ایه مباهله

[ویکی فقه] آیه مباهله. آیه مباهله به آیه ۶۱ سوره آل عمران اطلاق می شود. مباهله در اصل از مادة «بهل» بر وزن «اهل» به معنای رها کردن است. و معنای آن به معنی نفرین کردن دو نفر به همدیگر است.
در اصل از مادة «بهل» بر وزن «اهل» به معنای رها کردن است. به همین جهت هنگامی که حیوان را، به حال خود واگذارند، و پستان آن را برای جلوگیری از نوشیدن نوزادش در کیسه قرار ندهند به آن حیوان «باهل» می گویند و «ابتهال» در دعا به معنای تضرع و واگذاری کار بر خدا است و گاه این واژه را به معنای «هلاکت و لعن و دوری از خدا» معنی کرده اند، آن نیز به خاطر رها کردن و واگذار نمودن بنده به جای خویش و خروج از سایه لطف خدا است.
حسین، راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القران، (دفتر نشر الکتاب، دوم، ۱۴۰۴)، ص۶۳.
مباهله به معنی نفرین کردن دو نفر به همدیگر است، به این ترتیب که وقتی استدلالات منطقی در مسئلة دینی سودی نداشت، در یک جا جمع می شوند، و به درگاه خدا تضرع و از او می خواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند.
مکارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن (قم، انتشارات نسل جوان، دوم، ۱۳۷۴) ج۹، ص۲۳۰.
«هر گاه بعد از علم و دانش که درباره مسیح به تو رسیده، کسانی با تو به بحث و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت می کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را فرا می خوانیم شما هم، زنان خویش را، ما از نفوس خویش دعوت می کنیم، شما هم از نفوس خود، آنگاه مباهله می کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار می دهیم.»
آل عمران/سوره۳، آیه۶۱.
...

[ویکی شیعه] آیه مباهله. آیه مُباهله، آیه ۶۱ سوره آل عمران است که اشاره به واقعه مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران دارد. مفسران شیعه و برخی از اهل سنت این آیه را یکی از فضائل اصحاب کساء به ویژه امام علی(ع) دانسته اند. امام بر اساس این آیه به منزله نَفْس و جان پیامبر(ص) معرفی شده است. امام رضا(ع) این آیه را بزرگترین فضیلت حضرت علی در قرآن معرفی می کند.
مفسران شیعه و اهل سنت برآنند که این آیه، اشاره به مناظره مسیحیان نجران با رسول اکرم(ص) دارد. آنان حضرت عیسی را اقنومی از اقانیم ثلاثه و دارای جنبه خدایی می دانستند و توصیف وحیانی قرآن را درباره عیسی(ع) که وی را بنده پارسای خداوند و پیامبر می داند قبول نداشتند. پس از مؤثر نبودن صحبت ها و دلایل، پیامبر اکرم (ص) به آنان پیشنهاد مباهله داد.
مفسران اهل سنت مانند زمخشری، فخر رازی، بیضاوی و... گفته اند که مراد آیه از «اَبْناءَنا» حسن و حسین(ع)، و مراد از «نِساءَنا» فاطمه زهرا(س) و مراد از «اَنْفُسَنا» حضرت علی(ع)، بوده است، یعنی چهار تنی که همراه با خود رسول خدا، پنج تن آل عبا یا اهل کسا را تشکیل می دهند.

[ویکی اهل البیت] آیه مباهله. آیه 61 سوره آل عمران/3 به «آیه مباهله» شهرت یافته است. مباهله در اصطلاح به معنای نفرین کردن دو نفر یا دو گروه بر ضد یکدیگر است. بر اساس این آیه، وقتی مسیحیان نجران از روی لجاجت و عناد سخن پیامبر را درباره یگانگی آفریدگار و شخصیت حضرت عیسی علیه السلام نپذیرفتند، خداوند به پیامبر دستور داد که آنان را برای نفرین بر ضد یکدیگر بخواند و هر دو گروه در برابر هم بایستند و از خدا بخواهند که هر کس در این موضوع دروغ گو است، خداوند بر او غضب کند:
«فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ»
بر اساس روایات پرشماری از شیعه و سنی، رسول خدا صلی الله علیه و آله در صبح روز مقرر آمد؛ در حالی که امام حسین علیه السلام را در آغوش داشت و دست امام حسن علیه السلام را گرفته بود و حضرت فاطمه و امام علی علیهماالسلام در پشت سر حضرت حرکت می کردند.
حضرت به آن ها گفت: وقتی من دعا کردم، شما آمین بگویید. وقتی بزرگ مسیحیان چنین دید، خطاب به همراهانش گفت: ای گروه نصارا! همانا صورت هایی را می بینم که اگر از خدا بخواهند کوه را از جای بَرکَند، می کَنَد. مباهله نکنید که نابود می شوید؛ آنگاه آنان تسلیم پیامبر شدند و به پرداخت جزیه گردن نهادند.

[ویکی فقه] آیه مباهله (علوم قرآنی). آیه مباهله به آیه ۶۱ آل عمران، درباره ماجرای نفرین پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم و مسیحیان نجران اطلاق می شود.
به آیه ۶۱ سوره آل عمران "آیه مباهله" می گویند: (فمن حآجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا وابناءکم ونساءنا ونساءکم وانفسنا وانفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله علی الکاذبین)
آل عمران/سوره۳، آیه۶۱.
مباهله در اصل از ماده "بهل" به معنای رها کردن و قید و بند را از چیزی برداشتن، و گاهی به معنای هلاکت و لعن و دوری از خدا است، و این نیز از نتایج رها شدن و واگذارشدن بنده به حال خویش است.مباهله در اصطلاح به معنای نفرین کردن دو طرف به یکدیگر است؛ به این ترتیب که اگر یکی از طرفین نزاع درباره یک مسئله مهم مذهبی، قانع نشود، دو طرف در یک جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرع کنند و از او بخواهند دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند.
محتوای آیه
در آیه فوق، خداوند به پیامبر خود دستور داد که هرگاه پس از آن همه استدلال های روشن، کسی درباره الوهیت حضرت عیسی با تو مجادله کند، به او پیشنهاد مباهله کن که خویشان نزدیک خود را بیاورد و تو نیز خویشان نزدیک خود را دعوت کن و دعا کنید تا خداوند دروغگو را رسوا کند.
روش مباهله
...