بازدهی سوخت

بازدهی سوخت ( به انگلیسی: Fuel efficiency ) شکلی از بازده گرمایی است، یعنی نسبت تلاش برای رسیدن به نتیجه در فرآیندی که انرژی پتانسیل شیمیایی موجود در یک حامل ( سوخت ) به انرژی جنبشی یا کار تبدیل می شود. بازدهی کلی سوخت ممکن است در هر دستگاه متفاوت باشد، که به نوبه خود ممکن است در هر کاربردی متفاوت باشد. این تفاوت اغلب به عنوان یک پروفایل انرژی[ EN ۱] پیوسته نشان داده می شود. کاربردهای غیرحمل ونقلی، مانند صنعت، از افزایش بازدهی سوخت ( به ویژه نیروگاه های سوخت فسیلی یا صنایعی که با احتراق سروکار دارند مانند تولید آمونیاک درطی فرایند هابر ) سود می برند.
در زمینه حمل و نقل، واژه انگلیسی «fuel economy» عبارت است از میزان بازدهی انرژی یک وسیله نقلیه خاص، که به عنوان نسبت مسافت طی شده به ازای واحد سوخت مصرف شده درنظرگرفته می شود. بازدهی سوخت در حمل ونقل به عوامل مختلفی ازجمله بازدهی موتور، طراحی گیربکس و طراحی لاستیک خودرو وابسته است. در اکثر کشورها، با استفاده از سیستم متریک، مصرف سوخت[ EN ۲] در لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر ( L/100 کیلومتر ) یا کیلومتر در لیتر ( km/L یا kmpl ) بیان می شود. در تعدادی از کشورهایی که هنوز از سیستم های دیگر استفاده می کنند مصرف سوخت بر حسب مایل بر گالن ( mpg ) ( برای مثال در ایالات متحده و معمولاً در بریتانیا ایمپریال گالن ) بیان می شود. گاهی ممکن است سردرگمی میان این اصطلاحات به وجود بیایید زیرا ایمپریال گالن ۲۰٪ بزرگتر از گالن ایالات متحده است بنابراین مقادیر mpg مستقیماً قابل مقایسه نیستند. به طور سنتی، لیتر در هر میلی لیتر در نروژ و سوئد استفاده می شد، اما امروزه هر دو آنان از استاندارد اتحادیه اروپا ( ۱۰۰ کیلومتر ) /لیتر استفاده می کنند. [ ۱]
اصطلاح مصرف سوخت[ EN ۲] عبارت دقیق تری برای عملکرد خودرو است زیرا یک رابطه خطی در آن وجود دارد، درحالی که استفاده از اصطلاح «fuel economy» منجر به انحراف در بهبود بهره وری می شود. [ ۲] اصطلاح بازدهی وزن - مخصوص ( به انگلیسی: H Weight - specific efficiency ) ( بازده در واحد وزن ) ممکن است برای بار و مسافر بیان شود.
کارایی خاص و مشخص شده[ نیازمند منبع] [ EN ۳] ( کارایی وسیله نقلیه به ازای هر مسافر ) برای وسایل نقلیه مسافربر استفاده می شود.