[ویکی فقه] باغ در قرآن. باغ به معنی بوستان و درخت زار در نقش نعمتی الهی و نماد قدرت خداوند است.
باغ واژه فارسی دری و میانه، به معنای تکه زمین بوده که در عربی نیز رایج است. در فارسی از باغ به «بوستان» که ترکیبی پهلوی از «بوی» (رایحه) و پسوند مکان «ستان» است نیز یاد می شود؛ همچنین به هر محوطه محصور که دارای درخت و زراعت و گلهای خوشبو باشد باغ گفته می شود. واژه عربی «جنّت» از ریشه «ج ن ن» به معنای پوشش و مخفی کردن مشتق شده و در معنای باغ از آن جهت که درختان انبوه مانع از رسیدن نور آفتاب به زمین می شود به کار رفته است. گاه از درختان باغ ونه زمین آن به باغ تعبیر شده که عبارت «جَنّت تَجری مِن تَحتِهَا الاَنهر» نیز بر آن دلالت دارد. ریشه تاریخی لغت جنت از سامی شمالی است؛ ولی در معنای بهشت از آرامی نشئت گرفته و احتمالا از طریق سریانی به عربی راه یافته است. برخی لغویان مسلمان همچون سیوطی نیز به این منشاء مسیحی اشاره کرده اند. به باغی که با دیوار یا درختان یا هرچیز دیگری دایره وار احاطه شده باشد نیز حدیقه می گویند.
باغ در قرآن
در قرآن ، لغت جنت هم به معنای باغ این جهانی و هم به معنای جایگاه نیکوکاران و مومنان در آخرت به کار رفته است. نخل و انگور به عنوان نمونه درختان باغ ذکر شده است:«جَنّت مِن نَخیل و اَعنب». احتمالا تاکید بر این دو درخت به عنوان نمونه درختهای جنت از آن روست که خرما و انگور محصولات عمده حجاز بوده که در مدینه و طائف کشت می شده است. البته به درختان دیگری همچون زیتون و انار نیز در قرآن اشاره شده است:«و جَنّت مِن اَعناب والزَّیتونَ والرُّمّان». ذکر باغ در قرآن همراه با تعابیر گوناگونی چون:«جَنَّت مَعروشت و غَیرَ مَعروشت» به معنای باغهای نیازمند به داربست و بی نیاز از آن ، «و جَنّت اَلفافا» به معنای باغهایی با تراکم بسیار و «حَدائِقَ ذاتَ بَهجَة» به معنای باغهای خوش منظر و سرورآفرین آمده است؛ همچنین عبارت «تَجری مِن تَحتِهَا الاَنهر» به معنای باغهایی با نهرهای جاری در زیر درختان آنها، و تعبیر «فی جَنَّة عالِیَة» نیز در قرآن برای خصوص بهشت به کار رفته است.
← باغ نماد قدرت خداوند
الاتقان فی علوم القرآن؛ انوار التنزیل و اسرار التأویل، بیضاوی؛ التبیان فی تفسیر القرآن؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم؛ تفسیر راهنما؛ التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج؛ تفسیر نمونه؛ تفسیر نورالثقلین؛ جامع البیان عن تأویل آی القرآن؛ الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم؛ دانشنامه جهان اسلام؛ الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور؛ روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم؛ فرهنگ فارسی؛ کشف الاسرار و عدة الابرار؛ لغت نامه؛ مجمع البیان فی تفسیرالقرآن؛ مفردات الفاظ القرآن؛ المیزان فی تفسیرالقرآن؛ واژه های دخیل در قرآن مجید.
باغ واژه فارسی دری و میانه، به معنای تکه زمین بوده که در عربی نیز رایج است. در فارسی از باغ به «بوستان» که ترکیبی پهلوی از «بوی» (رایحه) و پسوند مکان «ستان» است نیز یاد می شود؛ همچنین به هر محوطه محصور که دارای درخت و زراعت و گلهای خوشبو باشد باغ گفته می شود. واژه عربی «جنّت» از ریشه «ج ن ن» به معنای پوشش و مخفی کردن مشتق شده و در معنای باغ از آن جهت که درختان انبوه مانع از رسیدن نور آفتاب به زمین می شود به کار رفته است. گاه از درختان باغ ونه زمین آن به باغ تعبیر شده که عبارت «جَنّت تَجری مِن تَحتِهَا الاَنهر» نیز بر آن دلالت دارد. ریشه تاریخی لغت جنت از سامی شمالی است؛ ولی در معنای بهشت از آرامی نشئت گرفته و احتمالا از طریق سریانی به عربی راه یافته است. برخی لغویان مسلمان همچون سیوطی نیز به این منشاء مسیحی اشاره کرده اند. به باغی که با دیوار یا درختان یا هرچیز دیگری دایره وار احاطه شده باشد نیز حدیقه می گویند.
باغ در قرآن
در قرآن ، لغت جنت هم به معنای باغ این جهانی و هم به معنای جایگاه نیکوکاران و مومنان در آخرت به کار رفته است. نخل و انگور به عنوان نمونه درختان باغ ذکر شده است:«جَنّت مِن نَخیل و اَعنب». احتمالا تاکید بر این دو درخت به عنوان نمونه درختهای جنت از آن روست که خرما و انگور محصولات عمده حجاز بوده که در مدینه و طائف کشت می شده است. البته به درختان دیگری همچون زیتون و انار نیز در قرآن اشاره شده است:«و جَنّت مِن اَعناب والزَّیتونَ والرُّمّان». ذکر باغ در قرآن همراه با تعابیر گوناگونی چون:«جَنَّت مَعروشت و غَیرَ مَعروشت» به معنای باغهای نیازمند به داربست و بی نیاز از آن ، «و جَنّت اَلفافا» به معنای باغهایی با تراکم بسیار و «حَدائِقَ ذاتَ بَهجَة» به معنای باغهای خوش منظر و سرورآفرین آمده است؛ همچنین عبارت «تَجری مِن تَحتِهَا الاَنهر» به معنای باغهایی با نهرهای جاری در زیر درختان آنها، و تعبیر «فی جَنَّة عالِیَة» نیز در قرآن برای خصوص بهشت به کار رفته است.
← باغ نماد قدرت خداوند
الاتقان فی علوم القرآن؛ انوار التنزیل و اسرار التأویل، بیضاوی؛ التبیان فی تفسیر القرآن؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم؛ تفسیر راهنما؛ التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج؛ تفسیر نمونه؛ تفسیر نورالثقلین؛ جامع البیان عن تأویل آی القرآن؛ الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم؛ دانشنامه جهان اسلام؛ الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور؛ روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم؛ فرهنگ فارسی؛ کشف الاسرار و عدة الابرار؛ لغت نامه؛ مجمع البیان فی تفسیرالقرآن؛ مفردات الفاظ القرآن؛ المیزان فی تفسیرالقرآن؛ واژه های دخیل در قرآن مجید.
wikifeqh: باغ_در_قرآن