امواج مو

امواج مو ( به انگلیسی: mu waves ) یا ریتم ها مو که به عنوان موج های کمانی نیز شناخته می شود، نوعی نوسان عصبی بوده که از الگوهای همزمان فعالیت الکتریکی تعداد زیادی نورون، احتمالاً از نوع هرمی، در بخشی از مغز پدید می آیند. این ریتم ها توسط الکتروانسفالوگرافی ( EEG ) ، مگنتوانسفالوگرافی ( MEG ) یا الکتروکورتیکوگرافی ( ECoG ) ، در فرکانس ۷٫۵–۱۲٫۵ ( در ابتدا ۹–۱۱ ) هرتز قابل اندازه گیری هستند. امواج مو زمانی که بدن از نظر فیزیکی در حالت استراحت قرار دارد، برجسته تر هستند. برخلاف موج آلفا که در زمان استراحت فرکانس مشابهی در پشت سر ( بر روی قشر بینایی ) ایجاد می کند، ریتم مو روی قشر حرکتی، در نواری تقریباً از گوش تا گوش دیگر ( از بالا ) قابل اندازه گیری است.
زمانی که فرد یک عمل حرکتی را ارادی یا از روی عادت انجام می دهد یا انجام یک عمل حرکتی را تجسم می کند، ریتم های مو دچار کاهش فرکانس ( سرکوب ) می شوند. [ توضیح ۱] به این تغییر فعالیتِ عصبی، همگام زدایی موج[ الف] می گویند. احتمال می رود ریتم مو با بخش هایی مانند لوب پیشانی خارجی، اینسولا، تالاموس، پوتامن، سیگنال های سطح اکسیژن خون ( BOLD ) و نواحی شبکه برجسته[ ب] همبستگی داشته باشد.
جزئیات تغییر ریتم مو در دوران نوزادی و کودکی و نقش آن در یادگیری اجتماعی از زمینه های جدید تحقیقاتی است. بررسی ها نشان می دهد امواج مو در تقلید، رشد و شناخت نقش دارند و امکان تعامل اجتماعی از طریق رفتارهای غیر کلامی را برای فرد مؤثر می کنند. از آنجایی که گروهی از دانشمندان بر این باورند که اختلال طیف اوتیسم ( ASD ) به شدت تحت تأثیر سیستم عصبی آینه ای بوده، بررسی امواج مو را، به عنوان نشانه ای از میزان فعالیت نورون های آینه ای، برای درک بهتر بیماری های طیف اوتیسم بیش از پیش مورد اهمیت دانسته اند.
پژوهشگران در حال استفاده از ریتم مو برای توسعه فناوری های جدید مانند واسط مغز و رایانه ( BCI ) هستند. این فناوری جدید می تواند روش های ارتباطی و ابزارهایی برای کنترل و هدایت محیط، در اختیار افراد ناتوان جسمی و معلولین، قرار دهد. امواج مو برای اولین بار در سال ۱۹۳۰ توسط محققین مورد بررسی قرار گرفت و عصب شناسانی مانند آنری گستو آزمایش های متعددی برای درک عملکرد و نقش این امواج انجام داده اند و همچنان تحقیقات برای شناخت کامل امواج مو ادامه دارند.
ریتم مو یک نوسان ۸ تا ۱۳ هرتزی در مغز بوده که در نواحی مرکزی پوشاننده قشر حسی - حرکتی[ پ] به وسیله دستگاه های الکترودی، مانند EEG و ECoG، و مغناطیسی، مانند MEG، قابل ثبت است. [ ۲] موج مو در محل الکترود Cz همچنین به صورت جانبی در الکتروهای C3 یا C4 نوار مغزی ( بسته به اینکه کدام حرکت دست یا بازو رخ دهد ) دیده می شود. [ ۳] بحث های زیادی برای چگونگی تمایز ریتم مو و ریتم آلفا صورت گرفته، زیرا هر دو در فرکانس یکسان از امواج مغزی قرار دارند. [ ۴] [ ۵] امواج مو و آلفا به طور معمول بر اساس توپوگرافی ( مکان شناسی ) از یکدیگر متمایز می شوند، به طوری که موج مو از نواحی مرکزی ( پوشش قشر حسی حرکتی ) و آلفا از نواحی پس سری ( روی لوب پس سری ) سرچشمه می گیرند. همچنین بر اساس کارکردهای احتمالی ریتم مو ( سیستم آینه ای و نظریه ذهن ) به نظر می آید که این موج بیشتر درگیر موضوعات شناخت و ادراک اجتماعی بوده در حالی که ریتم آلفا به این سیستم ها ارتباطی ندارد. [ ۶] مطالعات همگام زدایی موج مو، نوسانات بتا را از ۱۳ تا ۳۵ هرتز در نظر گرفته اند، [ ۷] [ ۸] زیرا به نظر می رسد که ریتم مو از دو قله طیفی در ~۱۰ Hz و ~۲۰ Hz تشکیل شده است. [ ۹] موج مو در دوران نوزادی در اوایل چهار تا شش ماهگی قابل تشخیص است، در این بازه زمانی بیشینه فرکانس این موج می تواند تا ۵٫۴ هرتز نیز باشد. [ ۱۰] [ ۱۱] در سال اول زندگی یک افزایش سریع در بیشینه فرکانس به وجود می آید[ ۱۱] و در دو سالگی فرکانس به طور معمول به ۷٫۵ هرتز می رسد. [ ۱۲] بیشینه فرکانس موج مو با افزایش سن بالاتر می رود تا زمانی که فرد بالغ شده و فرکانس نهایی بین ۸ تا ۱۳ هرتز قابل اندازه گیری است. [ ۱۰] [ ۱۲] [ ۱۱] این فرکانس های متفاوت به صورت فعالیت الکتریکی در اطراف شیار مرکزی مغز و در قشر رولاندیک تشخیص داده می شوند. [ ۱۳]