آشپزی ارمنی. دربارهٔ تغذیه ارمنیان از دیرباز و از زمان حکومت پادشاهی آراراتیان اطلاعاتی در دست است. پایه و اساس این شیوه تغذیه را از رشته های مختلف کشاورزی می توان دانست. در ارمنستان باستان تاکستان های بزرگی وجود داشت و پرورش درخت انگور ( مو ) از اهمیت خاصی برخوردار بود.
حفاری های دژ وان، مانازگرد، کارمیربلور و کارخانه شراب سازی آرنی - ۱، گواه بر این امر هستند. در کنار کار زراعت و مزرعه داری انواع مختلف دامداری ها نیز رواج داشت. محصولات مختلف کشاورزی و دامداری همراه با گیاهان طبیعی در دشت ها که به صورت خود رو در دسترس مردم سرزمین اَرمن بود. پایه و اساس شیوه خورد و خوراک و تغذیه آنان را فراهم کرد.
انواع غلات و حبوبات توسط کشاورزان به دست می آمد در غذاهای ارمنی نقش ایفا کردند. به ویژه گندم، انواع بلغور، باقلا، نخود، عدس، لوبیا و غیره.
هاون ها و آسیاب های دستی که در حفاری های باستان شناسی بدست آمده اند و نیز شواهد قوم شناسی در مورد تهیه انواع بلغور در نزد ارمنیان گواهی می دهند.
هاون های بدست آمده از سنگ بازالتی مربع شکل بوده که سوراخ و حفره ایی قیفی شکل در آن تعبیه گردیده بود. دسته هاون نیز که از جنس سنگ یا چوب بود برای کوبیدن دانه های داخل هاون بکار می رفت و سبوس آن ها گرفته شده نوع خاصی از بلغور به نام «کورکوت» بدست می آمد.
ابزاری دیگری نیز به همین شکل به نام «دینگ» وجود داشت که برای گرفتن سبوس برنج به کار می رفت. برای بدست آوردن بلغور ریزتر از آسیاب دستی استفاده می شد. نیز برای بدست آوردن انواع مختلف بلغور و آرد از پانزده نوع الک بهره می گرفته این گونه آسیاب های دستی از زمان باستان تا سده هشتم میلادی در ارمنستان به کار می رفت و از آن پس آسیاب آبی جایگزین شد.
انواع اعلای آرد از گندم بدست می آمد که ( در ارمنی: «ناشیه»، «خوراک» به لاتین: khurak و «گِرماک» ) ، نامیده می شدند و از آن ها انواع نان و شیرینی تهیه می شد.
غذای اصلی روستایی ارمنی را نان گندم تشکیل می داد از این نان و شیرینی ها در تنورهای گلین روستایی پخته می شد. نان لواش نان ملی ارمنی است که در تنورها ( که با شاخ و چوب و تپاله گرم می شد ) ، تهیه می شود. بر اساس یافته های باستان شناسی نان پزی و شیرینی پزی در میان ارمنیان حداقل پیشینه دو و نیم هزار ساله دارد.
مایه خمیری که برای پختن شیرینی به کار می رفت، «خاش»، نام داشت. در تنورهایی که با چوب گرم می شد بر خلاف تنورهایی که با تپاله گرم می شد و نان لواش نازک بدست می آمد، نان دارای ضخامت بود و «بوکون» نام داشت. نان گردی که پخته می شود در نواحی جنگلی ارمنستان در لهجه های محلی «بومب»، نامیده می شود و در زبان باستان به آن «پان»، می گفتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحفاری های دژ وان، مانازگرد، کارمیربلور و کارخانه شراب سازی آرنی - ۱، گواه بر این امر هستند. در کنار کار زراعت و مزرعه داری انواع مختلف دامداری ها نیز رواج داشت. محصولات مختلف کشاورزی و دامداری همراه با گیاهان طبیعی در دشت ها که به صورت خود رو در دسترس مردم سرزمین اَرمن بود. پایه و اساس شیوه خورد و خوراک و تغذیه آنان را فراهم کرد.
انواع غلات و حبوبات توسط کشاورزان به دست می آمد در غذاهای ارمنی نقش ایفا کردند. به ویژه گندم، انواع بلغور، باقلا، نخود، عدس، لوبیا و غیره.
هاون ها و آسیاب های دستی که در حفاری های باستان شناسی بدست آمده اند و نیز شواهد قوم شناسی در مورد تهیه انواع بلغور در نزد ارمنیان گواهی می دهند.
هاون های بدست آمده از سنگ بازالتی مربع شکل بوده که سوراخ و حفره ایی قیفی شکل در آن تعبیه گردیده بود. دسته هاون نیز که از جنس سنگ یا چوب بود برای کوبیدن دانه های داخل هاون بکار می رفت و سبوس آن ها گرفته شده نوع خاصی از بلغور به نام «کورکوت» بدست می آمد.
ابزاری دیگری نیز به همین شکل به نام «دینگ» وجود داشت که برای گرفتن سبوس برنج به کار می رفت. برای بدست آوردن بلغور ریزتر از آسیاب دستی استفاده می شد. نیز برای بدست آوردن انواع مختلف بلغور و آرد از پانزده نوع الک بهره می گرفته این گونه آسیاب های دستی از زمان باستان تا سده هشتم میلادی در ارمنستان به کار می رفت و از آن پس آسیاب آبی جایگزین شد.
انواع اعلای آرد از گندم بدست می آمد که ( در ارمنی: «ناشیه»، «خوراک» به لاتین: khurak و «گِرماک» ) ، نامیده می شدند و از آن ها انواع نان و شیرینی تهیه می شد.
غذای اصلی روستایی ارمنی را نان گندم تشکیل می داد از این نان و شیرینی ها در تنورهای گلین روستایی پخته می شد. نان لواش نان ملی ارمنی است که در تنورها ( که با شاخ و چوب و تپاله گرم می شد ) ، تهیه می شود. بر اساس یافته های باستان شناسی نان پزی و شیرینی پزی در میان ارمنیان حداقل پیشینه دو و نیم هزار ساله دارد.
مایه خمیری که برای پختن شیرینی به کار می رفت، «خاش»، نام داشت. در تنورهایی که با چوب گرم می شد بر خلاف تنورهایی که با تپاله گرم می شد و نان لواش نازک بدست می آمد، نان دارای ضخامت بود و «بوکون» نام داشت. نان گردی که پخته می شود در نواحی جنگلی ارمنستان در لهجه های محلی «بومب»، نامیده می شود و در زبان باستان به آن «پان»، می گفتند.
wiki: آشپزی ارمنی