امفیزم

آمفیزم. آمفیزم ( به انگلیسی: Emphysema ) به معنی نابودی و تخریب پارانشیم ریوی است که منجر به از بین رفتن ویژگی ارتجاعی ریه و از بین رفتن دیوارهٔ کیسه های هوایی ( حبابکی ) ریه ( آلوئول ها ) می شود.
آمفیزم مشتق از کلمه یونانی φῦσα با تلفظ فیزا به معنای فوت کردم است. بنابراین برای هر عضوی که دچار تورم باددار شود استفاده می شود، اما عموما درباره اتساع حبابچه ها استفاده می شود. [ ۱]
در اثر آمفیزم ریوی موج QRS کوتاه می شود. از پیوستن چند کیسهٔ هوایی یک حفرهٔ بزرگ به وجود می آید که موجب کاهش سطح تنفسی و اِشکال در جذب اکسیژن می شود. از بین رفتن کشش شعاعی ریه در پی این پروسه، منجر به افزایش تمایل مجاری هوایی به روی هم افتادن یا کولاپس شده و در نهایت موجب پرهوایی ریه و محدودیت جریان هوا در ریه ها و گیر افتادن هوا در ریه می شود. فضاهای تنفسی بزرگ تر و بول هایی تشکیل می شوند. آمفیزم یکی از اجزای اصلی بیماری مزمن انسدادی ریه است. تمامی سیگاری ها به درجاتی از آمفیزم دچار می شوند. دراین بیماری دیوارهٔ حبابچه ها به تدریج از بین رفته و فرد مبتلا به تنگی نفس می شود. پیشروی این بیماری بستگی به تعداد سیگار در روز و تعداد روزهایی که مصرف می شود دارد. [ ۲] [ ۳]
آمفیزم معمولاً به تدریج پیشرفت می کند و منجر به نارسایی تنفسی می شود.
علت اصلی آمفیزم کشیدن سیگار است در افراد غیر سیگاری حتی درجات متوسط آمفیزم نادر است. احتمالاً تحریکات ناشی از کشیدن سیگار موجب تخریب یا اختلال در ساخت رشته های الاستیک و سایر اجزای سپتوم بین الوئولی می شود. این بیماری در اثر مواجهه شغلی با فلز کادمیوم ( مواجهه استنشاقی ) نیز به وجود خواهد آمد. [ ۴]
یک شکل وراثتی آمفیزم اثرات مضری را نشان می دهد که می توانند در اثر تاخوردگی غلط پروتئین ها در ER به وجود آیند. این بیماری در اثر یک جهش نقطه ای در آلفا۱ - آنتی تریپسین ایجاد می گردد، که در حالت عادی توسط هپاتوسیت ها و ماکروفاژها ترشح می شود. پروتئین نوع وحشی به تریپسین و نیز الاستاز خون متصل شده و آن ها را مهار می کند. در غیاب این پروتئین، الاستاز بافت نرم ریه را، که در جذب اکسیژن شرکت می کند، تجزیه می نماید، که در نهایت علائم آمفیزم را ایجاد می کند. [ ۵]
آمفیزم در حالت معمول به چهار گروه تقسیم می گردد:[ ۶]
• آمفیزم سنتروآسینار
• آمفیزم پان آسینار
• آمفیزم پاراسکتال یا آسینار دیستال
• آمفیزم غیرطبیعی یا بی قاعده

آمفیزم. آمْفیزِم (emphysema)
آمْفیزِم
نوعی بیماری غیرقابل درمان شُش ها. شاخص آن تنگی نفس ناتوان کننده است. ازدست رفتن پیشروندۀ دیواره های نازکِ بین فضاهای هوایی (حبابچه ها۱) باعث کاهش سطح تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن می شود و درنتیجه، بافت شُش منبسط می شود. واژۀ آمفیزم همچنین به معنی وجود هوا در سایر بافت های بدن است. آمفیزم عمدتاً در مراحل پیشرفتۀ التهاب مزمن نایژه ها۲ مشاهده می شود، ولی گاه در سایر بیماری های پایدار شش ها و بیماری های ناشی از استعمال دخانیات نیز دیده می شود. این بیماری بافت شُش را تخریب می کند و بافتی جوشگاهی۳ به شکل تاول هایی پر از هوا، با نام بول۴، بر جا می گذارد. با پیشرفت بیماری، بول ها فضای بیشتری را در قفسۀ سینه اشغال می کنند و باعث پرهواشدن شُش ها و مشکلات تنفسی شدید می شوند. بول ها را می توان با عمل جراحی برداشت. از ۱۹۹۴ به بعد، در امریکا با استفاده از لیزر روشی با نام ترمیم شش با کاهش حجم۵ به کار گرفته شده است که تاحدّی موفقیت آمیز است. استفاده از لیزر مخصوصاً در مواردی سودمند است که آمفیزم منتشر است و بول ها لابه لای بافت سالم پراکنده اند. از آن جا که این عمل کمتر تهاجمی۶ است، میزان بقا را تا ۹۰ درصد افزایش داده است و بیماران زودتر بهبود می یابند.