ایه کتمان

[ویکی فقه] آیه کتمان. آیه مربوط به پنهان نمودن حق را آیه کتمان گویند.
به آیه ۱۵۹ سوره بقره که در مذمت و سرزنش کتمان کنندگان حق، نازل شده است "آیه کتمان" می گویند:" ان الذین یکتمون ماانزلنا من البینات والهدی من بعد مابینّاه للناس فی الکتاب اولئک یلعنهم الله و یلعنهم اللاعنون؛ کسانی که دلایل روشن، و وسیله هدایتی را که نازل کرده ایم، بعد از آن که در کتاب برای مردم بیان نمودیم کتمان کنند، خدا آن ها را لعنت می کند. و همه لعن کنندگان نیز، آن ها را لعن می کنند."
شأن نزول آیه کتمان
در شأن نزول این آیه، "جلال الدین سیوطی" از "ابن عباس" نقل کرده است که:چند نفر از مسلمانان همچون "معاذ بن جبل" و "سعد بن معاذ" و "خارجة بن زید"، از دانشمندان یهود درباره برخی از مطالب تورات - که ارتباط با ظهور و بعثت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) داشت - سؤال هایی کردند، ولی آنان واقع مطلب و حقیقت امر را کتمان نمودند و توضیحی ندادند؛ بدین مناسبت آیه مورد بحث نازل شد و مسئولیت کتمان حق را به آن ها گوشزد کرد.
عمومیت آیه کتمان
روی سخن این آیه، علمای یهود است؛ ولی این معنا هرگز مفهوم آیه را که یک حکم کلی و عمومی درباره کتمان کنندگان حق است، محدود نخواهد کرد.از این روی در کتابهای تفسیری شیعه آمده است که این آیه شامل کتمان فضایل اهل بیت (علیهم السلام) نیز می شود.در برخی از روایات آمده که مراد از این آیه،کتمان امامت و خلافت خاندان پیامبر(ص) است.
مذمت کتمان
...

[ویکی شیعه] آیه کتمان. آیه کِتْمان صد و پنجاه و نهمین آیه سوره بقره است که در آن خدا و ملائکه، کتمان کنندگان آیات قرآن، معارف و احکام دین الهی را لعن می کند.
از ابن عباس نقل شده است که چند نفر از صحابه از گروهی از احبار یهود در خصوص بعضی از مسائلی که در تورات آمده، سؤالاتی نمودند و آن ها از پاسخ دادن سرباز زدند. سپس این آیه در مورد آن ها نازل شد. و در کتاب اسباب النزول واحدی آمده است که این آیه درباره علماى اهل کتاب که حکم رجم زناکار و پیشگویى ظهور محمد(ص) در کتاب‏ شان را پنهان مى کردند، آمده است.
برخی بر اساس شأن نزول آیه، منظور از کتمان کنندگان را اهل کتاب دانسته اند که اوصاف حضرت محمد(ص) را که در تورات و انجیل آمده است، انکار می نمودند. اما برخی از مفسران معنای آیه را محدود به شأن نزول آن نمی دانند و آن را شامل هر کسى می دانند که آنچه را خدا نازل نموده، کتمان کند.

[ویکی اهل البیت] آیه کتمان. آیه 159 سوره بقره/2 را «آیه کتمان» نامیده اند؛ زیرا خداوند در این آیه، کتمان کنندگان آیات الهی و وسایل هدایت را لعنت می کند:
«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَی مِن بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ أُولَـئِکَ یَلعَنُهُمُ اللّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ»
به گفته بیش تر مفسران صحابه و تابعان، شأن نزول آیه گروهی از دانشمندان یهود و نصارا مانند کعب بن اشرف، کعب بن اسد، ابن صوریا و زید بن تابوه است که موضوع نبوت پیغمبر صلی الله علیه و آله را با این که در تورات و انجیل وارد شده، کتمان می کردند. گروهی از اصولیان، به این آیه بر حجیت خبر واحد استدلال کرده و حرمت کتمان را ملازم با لزوم پذیرش خبر واحد در صورت عدم کتمان دانسته اند.