانی

[ویکی فقه] تزکیه در عرفان عبارت است از زدودن نفس و تخلیه آن از عقاید باطل و اوصاف مذموم، میراندنِ هوای نفس، تربیت کردن و به صلاح آوردن نفس و از صفت اماره به مطمئنه رسانیدن آن.
برخی تزکیه را به معنای ترک دنیا دانسته اند.

تزکیه به معنای تصقیل
به نوشته ابرقوهی، تزکیه را به جهت پاک کردن دل از رذایل، «تصقیل» نیز می گویند.

تزکیه در منابع عرفانی
در منابع عرفانی به تزکیه به طور مستقل کمتر پرداخته شده و بیش تر آن را ذیل، سیر و سلوک و ریاضت نفس مطرح کرده اند.

تزکیه در آثار اخلاقی
...