بانک ملی

[ویکی فقه] بانک ملّی ایران پس از انقلاب مشروطه در ایران تأسیس شد.
فکر تأسیس بانکی ملی در ایران از دوره ناصرالدین شاه قاجار مطرح بود. پس از استقرار حکومت مشروطه (۱۳۲۴) نمایندگان دوره اول مجلس شورای ملی ضمن مخالفت با استقراض از بیگانگان خواهان تأسیس بانک ملی شدند. در ذیقعده ۱۳۲۴ اعلان تأسیس بانک ملی با سرمایه سی کرور (پانزده میلیون) تومان در میان استقبال مردم انتشار یافت. ولی نه استقبال مردم و نه فرمانهای سلطنتی کارساز شد و آرزوی تأسیس بانک ناکام ماند و سیطره مالی قدرتهای استعماری در کنار نفوذ سیاسی آن ها همچنان ادامه یافت.
در اردیبهشت ۱۳۰۶ ش، در دولت مستوفی الممالک، لایحه تأسیس بانک ملی ایران از تصویب مجلس شورای ملی گذشت و اجرای آن به دولت ابلاغ شد. ماده اول این قانون، «پیشرفت امر تجارت و فلاحت و زراعت و صناعت» را سرلوحه هدفهای این بانک قرار داده بود. بر اساس قانون دیگری که در آبان ماه همان سال از تصویب مجلس گذشت، به منظور ایجاد تشکیلات و انتظام امور بانکی با موازین صحیح و رایج در بانک های معتبر، هیئتی از متخصصان آلمانی استخدام شدند و با مدیریت دکتر کورت لیندن بلات از شهریور ۱۳۰۷ ش خدمات بانکی را دایر کردند.

بحران بانک ملی
در سالهای نخست، بانک در افتتاح شعب و افزایش میزان سپرده ها و توسعه تشکیلات بسیار موفق بود، ولی بحران اقتصادی جهانی در دهه سوم قرن بیستم، ایران را نیز با بحران پولی مواجه کرد و در فعالیت بانک ملی ایران تأثیر ناگواری گذاشت. تخلّفات رئیس بانک نیز مزید بر علت و سبب سلب اعتماد عمومی از این بانک شد. بلات از کار برکنار و محکوم شد و سرتیپ رضاقلی امیرخسروی، از نظامیان مورد اعتماد رضاشاه و از مسئولان خزانه داری ارتش و بانک سپه، به جای او منصوب شد. این بحران وخیم ترین مشکلی است که بانک ملی ایران در طول حیاتش با آن روبرو شده است و اگر اقدام سریع و قاطع دولت نبود یقیناً این بانک ورشکست می شد.

مسئولیت های بانک ملی
...