تاراچند

[ویکی فقه] تاراچَنْد (۱۲۶۷-۱۳۵۲ش/ ۱۸۸۸-۱۹۷۳م)، محقق، فیلسوف، تاریخ دان، اسلام شناس، ایران شناس و دولتمرد برجستۀ هندی است.
وی در شهر سیالکوت ــ که اکنون جزو کشور پاکستان است ــ متولد شد. پدرش که در آموزش و پرورش خدمت می کرد، از سیالکوت به گجرات و از آن جا به لاهور و سپس به دهلی و میرت انتقال یافت.
تحصیلات
تاراچند تحصیلات مقدماتی خود را در گجرات، و دورۀ متوسطۀ خود را در لاهور و دهلی گذراند؛ سپس در دانشکدۀ میرت و دانشکدۀ مرکزی میورالله آباد به ادامۀ تحصیل پرداخت و آن گاه برای تکمیل تحصیلات خود به انگلستان سفر کرد و به دریافت دانشنامۀ دکتری در رشتۀ فلسفه و تاریخ از دانشگاه آکسفرد نائل گردید. وی پس از اتمام تحصیلات خود به هند بازگشت و در دانشکدۀ کایسته پاتشالا، در الله آباد به تدریس تاریخ و فلسفه پرداخت و مدت ۲۰ سال (۱۳۰۴-۱۳۲۴ش/ ۱۹۲۵-۱۹۴۵م) به ریاست و تدریس در آن دانشکده اشتغال داشت. تاراچند از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۷م به تدریس فلسفه و علوم سیاسی در دانشگاه الله آباد پرداخت و از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۸م عهده دار ریاست این دانشگاه بود. وی همچنین ریاست «کنگرۀ تاریخ هند» را نیز برعهده داشت.
از یاران گاندی
تاراچند هنگام مبارزات مردم هندوستان برای آزادی، از یاران نزدیک گاندی و جواهر لعل نهرو، رهبران فقید هند، به شمار می آمد و پس از استقلال هندوستان و تقسیم شبه قاره به دو کشور هند و پاکستان همچنان خدمات علمی و فرهنگی خود را دنبال می کرد و مدتی رئیس هیئت نمایندگی هند در یونسکو بود.
معاونت وزارت فرهنگ هند
...