نارسایی تنفسی به معنای عدم کفایت تبادل گازها به وسیله دستگاه تنفسی است که در نتیجه، سطح شریانی اکسیژن, دی اکسید کربن یا هر دو از محدوده نرمال خارج می شود. افت اکسیژن خون با اصطلاح هیپوکسمی شناخته می شود. افزایش سطح شریانی دی اکسید کربن نیز هیپرکاپنه خوانده می شود. بازه های نرمال عبارتند از: فشارنسبی اکسیژن شریانی ( PaO2 ) بیش از ۸۰ میلی متر جیوه ( ۱۱ کیلو پاسکال ) و فشارنسبی دی اکسید کربن شریانی ( PaCO2 ) کمتر از ۴۵ میلی متر جیوه ( ۶٫۰ کیلو پاسکال ) . نارسایی تنفسی براساس عدم وجود یا وجود هیپرکاپنه به ترتیب نارسایی تنفسی نوع I و نارسایی تنفسی نوع II خوانده می شود.
نارسایی تنفسی نوع I با هیپوکسمی و عدم وجود هیپرکاپنه مشخص می شود. در عوض PaCO2 ممکن است نرمال یا طبیعی باشد. علت اصلی این نوع از نارسایی تنفسی، عدم تناسب تهویه/خونرسانی ( V/Q missmatch ) است، به عبارتی حجم ورودی و خروجی هوای ریه با حجم خونی که به ریه ها می رسد متناسب نیست. این نوع نارسایی تنفسی که به علت اختلال در اکسیژناسیون است با ویژگی های زیر مشخص می شود:
علت های این نوع نارسایی تنفسی عبارتند از:
• محتوای پایین اکسیژن محیط ( مثلاً در ارتفاعات )
• اختلال تهویه/خونرسانی ( مثلاً در آمبولی ریه )
• کاهش تهویه آلوئولی ( مثلاً در بیماری های حاد عصبی - ماهیچه ای ) ; این حالت می تواند به نارسایی نوع II نیز ختم شود.
• اختلال انتشار ( دیفوزیون ) که به دلیل درگیری پارانشیم, اکسیژن نمی تواند وارد مویرگ ها شود ( مثلاً در پنومونی یا ARDS )
• شانت ( خون اکسیژن دار با خون غیر اکسیژنهٔ سیستم وریدی مخلوط می شود ( مثلاً شانت راست به چپ ) .
هیپوکسی ( PaO2 < 8 kPa ) همراه با هیپرکاپنه ( PaCO2> 6. 0 kPa ) . نارسایی تنفسی نوع II با ویژگی های زیر مشخص می شود:
نارسایی تنفسی نوع II به علت تهویه ناکافی آلوئولی ایجاد می شود. در این حالت اکسیژن و دی اکسید کربن، هر دو درگیر هستند و دی اکسید کربن تولید شده در بدن نمی تواند دفع شود. علل این نوع از نارسایی تنفسی عبارتند از:
• افزایش مقاومت راه های هوایی ( بیماری ریوی انسدادی مزمن, آسم و خفگی )
• کاهش تلاش تنفسی ( عوارض دارویی، ضایعه ساقه مغز و چاقی شدید )
• کاهش فضای تبادلی در ریه ها ( مانند برونشیت مزمن )
• اختلالات عصبی - ماهیچه ای ( سندرم گیلن - باره, میاستنی گراو و بیماری نورون های حرکتی )
• قفسه سینه بدشکل ( کیفواسکولیوز ) یا سفت ( اسپوندیلیت آنکیلوزان )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنارسایی تنفسی نوع I با هیپوکسمی و عدم وجود هیپرکاپنه مشخص می شود. در عوض PaCO2 ممکن است نرمال یا طبیعی باشد. علت اصلی این نوع از نارسایی تنفسی، عدم تناسب تهویه/خونرسانی ( V/Q missmatch ) است، به عبارتی حجم ورودی و خروجی هوای ریه با حجم خونی که به ریه ها می رسد متناسب نیست. این نوع نارسایی تنفسی که به علت اختلال در اکسیژناسیون است با ویژگی های زیر مشخص می شود:
علت های این نوع نارسایی تنفسی عبارتند از:
• محتوای پایین اکسیژن محیط ( مثلاً در ارتفاعات )
• اختلال تهویه/خونرسانی ( مثلاً در آمبولی ریه )
• کاهش تهویه آلوئولی ( مثلاً در بیماری های حاد عصبی - ماهیچه ای ) ; این حالت می تواند به نارسایی نوع II نیز ختم شود.
• اختلال انتشار ( دیفوزیون ) که به دلیل درگیری پارانشیم, اکسیژن نمی تواند وارد مویرگ ها شود ( مثلاً در پنومونی یا ARDS )
• شانت ( خون اکسیژن دار با خون غیر اکسیژنهٔ سیستم وریدی مخلوط می شود ( مثلاً شانت راست به چپ ) .
هیپوکسی ( PaO2 < 8 kPa ) همراه با هیپرکاپنه ( PaCO2> 6. 0 kPa ) . نارسایی تنفسی نوع II با ویژگی های زیر مشخص می شود:
نارسایی تنفسی نوع II به علت تهویه ناکافی آلوئولی ایجاد می شود. در این حالت اکسیژن و دی اکسید کربن، هر دو درگیر هستند و دی اکسید کربن تولید شده در بدن نمی تواند دفع شود. علل این نوع از نارسایی تنفسی عبارتند از:
• افزایش مقاومت راه های هوایی ( بیماری ریوی انسدادی مزمن, آسم و خفگی )
• کاهش تلاش تنفسی ( عوارض دارویی، ضایعه ساقه مغز و چاقی شدید )
• کاهش فضای تبادلی در ریه ها ( مانند برونشیت مزمن )
• اختلالات عصبی - ماهیچه ای ( سندرم گیلن - باره, میاستنی گراو و بیماری نورون های حرکتی )
• قفسه سینه بدشکل ( کیفواسکولیوز ) یا سفت ( اسپوندیلیت آنکیلوزان )
wiki: نارسایی تنفسی