[ویکی فقه] تحفة الحرمین و سعادة الدارین. تحفة الحرمین و سعادة الدارین سفرنامه حج، است که نوشته محمد معصوم نایب الصدر شیرازی می باشد.
در این سفرنامه، آگاهی هایی مفصل از راه شمالی حج ایرانیان در دوران قاجار و سختی ها و دشواری های آن آمده است. این سفر پنج ماه ( شوال ۱۳۰۵ - صفر ۱۳۰۶ق.) به درازا کشیده و نویسنده از راه عثمانی به حجاز و در بازگشت از راه دریا به بمبئی هندوستان و سپس به ایران آمده است. این اثر در طول سفر نگاشته شده و واپسین گزارش آن مربوط به ۱۶ ربیع الاول ۱۳۰۶ق. است. نویسنده کوشیده است برای هر روز گزارشی بنگارد. شرح سفر بازگشت وی از هندوستان تا ایران در سفرنامه نیامده است؛ زیرا نویسنده پیشتر سفری به آن منطقه داشته و گزارش آن را در آثار دیگر خود نوشته است.
در این سفرنامه، آگاهی هایی مفصل از راه شمالی حج ایرانیان در دوران قاجار و سختی ها و دشواری های آن آمده است. این سفر پنج ماه ( شوال ۱۳۰۵ - صفر ۱۳۰۶ق.) به درازا کشیده و نویسنده از راه عثمانی به حجاز و در بازگشت از راه دریا به بمبئی هندوستان و سپس به ایران آمده است. این اثر در طول سفر نگاشته شده و واپسین گزارش آن مربوط به ۱۶ ربیع الاول ۱۳۰۶ق. است. نویسنده کوشیده است برای هر روز گزارشی بنگارد. شرح سفر بازگشت وی از هندوستان تا ایران در سفرنامه نیامده است؛ زیرا نویسنده پیشتر سفری به آن منطقه داشته و گزارش آن را در آثار دیگر خود نوشته است.
[ویکی فقه] تحفة الحرمین و سعادة الدارین سفرنامه حج، است که نوشته محمد معصوم نایب الصدر شیرازی می باشد.
در این سفرنامه، آگاهی هایی مفصل از راه شمالی حج ایرانیان در دوران قاجار و سختی ها و دشواری های آن آمده است. این سفر پنج ماه ( شوال ۱۳۰۵ - صفر ۱۳۰۶ق.) به درازا کشیده و نویسنده از راه عثمانی به حجاز و در بازگشت از راه دریا به بمبئی هندوستان و سپس به ایران آمده است. این اثر در طول سفر نگاشته شده و واپسین گزارش آن مربوط به ۱۶ ربیع الاول ۱۳۰۶ق. است. نویسنده کوشیده است برای هر روز گزارشی بنگارد. شرح سفر بازگشت وی از هندوستان تا ایران در سفرنامه نیامده است؛ زیرا نویسنده پیشتر سفری به آن منطقه داشته و گزارش آن را در آثار دیگر خود نوشته است.
معرفی اجمالی نویسنده
محمد معصوم فرزند زین العابدین، شرح حال نگار عهد قاجار، به سال۱۲۷۰ق. در شیراز زاده شد. نیاکانش همچون خود او از دانشوران دین بودند. خاندان وی از قزوین به عتبات عراق مهاجرت کردند و حدود ۱۲۱۷ق. به ایران بازگشتند و در شیراز سکونت یافتند. گرایش به تصوف در این خاندان همواره وجود داشته و به محمد معصوم رسیده است. پدرش زین العابدین میرزا کوچک (م. ۱۲۸۷ق.) ملقب به رحمتعلی شاه، مرید مجذوبعلی شاه و از بزرگان نعمت اللهیه بود. محمد معصوم در ۱۲۷۸ق. به عتبات رفت و بعدها فقه و اصول را نزد استادانی نامدار مانند میرزای شیرازی و سید علی یزدی فراگرفت. در ۱۲۹۴ق. به اصفهان رفت و سپس ساکن تهران شد و از دانشمندان این شهر مانند: آقا علی مدرس ، میرزا ابوالحسن جلوه و آقا محمدرضا قمشه ای بهره جست. پس از مرگ پدرش، ناصرالدین شاه قاجار لقب و منصب موروثی نایب الصدری (اوقاف و وظایف عالمان و سادات. را به وی سپرد. او به سال ۱۲۹۷ق. به هند سفر کرد و پس از بازگشت به وطن به سال ۱۳۰۳ق. در گناباد مرید ملا سلطان علی گنابادی (م. ۱۳۲۷ق.) شد و معصومعلی شاه لقب یافت. از سال ۱۳۰۵ق. به سفر حجاز، مصر، ترکیه، گرجستان، آذربایجان و یونان رفت و سپس به تهران بازگشت و به مشروطه خواهان پیوست. در سال های پایان عمر به خراسان رفت و در ۱۳۴۴ق. در مشهد درگذشت. او همواره به نوشتن خاطرات خویش اهتمام داشت و به گفته خود، آن را نوعی تکلیف اخلاقی در جهت محاسبه نفس می دانست. جز این کتاب، خاطرات سفر هندوستان را نیز در طرائق الحقائق که از منابع مهم شرح حال نگاری عارفان و صوفیان به شمار می آید، نگاشته و در کار سفرنامه نویسی چیره دست بوده است. محمد معصوم رخدادهای سفر را به تفصیل و همراه جزئیات نگاشته و با توجه به علایق و تخصص خود در عرفان و تصوف، تفسیری عرفانی نیز از سفر و مناسک حج به دست داده است. او در مقدمه ای ۴۱ صفحه ای از انگیزه نگارش سفرنامه و مباحثی معنوی در دانش اندوزی و سفر سخن گفته است. بر پایه این اثر، حالی عرفانی و رویایی معنوی، محمد معصوم را در عزم بر این سفر یاری کرده است.
آغاز سفر
سفر محمد معصوم روز پنجشنبه سوم شوال ۱۳۰۵ق. از راه شمال ایران آغاز شد. وی از قزوین، رشت، بندر انزلی، بادکوبه (باکو، باطوم، استانبول، اسکندریه و قاهره گذشت و در بازگشت از راه هندوستان به ایران رسید. بخشی از راه به صورت زمینی و با وسایلی مانند کالسکه؛ و بخشی با کشتی و قطار طی شد. او پس از گزاردن مناسک حج و زیارت مدینه، به جده رفت و به دلیل مشکلات مالی ناچار شد از تاجری اصفهانی در ازای همراهی او تا بمبئی، هزینه های سفر بازگشت را وام بگیرد.
محتوای سفرنامه
...
در این سفرنامه، آگاهی هایی مفصل از راه شمالی حج ایرانیان در دوران قاجار و سختی ها و دشواری های آن آمده است. این سفر پنج ماه ( شوال ۱۳۰۵ - صفر ۱۳۰۶ق.) به درازا کشیده و نویسنده از راه عثمانی به حجاز و در بازگشت از راه دریا به بمبئی هندوستان و سپس به ایران آمده است. این اثر در طول سفر نگاشته شده و واپسین گزارش آن مربوط به ۱۶ ربیع الاول ۱۳۰۶ق. است. نویسنده کوشیده است برای هر روز گزارشی بنگارد. شرح سفر بازگشت وی از هندوستان تا ایران در سفرنامه نیامده است؛ زیرا نویسنده پیشتر سفری به آن منطقه داشته و گزارش آن را در آثار دیگر خود نوشته است.
معرفی اجمالی نویسنده
محمد معصوم فرزند زین العابدین، شرح حال نگار عهد قاجار، به سال۱۲۷۰ق. در شیراز زاده شد. نیاکانش همچون خود او از دانشوران دین بودند. خاندان وی از قزوین به عتبات عراق مهاجرت کردند و حدود ۱۲۱۷ق. به ایران بازگشتند و در شیراز سکونت یافتند. گرایش به تصوف در این خاندان همواره وجود داشته و به محمد معصوم رسیده است. پدرش زین العابدین میرزا کوچک (م. ۱۲۸۷ق.) ملقب به رحمتعلی شاه، مرید مجذوبعلی شاه و از بزرگان نعمت اللهیه بود. محمد معصوم در ۱۲۷۸ق. به عتبات رفت و بعدها فقه و اصول را نزد استادانی نامدار مانند میرزای شیرازی و سید علی یزدی فراگرفت. در ۱۲۹۴ق. به اصفهان رفت و سپس ساکن تهران شد و از دانشمندان این شهر مانند: آقا علی مدرس ، میرزا ابوالحسن جلوه و آقا محمدرضا قمشه ای بهره جست. پس از مرگ پدرش، ناصرالدین شاه قاجار لقب و منصب موروثی نایب الصدری (اوقاف و وظایف عالمان و سادات. را به وی سپرد. او به سال ۱۲۹۷ق. به هند سفر کرد و پس از بازگشت به وطن به سال ۱۳۰۳ق. در گناباد مرید ملا سلطان علی گنابادی (م. ۱۳۲۷ق.) شد و معصومعلی شاه لقب یافت. از سال ۱۳۰۵ق. به سفر حجاز، مصر، ترکیه، گرجستان، آذربایجان و یونان رفت و سپس به تهران بازگشت و به مشروطه خواهان پیوست. در سال های پایان عمر به خراسان رفت و در ۱۳۴۴ق. در مشهد درگذشت. او همواره به نوشتن خاطرات خویش اهتمام داشت و به گفته خود، آن را نوعی تکلیف اخلاقی در جهت محاسبه نفس می دانست. جز این کتاب، خاطرات سفر هندوستان را نیز در طرائق الحقائق که از منابع مهم شرح حال نگاری عارفان و صوفیان به شمار می آید، نگاشته و در کار سفرنامه نویسی چیره دست بوده است. محمد معصوم رخدادهای سفر را به تفصیل و همراه جزئیات نگاشته و با توجه به علایق و تخصص خود در عرفان و تصوف، تفسیری عرفانی نیز از سفر و مناسک حج به دست داده است. او در مقدمه ای ۴۱ صفحه ای از انگیزه نگارش سفرنامه و مباحثی معنوی در دانش اندوزی و سفر سخن گفته است. بر پایه این اثر، حالی عرفانی و رویایی معنوی، محمد معصوم را در عزم بر این سفر یاری کرده است.
آغاز سفر
سفر محمد معصوم روز پنجشنبه سوم شوال ۱۳۰۵ق. از راه شمال ایران آغاز شد. وی از قزوین، رشت، بندر انزلی، بادکوبه (باکو، باطوم، استانبول، اسکندریه و قاهره گذشت و در بازگشت از راه هندوستان به ایران رسید. بخشی از راه به صورت زمینی و با وسایلی مانند کالسکه؛ و بخشی با کشتی و قطار طی شد. او پس از گزاردن مناسک حج و زیارت مدینه، به جده رفت و به دلیل مشکلات مالی ناچار شد از تاجری اصفهانی در ازای همراهی او تا بمبئی، هزینه های سفر بازگشت را وام بگیرد.
محتوای سفرنامه
...
wikifeqh: تحفة_الحرمین_و_سعادة_الدارین
[ویکی حج] تحفهالحرمین و سعادهالدارین (کتاب). تحفة الحرمین و سعادة الدارین، سفرنامه حج، نوشته محمدمعصوم نایب الصدر شیرازی است.
محمدمعصوم نویسنده این اثر متولد شیراز و از خانواده ای اهل علم است؛ خود او نیز اهل علم بوده و برای تحصیل به عتبات رفته و بعدها مدتی در کشور هندوستان زندگی کرده و پس از بازگشت به فرقه گنابادی ها پیوسته و صوفی می شود که اثر این گرایش به تصوف را در این سفرنامه نیز می توان احساس کرد.
در این سفرنامه، آگاهی هایی مفصل از راه شمالی حج ایرانیان در دوران قاجار و سختی ها و دشواری های آن آمده است. این سفر پنج ماه (شوال 1305 - صفر 1306 ق.) به درازا کشیده و نویسنده از راه عثمانی به حجاز و در بازگشت از راه دریا به بمبئی هندوستان و سپس به ایران آمده است. این اثر در طول سفر نگاشته شده و واپسین گزارش آن مربوط به 16 ربیع الاوّل (1306 ق.) است.
محمدمعصوم نویسنده این اثر متولد شیراز و از خانواده ای اهل علم است؛ خود او نیز اهل علم بوده و برای تحصیل به عتبات رفته و بعدها مدتی در کشور هندوستان زندگی کرده و پس از بازگشت به فرقه گنابادی ها پیوسته و صوفی می شود که اثر این گرایش به تصوف را در این سفرنامه نیز می توان احساس کرد.
در این سفرنامه، آگاهی هایی مفصل از راه شمالی حج ایرانیان در دوران قاجار و سختی ها و دشواری های آن آمده است. این سفر پنج ماه (شوال 1305 - صفر 1306 ق.) به درازا کشیده و نویسنده از راه عثمانی به حجاز و در بازگشت از راه دریا به بمبئی هندوستان و سپس به ایران آمده است. این اثر در طول سفر نگاشته شده و واپسین گزارش آن مربوط به 16 ربیع الاوّل (1306 ق.) است.
wikihaj: تحفةالحرمین_و_سعادةالدارین_(کتاب)