برنار گی

برنار گی ( فرانسوی: Bernard Gui ؛ زادهٔ حوالی سال های ۱۲۶۱ یا ۱۲۶۲ – ۳۰ دسامبر ۱۳۳۱ ) یک طلبهٔ روحانی فرقه دومینیکن، اسقف لودِو و تفتیش گر عقاید مذهبی اهل فرانسه در دروان تفتیش عقاید قرون وسطا بود. به سبب تصویرسازی های تخیلی از او در فرهنگ عامه معاصر به ویژه در رمان نام گل سرخ اثر اومبرتو اکو، او بی شک مشهورترین تفتیش گر عقاید مذهبی محسوب می شود، حال آنکه در میان معاصران خود و همچنین تاریخ دانان معاصر، شهرت او به واسطهٔ دستاوردهایش در مدیریت، دیپلماسی و تاریخ نگاری است. [ ۱] بسیاری از آنچه دربارهٔ او می دانیم از یک قدیس نگاری کوتاه که توسط برادرزاده اش «پی یر گی» نوشته شده به دست آمده که بخشی از یک کارزار محدود و ناموفق برای قدیس سازی او بود. [ ۲] پی یر گی در این قدیس نگاری، دو معجزه را به وی نسبت داده است: یکی درمان بی خوابی مفتش مذهبی بارسلون «آرنالدوس بورگتی» و دیگری درمان تب و دیسانتری طلبهٔ دینی «گی یرموس دِ دارگادا». [ ۳]
برنار گی در اوایل دههٔ ۱۲۷۰ میلادی به صومعه لیموژ پیوست و طی دههٔ بعدی به فراگیری دستور زبان، منطق، فلسفه ( به ویژه آثار ارسطو ) و الهیات در جنوب فرانسه و به خصوص در مون پلیه پرداخت. [ ۴]
وی مابین سال های ۱۳۱۶ تا ۱۳۲۰ میلادی، دادستان کل فرقه دومینیکن بود و منافع و دیدگاه های این فرقه را در دادگاه پاپ ژان بیست ودوم واقع در ایالت پاپی اوینیون نمایندگی می کرد و در این مدت، از جانب پاپ، مأموریت های دیپلماتیک را نیز به عهده داشت. او در ۲۶ اوت ۱۳۲۳ اسقف توی شد ( که البته به سبب شغلش به عنوان مفتش عقیدتی، چندان به این کارش نمی رسید ) و در اکتبر ۱۳۲۴ میلادی، اسقف لودِو شد. [ ۵]
برنار گی مابین سال های ۱۳۰۷ تا ۱۳۲۳ میلادی به نمایندگی از پاپ کلمنت پنجم و پاپ ژان بیست ودوم، رئیس تفتیش گران عقاید در شهر تولوز بود.
وی در ۳۰ دسامبر ۱۳۳۱ میلادی اقامتگاه اسقفی خود در قلعهٔ لورو درگذشت و پس انجام مراسم تشییع جنازه در کلیسای جامع لودِو، پیکرش به لیموژ منتقل شد تا در کلیسای صومعه دومینیکن به خاک سپرده شود. مقبرهٔ او در جریان جنگ های مذهبی فرانسه در اواخر قرن شانزدهم میلادی غارت شد. [ ۶]