کیسه هوایی یا آلوئول تنفسی ( به انگلیسی: alveolus ) انتهایی ترین بخش نای و بخشی از پارانشیم شش است. کیسه هوایی در واقع محل اصلی مبادله گازهای هوای تنفسی با گازهای خون است و تنها در پستانداران وجود دارد. این کیسه های هوایی در انتها یا در طول نایژک ها مبادله ای قرار دارند.
بخش اصلی مبادله گازها در این بخش رخ می دهد.
آلوئول ها دارای کلاژن و فیبرهای الاستیک هستند. فیبرهای الاستیک اجازه می دهند آلوئول ها در زمان دم تنفسی با افزایش سطح با هوای اکسیژن دار پُرشده و سپس در هنگام بازدم تنفسی، جمع شده و دی اکسیدکربن مبادله شده به بیرون رانده شود.
هردو ریه انسان روی هم دارای نزدیک به سیصد میلیون آلوئول بوده، که در مجموع سطحی برابر صدوچهل متر مربع دارند. هفتاد درصد هر گویچه از مویرگ ها پوشیده شده و قطر هر آلوئول در انسان بالغ به طور متوسط دویست میکرومتر است که در هنگام دم تنفسی افزایش می یابد. غشای بین آلوئول ها و مجرای مویرگ های ریه یا غشای آلوئولی، تنها ۰/۴ تا ۲ میکرومتر ضخامت دارد. > آلوئول در لایه اپیتلیال و ماتریکس برون سلولی دربرگرفته شده است. در بعضی از دیواره های آلوئولی منافذی بین آلوئول ها وجود دارند که روزنهٔ کوهن نامیده می شوند و این کیسه ها از اهمیت زیادی برخوردار هستند.
از نظر هیستولوژی ( بافت شناسی ) دیواره آلوئول ( پنوموسیت ) از سه نوع سلول اصلی تشکیل شده است.
• سلول نوع یک ( پولکی ) : سلول مسئول تبادل گاز که شکل دیواره را تشکیل می دهد. این سلول ها از نوع بافت پوششی سنگفرشی تک لایه با ضخامت کم هستند و بیشترین سلول های ریه را تشکیل می دهند.
• سلول نوع دو: کوچک تر از نوع یک بوده و به مقدار کمتری در حبابک وجود دارد؛ این سلول ها دارای زوائد ریزی هستند و وظیفه تولید و ترشح سورفاکتانت ریوی را به عهده دارد. سورفاکتانت یا عامل سطح فعال در کاهش نیروی کشش سطحی آب موجود در حبابک ها مؤثر است.
• ماکروفاژ: وظیفه دفاع و فاگوسیتوز هر مهاجم خارجی واردشده به ریه هنگام تنفس ( مثل باکتری ) را دارد. این یاخته ها چون از خون گرفته شده اند از نوع بافت پیوندی هستند و قابلیت حرکت دارند. این سلول ها جز سلول های دیواره حبابک ها محسوب نمی شوند و در آب قرار دارند.
بیماری هایی که در ارتباط با مشکلات آلوئول هستند عبارتند از:
• سندرم زجر تنفسی نوزادان
• سندرم زجر تنفسی حاد ( بزرگسالان )
• آمفیزم
• برونشیت مزمن
• فیبروز سیستیک
• پنومونی ( سینه پهلو )
بخش اصلی مبادله گازها در این بخش رخ می دهد.
آلوئول ها دارای کلاژن و فیبرهای الاستیک هستند. فیبرهای الاستیک اجازه می دهند آلوئول ها در زمان دم تنفسی با افزایش سطح با هوای اکسیژن دار پُرشده و سپس در هنگام بازدم تنفسی، جمع شده و دی اکسیدکربن مبادله شده به بیرون رانده شود.
هردو ریه انسان روی هم دارای نزدیک به سیصد میلیون آلوئول بوده، که در مجموع سطحی برابر صدوچهل متر مربع دارند. هفتاد درصد هر گویچه از مویرگ ها پوشیده شده و قطر هر آلوئول در انسان بالغ به طور متوسط دویست میکرومتر است که در هنگام دم تنفسی افزایش می یابد. غشای بین آلوئول ها و مجرای مویرگ های ریه یا غشای آلوئولی، تنها ۰/۴ تا ۲ میکرومتر ضخامت دارد. > آلوئول در لایه اپیتلیال و ماتریکس برون سلولی دربرگرفته شده است. در بعضی از دیواره های آلوئولی منافذی بین آلوئول ها وجود دارند که روزنهٔ کوهن نامیده می شوند و این کیسه ها از اهمیت زیادی برخوردار هستند.
از نظر هیستولوژی ( بافت شناسی ) دیواره آلوئول ( پنوموسیت ) از سه نوع سلول اصلی تشکیل شده است.
• سلول نوع یک ( پولکی ) : سلول مسئول تبادل گاز که شکل دیواره را تشکیل می دهد. این سلول ها از نوع بافت پوششی سنگفرشی تک لایه با ضخامت کم هستند و بیشترین سلول های ریه را تشکیل می دهند.
• سلول نوع دو: کوچک تر از نوع یک بوده و به مقدار کمتری در حبابک وجود دارد؛ این سلول ها دارای زوائد ریزی هستند و وظیفه تولید و ترشح سورفاکتانت ریوی را به عهده دارد. سورفاکتانت یا عامل سطح فعال در کاهش نیروی کشش سطحی آب موجود در حبابک ها مؤثر است.
• ماکروفاژ: وظیفه دفاع و فاگوسیتوز هر مهاجم خارجی واردشده به ریه هنگام تنفس ( مثل باکتری ) را دارد. این یاخته ها چون از خون گرفته شده اند از نوع بافت پیوندی هستند و قابلیت حرکت دارند. این سلول ها جز سلول های دیواره حبابک ها محسوب نمی شوند و در آب قرار دارند.
بیماری هایی که در ارتباط با مشکلات آلوئول هستند عبارتند از:
• سندرم زجر تنفسی نوزادان
• سندرم زجر تنفسی حاد ( بزرگسالان )
• آمفیزم
• برونشیت مزمن
• فیبروز سیستیک
• پنومونی ( سینه پهلو )
wiki: کیسه هوایی
کیسه هوایی (جانوران). کیسه های هوایی ( به انگلیسی: Air sac ) ، فضاهایی در یک ارگانیسم هستند که در آن حضور دائمی هوا وجود دارد. در میان جانوران مدرن، پرندگان دارای بیشترین کیسه های هوایی هستند ( ۹ تا ۱۱ ) و خویشاوندان دایناسوری منقرض شده آنها افزایش زیادی [ نیازمند شفاف سازی] در هواداری استخوان ها ( وجود هوا ) در استخوان های آنها نشان می دهند. پرندگان از کیسه های هوا برای تنفس و همچنین چندین چیز دیگر بهره گیری می کنند. [ ۱] ددپایان، مانند هوااستخوان، کیسه های هوایی زیادی در بدن دارند که تنها در استخوان ها نیستند و می توان آنها را به عنوان شکل ابتدایی تر راه های هوایی مدرن پرندگان شناسایی کرد. خزنده پایان به خاطر تعداد زیاد حفره های هوا در استخوان هایشان ( مخصوصاً مهره ها ) به خوبی شناخته شده اند، اگرچه یک ددپا، دینوکریوس، تعداد متفاوتی از حفره های هوا را نشان می دهد. [ ۲]
پرندگان دارای سیستمی از کیسه های هوایی در سیستم تنفسی خود هستند. [ ۱] کیسه های هوایی برای ایجاد یک جریان یک سویه کار می کنند که در آن هوا با سرعت یکسان وارد ریه می شود و از آن خارج می شود، در مقابل ریه های چهارپایان دیگر مانند پستانداران که در آن هوا در یک تهویه جزرومدی وارد ریه می شود و از آن خارج می شود. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپرندگان دارای سیستمی از کیسه های هوایی در سیستم تنفسی خود هستند. [ ۱] کیسه های هوایی برای ایجاد یک جریان یک سویه کار می کنند که در آن هوا با سرعت یکسان وارد ریه می شود و از آن خارج می شود، در مقابل ریه های چهارپایان دیگر مانند پستانداران که در آن هوا در یک تهویه جزرومدی وارد ریه می شود و از آن خارج می شود. [ ۱]
wiki: کیسه هوایی (جانوران)