کاهش اکساینده + e– ⟶ فرآورده ( بدست آوردن الکترون ها ) ( کاهیدن عدد اکسایش ) اکسایش فرآورده ⟶ کاهنده + e– ( ازدست دادن الکترون ها ) ( افزودن عدد اکسایش )
اُکسایش و کاهش ( به انگلیسی: reduction–oxidation acronym as redox ) نام کلی واکنش های شیمیایی است که مایه تغییر عدد اکسایش اتم ها می شوند. شمار الکترون های یون در کاهش، افزایش می یابد و در اکسایش، کاهش می یابد.
اُکسایش و کاهش می تواند دربرگیرنده واکنش های ساده ای همچون اکسایش کربن و تبدیل آن به کربن دی اکسید و کاهش کربن و تبدیل آن به متان یا واکنش های پیچیده ای چون اکسایش قند در بدن انسان طی واکنش های چند مرحله ای باشد. با کمی اغماض علمی می توان این فرایند را انتقال یک یا چند الکترون از یک اتم، مولکول یا یون به یک اتم، مولکول یا یون دیگر دانست. در هر واکنش اکسایش و کاهش اتم یا مولکولی الکترون از دست می دهد ( اکسایش ) و اتم یا مولکولی دیگر الکترون جذب می کند ( کاهش ) می یابد. در چنین واکنشی مولکول دهنده الکترون اکسید شده و مولکول گیرنده الکترون کاهیده می شود. در واقع تعریف ابتدایی اکسایش واکنش یک ماده با اکسیژن و ترکیب شدن با آن بوده است، اما با کشف الکترون اصطلاح اکسایش دقیق تر تعریف شد و کلیه واکنش هایی که طی آن ماده ای الکترون از دست می دهد اکسایش نامیده شدند. اتم اکسیژن می تواند در چنین واکنشی شرکت داشته یا نداشته باشد.
در اثر اکسایش عدد اکسایش معمولی یک اتم یا اتم های یک مولکول در پی حذف الکترون ها افزایش می یابد. برای نمونه آهن ( II ) می تواند به آهن ( III ) اکسید شود.
- Fe2+ → Fe3+ + e
اکسایش و کاهش به تنهایی انجام پذیر نیستند. چون یک ماده نمی تواند کاهیده شود مگر آن که هم زمان ماده ای دیگر، اکسیده گردد، ماده کاهیده شده، عامل اکسایش است و بنابراین عامل اکسنده نامیده می شود و ماده ای که خود اکسید می شود، عامل کاهنده می نامیم. همچنین در هر واکنش، مجموع افزایش اعداد اکسایش برخی عناصر، باید برابر مجموع کاهش شماره اکسایش عناصر دیگر باشد. برای نمونه در واکنش «گوگرد» و اکسیژن، افزایش شماره اکسایش گوگرد، ۴ است. کاهش شماره اکسایش، ۲ است، چون دو اتم در معادله شرکت دارد، کاهش همه ۴ است. [ نیازمند منبع]
واژهٔ اکسایش، ابتدا در مورد واکنش هایی به کار گرفته می شد که در آنها مواد با اکسیژن ترکیب می شدند، و کاهش نیز به صورت حذف یک اکسیژن از یک ترکیب اکسیژن دار تعریف می شد. اما معنی این واژه ها به تدریج گسترش یافت. امروزه، اکسایش و کاهش، بر مبنای تغییر عدد اکسایش تعریف می شوند. اکسایش فرایندی است که در آن عدد اکسایش یک اتم افزایش می یابد و کاهش فرایندی است که در آن عدد اکسایش یک اتم کاهش می یابد، اکسایش گرمازا و و کاهش گرماگیر است. برای مثال در واکنش زیر اتم S اکسیده شده ( پس کاهنده است ) و اتم O کاهیده شده ( پس اکسنده است ) است. چون که عدد اکسایش اتم S از صفر به ۴+ و عدد اکسایش اتم O از صفر به ۲ - تغییر کرده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاُکسایش و کاهش ( به انگلیسی: reduction–oxidation acronym as redox ) نام کلی واکنش های شیمیایی است که مایه تغییر عدد اکسایش اتم ها می شوند. شمار الکترون های یون در کاهش، افزایش می یابد و در اکسایش، کاهش می یابد.
اُکسایش و کاهش می تواند دربرگیرنده واکنش های ساده ای همچون اکسایش کربن و تبدیل آن به کربن دی اکسید و کاهش کربن و تبدیل آن به متان یا واکنش های پیچیده ای چون اکسایش قند در بدن انسان طی واکنش های چند مرحله ای باشد. با کمی اغماض علمی می توان این فرایند را انتقال یک یا چند الکترون از یک اتم، مولکول یا یون به یک اتم، مولکول یا یون دیگر دانست. در هر واکنش اکسایش و کاهش اتم یا مولکولی الکترون از دست می دهد ( اکسایش ) و اتم یا مولکولی دیگر الکترون جذب می کند ( کاهش ) می یابد. در چنین واکنشی مولکول دهنده الکترون اکسید شده و مولکول گیرنده الکترون کاهیده می شود. در واقع تعریف ابتدایی اکسایش واکنش یک ماده با اکسیژن و ترکیب شدن با آن بوده است، اما با کشف الکترون اصطلاح اکسایش دقیق تر تعریف شد و کلیه واکنش هایی که طی آن ماده ای الکترون از دست می دهد اکسایش نامیده شدند. اتم اکسیژن می تواند در چنین واکنشی شرکت داشته یا نداشته باشد.
در اثر اکسایش عدد اکسایش معمولی یک اتم یا اتم های یک مولکول در پی حذف الکترون ها افزایش می یابد. برای نمونه آهن ( II ) می تواند به آهن ( III ) اکسید شود.
- Fe2+ → Fe3+ + e
اکسایش و کاهش به تنهایی انجام پذیر نیستند. چون یک ماده نمی تواند کاهیده شود مگر آن که هم زمان ماده ای دیگر، اکسیده گردد، ماده کاهیده شده، عامل اکسایش است و بنابراین عامل اکسنده نامیده می شود و ماده ای که خود اکسید می شود، عامل کاهنده می نامیم. همچنین در هر واکنش، مجموع افزایش اعداد اکسایش برخی عناصر، باید برابر مجموع کاهش شماره اکسایش عناصر دیگر باشد. برای نمونه در واکنش «گوگرد» و اکسیژن، افزایش شماره اکسایش گوگرد، ۴ است. کاهش شماره اکسایش، ۲ است، چون دو اتم در معادله شرکت دارد، کاهش همه ۴ است. [ نیازمند منبع]
واژهٔ اکسایش، ابتدا در مورد واکنش هایی به کار گرفته می شد که در آنها مواد با اکسیژن ترکیب می شدند، و کاهش نیز به صورت حذف یک اکسیژن از یک ترکیب اکسیژن دار تعریف می شد. اما معنی این واژه ها به تدریج گسترش یافت. امروزه، اکسایش و کاهش، بر مبنای تغییر عدد اکسایش تعریف می شوند. اکسایش فرایندی است که در آن عدد اکسایش یک اتم افزایش می یابد و کاهش فرایندی است که در آن عدد اکسایش یک اتم کاهش می یابد، اکسایش گرمازا و و کاهش گرماگیر است. برای مثال در واکنش زیر اتم S اکسیده شده ( پس کاهنده است ) و اتم O کاهیده شده ( پس اکسنده است ) است. چون که عدد اکسایش اتم S از صفر به ۴+ و عدد اکسایش اتم O از صفر به ۲ - تغییر کرده است.
wiki: اکسایش کاهش