بهشت

[ویکی فقه] بهشت، به جایگاه نیکان و مؤمنان در آخرت گفته می شود، که از آن به مناسبت، در باب های طهارت، صلاة و حج سخن رفته است.
واژه قرآنی آن «جنة» و جمع آن «جنات» است و جنّة به هر باغ و بستانی گویند که دارای درختان انبوه باشد و زمین را بپوشاند. نامگذاری بهشت به جنة؛ یا به جهت تشبیه به باغ های دنیاست و یا به خاطر پوشیده بودن نعمت هایش از ساکنین دنیاست چون در بهشت از خیر و سعادت چیزهایی هست که بر قلب هیچ بشری خطور نمی کند: «فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ؛ هیچ کس نمی داند چه پاداش های مهمی که مایه روشنی چشم هاست برای آنها نهفته شده.»
ویژگی های بهشت
...

[ویکی شیعه] بهشت یا جنت، جایگاهی در جهان آخرت که بندگان درستکار و سعادتمند در آن ساکن شده و از نعمت های الهی برخوردار می شوند. محل سکونت حضرت آدم و حوا، پیش از هبوط به زمین نیز بهشت آدم خوانده شده است.
بیش از دویست آیه در قرآن و همچنین بسیاری از روایات معصومان، درباره بهشت و ویژگی های آن است؛ ویژگی هایی مانند اندازه و گستره و مکان، تعداد بهشت ها، انواع نعمت ها، اوصاف ثبوتی و سلبی نعمت ها و اشیای موجود در بهشت، غرض از آفرینش، ویژگی های بهشتیان، صفات و کارهایی که انسان ها را شایسته بهشت می کند، محرومان از بهشت و روابط ساکنان بهشت با یکدیگر.
با آنکه اعتقاد به وجود بهشت، از آموزه های قطعی اسلامی است، اما درباره اینکه آیا بهشت، در هنگام وقوع آخرت خلق می شود یا از ابتدا خلق شده، اختلافاتی بین متکلمان مسلمان وجود دارد. علاوه بر این، جسمانی یا روحانی بودن بهشت و نعمت های آن نیز، یکی دیگر از اختلافات در میان عالمان مسلمان، چه شیعه و چه سنی است.

[ویکی اهل البیت] بهشت جای خوش آب و هوا، فراوان نعمت و آراسته است که نیکوکاران پس از مرگ در آن جاودان باشند.
این کلمه در لغت به معنی «بهترین»، صفت موصوف محذوف است. مثلاً خانه بهشت یعنی بهترین خانه، باغ بهشت یعنی بهترین باغ و...
این کلمه به صورت متداول به معنی جایگاه ابدی بندگان شایسته خداوند است.
در قرآن کریم نیز تعبیراتی از بهشت شده است، از جمله: «دارالسلام» (سرای سلامت) «دارالآخرة» (سرای بازپسین) و «جنّة»، که این کلمه بیش از صد بار به صورت مفرد و تثنیه و جمع ذکر شده و به صفات: «عدن» (قرارگاه دائمی) و «خُلد» (جاوید) و «نعیم» (انواع کامرانیها) و «مأوی» (جایگاه)، موصوف گشته و به «عرضُها السماوات والارض»، (پهنای آن آسمانها و زمین است) و «تجری من تحتها الانهار»، (جویبارها در کنار باغ هایش بگذرند)، و حورالعین و غلمان صفابخش آن باشند، وصف آن فرموده و آن را پاداش عمل صالح و تقوی و خداترسی و تسلیم قرار داده است.
مرحوم شیخ صدوق رحمةالله علیه در کتاب «اعتقادات» خود که مبیّن عقاید شیعه است در این باره چنین می گوید: اعتقاد ما درباره بهشت این است که آن سرای جاودان و جایگاه سلامت است، مرگ و پیری و بیماری و رنج و آفت و زوال در آن راه ندارد، غم و اندوه و نیاز و درویشی در آنجا نباشد، بی نیازی واقعی و خوشبختی حقیقی و وطن اصلی در آنجا است، سرای شرف و بزرگواری است، که ساکنین آن را خستگی و ملال دست ندهد. هر آنچه بخواهند و دل آنها بدان میل کند و دیدگان از آن لذت ببرد در آنجا فراهم بُوَد و در آنجا جاویدان باشند.
خانه ای است که ساکن آن خانه در جوار حضرت پروردگار و دوستان و اولیا و مقربان درگاهش، زندگی می کند.
بهشتیان که در نهایت خوشی و کامرانی روزگار می گذرانند نوع کامرانی آنها متفاوت است. آن که در عبادت پروردگار همت والائی داشته و شوق لقای خداوند متعال انگیزه بندگی او بوده، وی به نعمت تقدیس و تسبیح و تحمید و تکبیر ذات اقدسش متنعم باشد و آن که به منظور راه یافتن به بهشت برین و لقای حور عین، خدای را عبادت نموده باشد به انواع خوردنی ها و نوشیدنی ها و آمیزش با مهرویان و به خدمت گرفتن نوباوگان بهره مند گردد...

[ویکی فقه] بهشت (فقه). بهشت، به جایگاه نیکان و مؤمنان در آخرت گفته می شود، که از آن به مناسبت، در باب هاى طهارت، صلاة و حج سخن رفته است.
واژه قرآنی آن «جنة» و جمع آن «جنات» است و جنّة به هر باغ و بستانی گویند که دارای درختان انبوه باشد و زمین را بپوشاند.
مفردات راغب، ص۹۸.
...

[ویکی فقه] بهشت (قرآن). بهشت، باغی است که انواع نعمتها در آن وجود دارد؛ مانند: چشمه ساران، درختان، میوه های پاکیزه، همسران با کرامت ، حورالعین ، خدمت گزاران و بناهایی تزیین شده از یاقوت و زمرد .
بهشت، باغی است که انواع نعمتها در آن وجود دارد؛ مانند: چشمه ساران، درختان، میوه های پاکیزه، همسران با کرامت، حورالعین ، خدمت گزاران و بناهایی تزیین شده از یاقوت و زمرد.
← معنای جنت
در این مدخل از واژه های «جنة»، «جنات» ، « دارالسلام » ، « دارالمقامه » ، «روضه» ، « فردوس » و سیاق برخی آیات استفاده شده است.
عناوین مرتبط
آبشارهای بهشت (قرآن)، آب چشمه بهشت (قرآن)، آب روان بهشت (قرآن)، آب زلال بهشت (قرآن)، تحریم آب های بهشت (قرآن)، آرزوی بهشت (قرآن)، آشامیدنی های بهشت (قرآن)، شراب بهشتی (قرآن)، شیر بهشتی (قرآن)، عسل بهشتی (قرآن)، آشنایی با بهشت (قرآن)، آفتاب در بهشت (قرآن)، ابریشم بهشت (قرآن)، ابریق های بهشت (قرآن)، اختفای بهشت (قرآن)، امنیت در بهشت (قرآن)، اوقات بهشت (قرآن)، اهل کتاب و بهشت (قرآن)، باغ های بهشت (قرآن)، بهشت برزخ (قرآن)، بهشت و جهنم (قرآن).

بهشت یا وهشت[ ۱] یا آسمان مفهومی است که در بیشتر مذاهبِ باورمند به زندگی پس از مرگ، وجود دارد. بر اساس آموزه های مذهبی اسلام و برخی دیگر از مذاهب، بهشت جایگاه پایانی هر انسان نیکوکار است و در آن جا به اندازه کارهای نیکش از مواهب آن برخوردار خواهد شد. ادیان این مفهوم را به شکل های گوناگون، تعریف کرده اند.
از ۱۸۰۰ سال پیش از مسیح، دین زرتشت سخن روز قیامت را مطرح کرده و آتشگاه ( جهنم ) و پردیس ( بهشت ) را توصیف می کند. روح مرده سه روز در کنار جسد می ماند و سحر گاهان روز چهارم به سوی پل چینود روان می شود. در آنجا در دادگاهی که در حضور ایزدان سروش، رشن و اشتاد برگزار می شود، با ترازو به کارهای نیک و زشت او رسیدگی می شود تا بتوان دید کدامین کفه ترازو سنگین تر است. سپس انسان نیک سرشت از راهی نورانی به سوی پردیس ( بهشت ) و انسان گنه کار به دوزخ می رود. [ ۲] [ ۳] «گرودمان» یا سرای آرامش و سرود یا خانه منشِ نیک و در «وجودمان» یا خانه دروغ و خانهٔ منشِ زشت با بهشت و دوزخ مؤمنین ادیان دیگر، شباهت ندارد، این بهشت و دوزخ نه دارای شکل است و نه قابل تجسم. هیچگونه وصفی از آن در گات ها نشده است و نه به زمان وابسته است و نه به مکان. نه جای آن مشخص است و نه دوران و زمان آن. در بیشتر سرودهای زرتشت، بهشت و دوزخ در همین جهان و در منش و وجدان انسان برپا می شود و پاداش و کیفر نیز در همین زندگی به انسان بازمی گردد ولی گاهی هم به طور اشاره از یک عامل پس از مرگ در گات ها سخن رفته است در مفهوم پل چینوات، هرچند به معنی گذار جدا سازنده و پاداش دهنده می توان مرحله ای در همین جهان را منظور داشت ولی باز هم اثری از یک فضای پس از مرگ در آن مشاهده کرد. سرای سرود که جایگاه اهورا است. سرای اندیشهٔ نیک و اشه وهیشته یا پردیس و بهشت، نیز می توان هر دو جنبه این جهانی و جهان پس از مرگ را در نظر گرفت، برخی از دانشمندان چون زولستر معتقدند که بهشت و دوزخ نخستین بار در گات ها مطرح شده و دیگر ادیان از آن بهره گرفته اند. ( سید جلال الدین آشتیانی، مزدیسنا و حکومت، ص ۲۵۳ )
درهای آسمان رو به تو گشوده شد. درهای آسمان پرستاره برای تو گشوده شد… تو به ستارگانی که رع را دربر گرفته اند، تعلق داری.
دیدگاه کیهانی واحدی در مصر باستان وجود نداشته و در طول تاریخ طولانی آن سرزمین، نظرات متفاوت و متضادی بروز و تکامل پیدا کردند؛ با این وجود، تا قبل از فتح مصر توسط قوای خارجی ایرانی، یونانی و رومی، تغییرات بزرگی در جهان بینی مصریان به وجود نیامد. باور به وجود سرزمینی در بالای سیاره زمین و امید به پیوستن به اجرام آسمانی، در قدیمی ترین اسناد مصری وجود دارد. یکی از این متون، مجموعه کتیبه های دیوارهای اهرام مصر هستند که دعاها و مراسم هایی که سفر پس از مرگ فرعون درگذشته را توصیف می کنند؛ این متون به او کمک می کردند در جای خود میان خدایان قرار بگیرد. در این متون دعا شده که به فرعون کمک و از او محافظت شود تا از قبر به دنیای مردگان و سپس به آسمان ها برود. در متنی دیگر، نوت، الهه آسمان، به فرعون می گوید: «تو تک ستاره ای، هم نشین هو! پس در جای خود میان ستارگان آسمان قرار بگیر. » در قدیمی ترین باورهای مصری، مردم عادی انتظار نداشتند به ستاره ها یا خورشید ملحق شوند، بلکه امیدوار بودند بتوانند زندگی زمینی خود را در جهان مردگان ادامه دهند. فرعون به دلیل اینکه یک خدا بود، می توانست راهی سرزمین آسمانی شود. متون دوره پادشاهی میانه ( ۲۰۴۰—۱۶۳۳ ق م ) که از نظر محتوا با متون با دوره کهن شباهت داشتند را در درون تابوت فرد مرده قرار می دادند تا در سفر به جهان مردگان راهنمای او باشد. در این عهد، مردم عادی هم می توانستند به اجرام آسمانی ملحق شوند. در عصر پادشاهی نوین ( ۱۵۵۸—۱۰۸۵ ق م ) از نظر محتوایی نیز تغییرات مهمی در این متون ایجاد شد. [ ۴]

بهشت (آلبوم لانا دل ری). «بهشت» ( به انگلیسی: Paradise ) آلبومی از هنرمند اهل ایالات متحده آمریکا لانا دل ری است که در ۹ نوامبر ۲۰۱۲  ( ۲۰۱۲ - 11 - ۰۹ ) منتشر شد.
این آلبوم در چارت های ، لهستان، فلاندرز جزو ده آلبوم اول قرار گرفت.

بهشت (ترانه اینا). «بهشت» تک آهنگی از هنرمند اهل رومانی اینا است که در سال ۲۰۱۶ میلادی منتشر شد.
این تک آهنگ در چارت های جزو ده ترانه اول قرار گرفت.

بهشت (ترانه کلدپلی). «بهشت» ( به انگلیسی: Paradise ) تک آهنگی از گروه موسیقی آلترنتیو راک کلدپلی است که در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۱  ( ۲۰۱۱ - 09 - ۱۲ ) منتشر شد. این تک آهنگ در آلبوم مایلو زایلوتو قرار داشت.
این تک آهنگ در چارت های نروژ، بریتانیا در رتبه اول و در چارت های ایتالیا، والونیا، فرانسه، ایرلند، اسپانیا، دانمارک، فنلاند، استرالیا، سوئیس، نیوزلند، فلاندرز، جزو ده ترانه اول قرار گرفت.

بهشت (فیلم ۲۰۱۳). بهشت ( انگلیسی: Paradise ) یا پردیس فیلمی در ژانر کمدی - درام به کارگردانی دیابلو کودی است که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد.

بهشت (فیلم ۲۰۱۴). «بهشت» ( انگلیسی: Eden ) یک فیلم فرانسوی در سبک درام است که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد. [ ۱] از بازیگران آن می توان به آرسینه خانجیان و گلشیفته فراهانی اشاره کرد.
فیلم درباره ظهور و سقوط یک دی جی است که پیشگام موسیقی هاوس فرانسوی است.

بهشت (فیلم ۲۰۱۵). بهشت ( انگلیسی: Eden ) یک فیلم بقا به کارگردانی شیام مادیراجو است که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد. [ ۱] [ ۲]
• نیت پارکر
• اتان پک
• سانگ کانگ
• دیگو بونتا
• جسیکا لاندس
• راب مایز
• ماریو کاساس
• جوئی پولاری
• یوجین سیمون
• جیمز رمار

بهشت (فیلم ۲۰۱۶). بهشت ( روسی: Рай ) فیلمی در ژانر درام به کارگردانی آندری کونچالوفسکی است که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به ویکتور سوخوروکوف اشاره کرد.

بهشت (Paradise)
(یا: فردوس؛ جنّت) در مسیحیت و بعضی ادیان دیگر، جایگاه و مقصد پرهیزکاران پس از مرگ در زندگی اُخروی. در مسیحیت سنتی بهشت سرشار از لذایذ مادی توصیف می شود، ولی عموماً می پذیرند که این لذایذ جنبۀ تمثیلی دارند. مسیحیان امروزه آسان تر از گذشته، بهشت و دوزخ را به حالات روحی، یعنی شادکامی و تلخ کامی، تعبیر می کنند. در مسیحیت سنتی، بدن انسان پس از روز قیامت دوباره در بهشت به روح می پیوندد. امروزه متکلمان مسیحی معمولاً بهشت را مکان یا حالتی توصیف می کنند که در آن روح، حقیقت خداوند را درمی یابد. در قرآن ۲۱ نام برای بهشت برشمرده شده است، بهشتیان در قرآن مجید نام ها و صفات گوناگون دارند، ازجمله: اصحاب الجنة (بقره، ۸۲؛ هود، ۲۳)، اصحاب الیمین و اصحاب المیمنة (واقعه، ۸، ۲۷، ۳۸). در آیۀ ۱۳۳ سورۀ آل عمران تأکید شده که بهشت برای پرهیزکاران آماده شده است. در قرآن بهشت یکپارچه و یکباره توصیف نشده، بلکه چنان که اقتضای ساخت و سبک قرآن است، توصیف های فراوان آن در سوره های مختلف، به ویژه سوره های مکی، به صورت پراکنده، بیان شده است. در سه سورۀ الرحمن، انسان و واقعه، توصیف بهشت بیشتر و منسجم تر از سایر سوره هاست. بنابر تصریح قرآن، پهنای بهشت به اندازۀ همۀ آسمان ها و زمین است (آل عمران، ۱۳۳؛ حدید، ۲۱) و در نزدیکی سدرةالمنتهی قرار دارد (الذاریات، ۲۲؛ نجم، ۱۴ـ۱۵) بهشت را برای اهلش به پیش می آورند (تکویر، ۱۳) و بهشتیان گروه گروه به سوی بهشت، که از پیش به احترام آن ها درهایش باز است، راهبری و راهنمایی می شوند (زمر، ۷۳). خانه های نیکو برای بهشتیان مهیاست (توبه، ۷۲). حوریان بهشتی (← حوری) به همسری بهشتیان درمی آیند، آن جا نه گناهی رخ می دهد و نه سخن بیهوده ای گفته می شود (طور، ۱۹ـ۲۵). در آن جا باغ هایی عالی است (غاشیه، ۱۰) و چشمه هایی در آن روان است که آب آن ها از زیر درختان می گذرد. این نهرها از آب زلال و شیری که طعمش تغییر نمی کند و شرابی که آشامیدن آن مستی نمی آورد و از عسل مصفا (محمد، ۱۵) فراهم شده است. بهشتیان در آن جا بر تخت ها تکیه زده اند؛ هیچ گرما و سرمایی نمی بینند و سایه های درختان بر سر آن ها افتاده و میوه های آن درختان به راحتی در دسترس است (انسان، ۱۳، ۱۴). جام می دهند و جام می ستانند و غلامان چون مروارید پنهان در صدف برای پذیرایی به گِردشان می چرخند (طور ۱۹ـ۲۵). لباس بهشتیان از دیبای نازکِ سبز است (کهف، ۳۱). در آن جا زنانی هستند که جز به شوهر خود ننگرند و پیش از آن هیچ آدمی و جنی به آن ها دست نزده است. این زنان همانند یاقوت و مرجان اند (الرحمن، ۵۴ـ۵۸) بهشتیان همسران پاکیزه دارند و این گونه دعا می کنند: «سبحانک اللهم» (بار خدایا تو منزهی) و به هنگام درود، «سلام» می گویند و پایان دعایشان سپاسگزاری از پروردگار جهان است (یونس، ۱۰). اهل بهشت زندگی پاکیزه و به دور از بیم و اندوه دارند و همۀ خواسته هایشان برآورده است (نحل، ۳۱؛ زخرف، ۷۱؛ ق، ۳۵) و جاودانه در آن جا می آرمند و متنعم اند. علاوه بر این، از نعمتی برتر و بالاتر برخوردارند که همانا «رضوان الهی» (آل عمران، ۱۵) است. در واقع، بهشتیان همۀ نعمت ها را از دست عنایت خدا می ستانند و بر سر سفرۀ قرب او می نشینند و از بزرگ ترین نعمت که همانا نظر لطف الهی است، بهره مند می شوند و هرگز خواستار خارج شدن از وضع موجود خود نمی شوند (کهف، ۱۰۸) اکثر متکلمین شیعه اتفاق نظر دارند که بهشت و جهنم هم اکنون مخلوق و موجودند. آن دو در باطن این جهان و محیط بر آنند (توبه، ۴۹؛ عنکبوت، ۵۴) و در جهان آخرت، چون حجاب ها فرو می افتند، بر انسان ظاهر می شوند. برخی عرفا و باطنی مذهبان، توصیفات مربوط به بهشت و جهنم را تأویل می کنند.

بهشت (کتاب). بهشت (کتاب)(Paradis)
رمانی از فیلیپ سولرز، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۹۸۱. بهشت انفجار غول آسای زبان است؛ متنی فاقد نقطه گذاری، چون جمله ای بی پایان. رمان، سرشب در تراس کافه ای آغاز می شود و نزدیک صبح پایان می یابد. سولرز نه همچون سوررئالیست ها مقهور زبان روزمره می شود، نه چنان ادیبان کلمه را در مشت می گیرد و استادکارانه در جای مقتضی می نشاند. بهشت تلاشی نومیدانه است برای آفریدن وضعی بهشتی در زبان که سودای خود را در انکار زبان می یابد، اما سرانجامی نمی یابد مگر بازگشت به کلمه و انفجار آن از درون. سولرز در ۱۹۸۶ بهشت دو را نیز منتشر کرد که حاوی همان دغدغۀ سبک گریزی بود که در بهشت متجلی شده بود، اما نمایانگر نوعی سکون و تعمق نیز بود. در بهشت دو طنز با نیش کمتر و سیالیت بیشتر جریان دارد.