تادیب

[ویکی فقه] تَأدیب به معنای ادب آموختن یا کیفر است. از عنوان تأدیب، به مناسبت در باب های اجاره، نکاح، حدود و تعزیرات یادشده است.
تأدیب به معنای نخست(ادب آموختن)، در روایات از حقوق فرزندان بر والدین شمرده شده ومورد تأکید قرار گرفته است
تأدیب به معنای دوم(کیفر)، نوعی از آن، تعزیر نامیده می شود که از اختیار ات حاکم شرع است . بنابراین تأدیب اعم از تعزیر است؛ چه آنکه تأدیب فرزند توسط پدر، شاگرد توسط معلّم و برده توسط مولا را نیز در بر می گیرد.

حکم تأدیب
تأدیب با تحقّق شرایط آن، امری مشروع و جایز بلکه در فرض مفسده داشتن ترک آن، واجب است.

ولایت تأدیب
حقّ تأدیب برای ولیّ مانند حاکم شرع، پدر و مولا، ونیز برای شوهر و معلّم، ثابت است.

مقدار وچگونگی تأدیب
...