اشپزی مدیترانه ای

آشپزی مدیترانه ای. آشپزی مدیترانه ای، غذا و روش های آماده سازی است که توسط مردم حوزه مدیترانه استفاده می شود. ایده غذاهای مدیترانه ای از کتاب الیزابت دیوید، نویسنده آشپزی، کتابی از غذاهای مدیترانه ای ( ۱۹۵۰ ) سرچشمه می گیرد و توسط سایر نویسندگانی که به زبان انگلیسی کار می کردند تقویت شد.
بسیاری از نویسندگان سه عنصر اصلی این آشپزی را زیتون، گندم و انگور تعریف می کنند که روغن زیتون، نان و ماکارونی و شراب تولید می کند. سایر نویسندگان انکار می کنند که غذاهای بسیار متنوع حوزه مدیترانه اصلاً یک سبک آشپزی را تشکیل می دهند. یک تعریف رایج از منطقه جغرافیایی تحت پوشش، که توسط دیوید ارائه شده است، از پخش درخت زیتون پیروی می کند.
این منطقه طیف گسترده ای از فرهنگ ها با غذاهای متمایز را در بر می گیرد، به ویژه مغربی، مصری، شامی، عثمانی ( ترکی ) ، یونانی، ایتالیایی، فرانسوی ( پروانسالی ) و اسپانیایی، اگرچه برخی از نویسندگان آشپزی های دیگری نیز شامل می کنند. غذاهای پرتغالی، به ویژه، تا حدودی در طبع مدیترانه ای است.
ارتباطات تاریخی منطقه و همچنین تأثیر دریای مدیترانه بر اقلیم و اقتصاد منطقه به این معنی است که این غذاها غذاهایی فراتر از سه گانه اصلی روغن، نان و شراب، مانند گوشت بره یا گوسفند کبابی، خورش های گوشتی مشترک دارند. با سبزیجات و گوجه فرنگی ( به عنوان مثال، آنراخوس اسپانیایی ) ، خورش سبزیجات ( راتاتویی پرووانسی، پیستوی اسپانیایی، سیامبوتا ایتالیایی ) ، و قلیه ماهی پخته شده نمکی، بوتارگا، که در سراسر منطقه یافت می شود. در بسیاری از کشورهای اطراف دریای مدیترانه نوشیدنی تقطیری مبتنی بر بادیان نوشیده می شود.
پخت و پز این منطقه را نباید با رژیم غذایی مدیترانه ای اشتباه گرفت، زیرا به دلیل فواید ظاهری رژیم غذایی سرشار از روغن زیتون، گندم و سایر غلات، میوه ها، سبزیجات و مقدار معینی از غذاهای دریایی، اما گوشت و لبنیات کم، محبوبیت زیادی پیدا کرده است. غذاهای مدیترانه ای شامل روش هایی است که با این مواد و سایر مواد، از جمله گوشت، در آشپزخانه برخورد می شود، چه سلامت بخش باشند و چه نباشند.