اسپینوسور

اِسپینوسورس یا تیغ سور ( نام علمی: Spinosaurus ) یک سرده از دایناسورهای تروپود گوشت خوار و یکی از بزرگ ترین گوشت خوارانی است که بر روی زمین پا گذاشته و متعلق به خانواده تیغه پشتان است که در میانه دوره کرتاسه و بین ۱۱۲ تا ۹۳٫۵ میلیون سال پیش در شمال آفریقا زندگی می کرده. اسپینوسور در ردیف بزرگ ترین دایناسورهای گوشت خوار تاریخ است. این دایناسور از لحاظ طول و ارتفاع از جیگانوتوسور و تیرانوسور نیز بزرگ تر و قد بلندتر بوده که البته این دو را مدیون دم بلند و پارویی مانندش و بخش بادبانی شکل پشتش است، این حیوان طول آن به حدود ۱۴ تا ۱۵ متر می رسیده است اما از لحاظ توده بدنی، هیکل و وزن از دیگران رقیبان تروپود خود در رده پایین تری قرار می گیرد، این دایناسور بر خلاف تصورات گذشته با کشف فسیل های بیشتر دانشمندان با این نتیجه رسیدند که اسپاینوسورس برخلاف دیگر خویشاوندان خود به نسبت پاها و اندام عقبی آن بسیار کوتاه تر از آنچه که قبلاً تصور می شد بوده است و بر اساس جدیدترین اطلاعات چیزی بین ۸ تا ۹ تن برای این حیوان وزن تخمین زده شده است ( البته بر اساس مطالعات جدید بر روی این جانور، وزن این جانور را ۸٫۳ تن قرار دادند. اسپاینوسورس ماهی خوار بوده و این موضوع را می توان از پوزه بلند و تمساح مانند و نیز دندان های مخروطی آن دریافت. این دایناسور در زیستگاه خود با دایناسور گوشت خوار بزرگ دیگری به نام کارکارودونتوسور هم زیستی داشته است. البته این موضوع کمی عجیب است زیرا در یک جامعه زیستی معمولاً تنها یک شکارچی رأس هرم غذایی وجود دارد و این دو دایناسور گوشت خوار بزرگ در یک زمان و در یک مکان می زیسته اند. این طور توجیه می شود که شکارهای اسپینوسور با شکارهای کارکارودونتوسور کاملاً متفاوت بوده و اسپینوسور بیشتر از ماهی ها و پتروسورها و دایناسورهای کوچک تغذیه می کرده. البته این به این معنی نیست که نمی توانسته روی زمین شکار کند بلکه در زمان خشکسالی از جانوران نوجوان و لاشه دایناسورهای بزرگ هم تغذیه می کرده است، این دایناسور در دو گونه مصری و مراکشی می زیسته و گونه مصری و مراکشی روی دو پای عقبی خود راه می رفته است. سنگواره های یافت شده در اسپینوسور نشان می دهد که در ستون فقرات بلند شکسته شده این دایناسور اثرات گاز گرفتگی کارکارودونتوسور را نشان می دهد و حاکی از این است که کارکارودونتوسور قادر به شکار اسپینوسور بوده است، این دایناسور گرچه بسیار بزرگ بوده و دست های بلند و خطرناکی داشته اما بر اساس کشفیات دیرینه شناس مراکشی آلمانی نیزار ابراهیم در سال ۲۰۱۴ در منطقه کم کم در جنوب شرقی کشور مراکش نشان داد این دایناسور تفاوت بسیار عمده ای با خویشاوندان دیگر خود همچون باریونیکس و سوکومیموس داشته چون اندام عقبی و پاهای اسپاینوسوروس بسیار کوتاه تر و کوچکتر از آنچه که قبلاً تصور می شد بوده است، این مسئله باعث می شده این حیوان بسیار کندتر و ضعیف تر روی خشکی باشد زیرا بادبان عقبی این حیوان در برابر شکارچیان بزرگ دیگر بسیار آسیب پذیر بوده است، این کشفیات جدید اما باعث شد دانشمندان و دیرینه شناس به آبزی بودند این دایناسور بیشتر باور پیدا کنند، بر اساس نظرات برخی از دانشمندان از جمله نیزار ابراهیم معتقد هستند کف پاهای این دایناسور شباهت جالبی به پاهای اردک داشته و این شباهت می تواند نشان دهد که اسپاینوسورس بیشتر برای زندگی در آب تکامل یافته بوده، این فرضیه در سال ۲۰۱۸ با کشف بخش بیشتری از اسکلتی که در سال ۲۰۱۴ پیدا شد دانشمندان را بیشتر از قبل متقاعد کرد که این حیوان شاید اولین دایناسور آبزیی بوده است که پا روی زمین گذاشته، پیدا شدن بخشی از استخوان های دم این حیوان در حفاری سال ۲۰۱۸ نشان داد که اسپاینوسورس دمی پارو مانند و انعطاف پذیر شبیه به کروکودیل ها و مارماهی ها داشته که به این دایناسور کمک می کرده تا با قدرت و توان بیشتری در رودخانه ها و تالاب های شمال آفریقا به راحتی شیرجه بزند و در اعماق آنها شنا کند.