انتوان میه

آنتوان میه. پل ژول آنتوان میه ( به فرانسوی: Paul - Jules - Antoine Meillet ) ( زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۸۶۶ - مرگ ۲۱ سپتامبر ۱۹۳۶ ) زبان شناس فرانسوی بود.
او در دانشگاه سوربون به آموختن پرداخت و از میشل برئال و فردینان دو سوسور تأثیر پذیرفت. در ۱۸۹۰ در یک سفر پژوهشی رهسپار قفقاز شد و در آنجا زبان ارمنی را آموخت. در بازگشت به آموزش دستور زبان تطبیقی پرداخت.
در ۱۸۹۷ دکترایش را با تزی دربارهٔ حالت اضافهٔ مفعولی در زبان اسلاوونیک باستان گرفت. در ۱۹۰۲ کرسی استادی زبان ارمنی را در مدرسهٔ زبان های شرقی به دست آورد. در ۱۹۰۵ او به استادی کولژ دو فرانس برگزیده شد و در آنجا به کار بر روی زبان های هندواروپایی پرداخت. وی همچنین همکاری نزدیکی با زبان شناسان نامی چون پل پیو و روبر گوتیو فراهم آورد.
او استاد زبان شناسان سرشناسی چون امیل بنونیست، ژرژ دومزیل و آندره مارتینه بود.
او از هواداران به کارگیری زبانی مشترک و جهانی چون اسپرانتو بود.
• مطالعات ریشه شناسی و واژگان اسلاوی قدیم ( ۲جلد، ۱۹۰۲–۱۹۰۵ )
• دستور زبان فارسی باستان ( ۱۹۱۵ )
• سه سخنرانی در مورد گاتاهای اوستا ( ۱۹۲۵ )
• فرهنگ ریشه شناسی زبان لاتین
• زبان شناسی تاریخی و زبان شناسی عمومی