بنگاه بازرگانی

بنگاه بازرگانی ( یا بنگاه تجاری، واحد تجاری ، کسب وکار ) بنگاه یا شرکتی است که به انجام اعمال تجاری[ ۱] مثل خرید و فروش یا عرضه محصولات برای فروش می پردازد.
به استثنای برخی موارد ( مانند نانوایی ها ، شیرینی فروشی ها ) ، واحد های تجاری عموماً در مرحله تولید محصولات دخالتی ندارند و به ایفای نقش واسطه بین تولیدکننده و مصرف کننده  می پردازند.
بنگاه های بازرگانی همچنین نقش توزیع کننده را در زنجیره تامین برعهده دارند ، به این دلیل که کالا ها و محصولات ساخته شده تولیدکننده را خریداری کرده ، به مشتریان تحویل داده و به فروش می رسانند. همچنین بنگاه تجاری ممکن است به ارائه خدمات ( مثل رستوران ها، آرایشگاه ها و غیره ) مشغول باشند.
به جز در مواردی که بنگاه های تجاری ابتکارات عمومی یا سازمان های مردم نهاد و مؤسساتی از این دست باشد، انتفاعی یا سودآور هستند ؛ یعنی برای کسب سود برای مالک یا مالکان فعالیت میکنند .
پیشینه بنگاه های تجاری را می توان در تجارتخانه ها و دکان های قدیم یافت که در آن کشاورزان، دامداران و صنعتگران محصولات خود را مبادله می کردند. بعداً برای جلوگیری از کمبود محصولات ، انبارها  پدید آمدند که در آن بازرگانان اقلام اساسی را می فروختند.
یک واحد تجاری عمده فروشی به طور کلی به فروش کالا به صورت عمده به هر فردی ، اعم از شخص یا سازمان ، غیر از مصرف کننده نهایی آن کالا می پردازد. در یک تجارت عمده فروشی خرید کالاها به صورت عمده، معمولاً مستقیماً از سازنده با تخفیف صورت می گیرد. سپس خرده فروش کالا را با قیمت بالاتری به مصرف کننده نهایی می فروشد[ ۲] .
این گونه اماکن تجاری معمولا دارای یک یا چند قسمت برای نمایش اقلام هستند، تقریباً همیشه یک ویترین برای جذب عموم دارند و علاوه بر این، دارای محل اصلی برای ارائه خدمات به مشتریان هستند که معمولاً یک صندوق فروش یا پایانه فروش در آن وجود دارد. بسته به اندازه کسب و کار و نوع اقلامی که می فروشد، معمولاً فضایی برای ذخیره سازی نیز درنظر گرفته شده است. واحد های تجاری خرده فروشی را می توان بر اساس معیارهای مختلفی طبقه بندی کرد   :
• اندازه  ( کوچک، متوسط ​​و بزرگ )
• نوع محصولاتی که به فروش می رسانند ( صنایع غذایی، دارویی، پوشاک، اسباب بازی و غیره )
• سیستم فروش ( سنتی یا مدرن )
یک بنگاه بازرگانی در جامع ترین مفهوم خود ممکن است دارای عملیات اصلی خرید و فروش کالا نباشد ، بلکه به فروش خدمات ( مانند رستوران ها، هتل ها ، آژانس های کرایه خودرو، آژانس های مسافرتی ، سینما و غیره ) می پردازد. اماکن تجاری خدماتی معمولا دارای یک سالن انتظار  و یک محل اصلی دیگر ، به عنوان محل پذیرش ( به انگلیسی: front office ) هستند. همچنین، بسته به خدماتی که ارائه می دهند، ممکن است محل جداگانه دیگری نیز داشته باشند که در آنجا این خدمات درخواستی مشتریان را انجام می دهند ( به زبان انگلیسی: back office ) .