بندر نقطه ای است در
کرانه دریا که کشتی ها در کنار آن پهلو می گیرند یا
لنگر می اندازند تا در آنجا بارگیری یا بار خود را تخلیه نمایند. اینگونه نقاط معمولاً با تأسیساتی مانند اسکله و
ساختمان و تسهیلات
مخابراتی و ارتباطی همراه است. به محل استقرار این تأسیسات در بندر، بندرگاه گفته می شود.
بندرها گونه های گوناگون دارند مانند:
بندر آزاد و بندر پیمانی
بندر نامی پارسی و ایرانی است و از «بند» و «در» تشکیل شده است. در
ایران قدیم به جای سکوهای بندری یا
اسکله ها جهت پهلوگیری کشتی ها در بخشی از دریا نزدیک ساحل بندی حوضچه مانند از
سنگ و
ساروج پدیدمی آوردند و از یک
مسیر ورودی کشتی ها در آن تردد می کردند که این
دروازه ورودی به وسیله
زنجیری بسته می گردید و کشتی ها در آن از خطر
موج درامان بودند. این حوضچه های دروازه دار را بندر می گفتند و به مرور به شهرهای دارای این پایانه دریایی نیز بندر گفته شد. بندر در کنار دریا به منزله
دربند در راه های خشکی است. [ ۱] و در فرهنگ دهخدا اصل آن را بُندَر که بار و بنه در آن می نهند آمده است؛ و همان اسکله است که در ترکی به معنی معبر بحر است. [ ۲] کلمه بندر به زبان های دیگر از جمله
عربی نیز وارد شده است. [ ۳]
بندر (میناب). بُندَر، روستایی در دهستان بندر
بخش سندرک شهرستان میناب در
استان هرمزگان ایران است. این روستا، مرکز دهستان بندر است. [ ۱]
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱٬۴۹۲ نفر ( ۲۲۷ خانوار ) بوده است. [ ۲]