تخذیل

لغت نامه دهخدا

تخذیل. [ ت َ ] ( ع مص ) بر خذلان گذاشتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی )( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). خوار گردانیدن و بر خواری گذاشتن. ( آنندراج ). || خذل عنه اصحابه ؛ حملهم علی خذلانه. || به بددلی و ترک قتال واداشتن کسی را. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تَخْذیل‏ به معنی یاری و کمک نکردن است.
تَخْذیل ‏در لغت یعنی یاری و اعانت نکردن و در اصطلاح به معنی ترک قتال و سست کردن دیگران در رفتن به جبهه آمده است.

معنای اصطلاحی تخذیل
در اصطلاح قرآن و روایات و فقه اسلامی همان معنی مقصود است.
قرآن می‏فرماید:
«انْ یَنْصُرْکُمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَکُمْ، وَ انْ یَخْذُلْکُمْ فَمَنْ ذَاالَّذی‏ یَنْصُرْکُمْ»
اگر خداوند شما را یاری دهد، هیچ کس بر شما غلبه نمی کند، و اگر شما را رها کند چه کسی غیر از او توان یاری شما را دارد.

تحذیل در کلام امام معصوم
امام معصوم فرمود:«الْمُؤْمِنُ اخُ الْمُؤْمِنِ لایَخْذُلْهُ»«مؤمن برادر مؤمن است و هیچ گاه او را در کمک دادن رها نمی‏کند.»

تخذیل از نظر شیخ طوسی
...

پیشنهاد کاربران

بپرس