بشر بن سری

[ویکی فقه] بِشْرِ بْن ِ سَری ّ، ابوعمرو د ۱۹۵ق /۸۱۱م ، محدث بصری مکی که به سبب داشتن برخی عقاید، نسبت جَهمی بودن به او داده شده است .
برخی وفات وی را در ۱۹۶ق دانسته اند. از آن جا که عمر وی را ۶۳ سال نوشته اند، می توان ولادتش را حدود سال ۱۳۲ق / ۷۵۰م دانست . بشر اهل بصره بود، آنگاه به مکه مهاجرت کرد و در آن جا می زیست .
اساتید وی
در بصره از محضر مشایخی همچون حمّاد بن سَلَمه ، و در مکه از محمد بن مسلم طایفی ، نافع بن عمر جُمَحی و ابراهیم ابن طَهمان حدیث شنید. وی در کوفه یا جایی دیگر از سفیان ثوری و ابن مبارک نیز دانش آموخت ، و شاید در کوفه از محضر مِسعَر بن کِدام نیز بهره جست . در میان مشایخ وی نام لیث بن سعد از عالمان مصر نیز آمده است . نکتة قابل توجه درباره مشایخ وی و کسانی که بشر از ایشان روایت کرده ، وجود گرایش های متنوع و مختلف فکری میان آنان است ؛ عبدالرحمان بن مهدی ، دارای گرایش قَدَری ، مسعر بن کدام و ابراهیم ابن طهمان دارای گرایش به ارجاء، و عبدالرزاق دارای گرایش به تشیع بودند.
شاگردان برجسته بشر
در میان کسانی که از بشر روایت کرده اند، دو شخصیت برجسته و مهم وجود دارد، یکی از آن دو احمد بن حنبل ، پیشوای حنبلیان و یکی از مروجان اندیشه اهل حدیث ، و دیگری یحیی بن آدم ، فقیه و محدث نام آور کوفی است که وی را دارای گرایش بَتْری دانسته اند . علاوه بر این ، از میان راویان وی می توان علی بن مدینی را نام برد که از نظر داشتن گرایش معتزلی قابل توجه است .
جایگاه اجتماعی
...