ایام فاطمیه

شیعیان پیرامون تاریخ درگذشت فاطمه دو روایت متفاوت شامل هفتاد و پنج روز بعد از درگذشت محمد و دیگری نود و پنج روز را مورد وثوق می دانند. از آنجا که درگذشت محمد در بیست و هشتم صفر بوده است به روایت هفتاد و پنج روز، در مورخ سیزدهم تا پانزدهم جمادی الأوّل را «فاطمیه اول» می دانند. بنا به روایت نود و پنج روز، تاریخ درگذشت فاطمه را در سوم تا پنجم جمادی الثانی دانسته و آن را «فاطمیه دوم» می نامند.
با توجه به اینکه افرادی مانند کلینی در کتاب اصول کافی وفات محمد را در ۱۲ ربیع الاول می داند همه محاسبات بالا دربارهٔ ایام فاطمیه تغییر می کند.
در فرهنگ عامه، به دهه دوم جمادی الاول، از دهم تا بیستم آن ماه که بر اساس روایت ۷۵ روز درگذشت فاطمه در میان آن روزها واقع شده است، «دهه اول فاطمیه» و به دهه اول جمادی الثانی، از اول تا دهم جمادی الثانی که بنا به روایت ۹۵ روز، درگذشت فاطمه در میان این روزها اتفاق افتاده «دهه دوم فاطمیه» می گویند.
در فرهنگ عامه شیعیان عراق به جای دو دهه سه دهه برگزار می شود، که «دهه اول فاطمیه» ۴۰ روز بعد از درگذشت محمد می باشد، که مورخ هشتم ربیع الثانی است. البته این تقسیم بندی در شهرهایی مانند قم و تهران نیز وجود دارد.
دستور خط عربی در ابتدا فاقد هرگونه علامت بود؛ چه نقطه و چه اعراب. از این رو، اکثر حروف آن دارای شکل های مشترک و همانند بوده است. به همین خاطر «هفتاد» ( به عربی: سبعون ) و «نود» ( به عربی: تسعون ) در زبان عربی مانند هم نوشته می شده است، که برای تاریخ نویسان دوره های بعد قابل تشخیص از هم نبوده است.
شیعیان معتقدند در اثر صدمات و جراحات وارده توسط خلیفه دوم ( عمر بن خطاب ) که در حین رویداد خانه فاطمه اتفاق افتاد و منجر به شکستگی پهلو و سقط جنین وی ( محسن بن علی ) گردید فاطمه کشته شده است. در عین حال شیعیان بر این نظر دارند که فاطمه بین ۷۵ تا ۹۵ روز پس از وفات محمد درگذشته است. بگفتهٔ روایاتی که در منابعی مانند یعقوبی آمده است، زنان قریش و همسران محمد به دیدن فاطمه می آیند. اما فاطمه به اسما بیوه جعفر ابن ابی طالب، می گوید که از ورود آنان جلوگیری کنند؛ زیرا فاطمه در وضع بسیار بدی بود و در اثر بیماری بسیار نحیف شده بود.