بخل یهود

[ویکی فقه] بخل یهود (قرآن). در برخی از آیات قرآن کریم، قوم یهود، قومی بخیل و تنگ چشم معرفی شده است.
یهودیان، مردمی بخیل در بیان خصوصیات پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلّم بودند:ولایحسبن الذین یبخلون بمآ ءاتـیهم الله من فضله هو خیرا لهم بل هو شر لهم سیطوقون ما بخلوا به یوم القیـمة ولله میرث السمـوت والارض والله بما تعملون خبیر• لقد سمع الله قول الذین قالوا ان الله فقیر ونحن اغنیآء سنکتب ما قالوا وقتلهم الانبیآء بغیر حق ونقول ذوقوا عذاب الحریق. «و کسانی که خدا به آنچه از فضلش به آنان داده بخل می ورزند، گمان نکنند که آن بخل به سود آنان است، بلکه آن بخل به زیانشان خواهد بود. به زودی آنچه به آن بخل ورزیدند در روز قیامت طوق گردنشان می شود. و میراث آسمان ها و زمین فقط در سیطره مالکیت خداست، و خدا به آنچه انجام می دهید، آگاه است.• قطعا خدا سخن کسانی را که گفتند: «خدا نیازمند است و ما بی نیازیم»، شنید. به زودی آنچه را گفتند، و (نیز) کشتن پیامبران را به ناحق (در پرونده اعمالشان) می نویسیم، و (روز قیامت) گوییم: عذاب سوزان را بچشید». طبق قول برخی مفسران، مقصود از آیه یاد شده کسانی اند که در بیان صفات پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بخل ورزیدند و مقصود از «من فضله» تورات است که مشتمل بر صفات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم است.
بخل و تنگ نظری یهود
در برخی از آیات، یهود، مردمی بخیل و تنگ چشم معرفی شده اند:وقالت الیهود یدالله مغلولة غلت ایدیهم... «و یهود گفتند: «دست خدا (با زنجیر) بسته است.» دستهایشان بسته باد! ...». بنا بر اینکه «غلت ایدیهم...» بیانگر بخل یهود باشد.