استقلال برزیل ( انگلیسی: Independence of Brazil ) شامل مجموعه ای از رویدادهای سیاسی و نظامی است که در سال های ۱۸۲۱ تا ۱۸۲۴ بوقوع پیوسته است. بیشتر این رویدادها بدنبال اختلافاتی رخ داد که میان برزیل و پرتغال بر سر استقلال امپراتوری برزیل وجود داشته است.
سالگرد استقلال برزیل در تاریخ ۷ سپتامبر هر سال یعنی روز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۸۲۲ جشن گرفته می شود. پرنس پدروی دوم استقلال برزیل از پرتغال را در این روز اعلام کرد. در اواخر سال ۱۸۲۵ بعد از به رسمیت شناخته شدن رسمی برزیل، توافقی میان این کشور و پرتغال به امضا رسید.
سرزمینی که هم اکنون برزیل نامیده می شود در آوریل سال ۱۵۰۰، مورد ادعای پرتغال بود. پرتغالی هایی که وارد خاک برزیل شدند با بومی هایی مواجه شدند که اغلبشان با زبان توپی گارانی صحبت می کردند.
اگرچه اولین استقرار نیروهای پرتغالی در خاک برزیل در سال ۱۵۳۲ انجام گرفت ولی مستعمره سازی این سرزمین در سال ۱۵۳۴ آغاز شد، زمانی که پادشاه جان سوم خاک برزیل را به پانزده فرمانداری موروثی تقسیم کرد. این سازماندهی با این حال مشکل ساز بود. در سال ۱۵۴۹ پادشاه یک فرماندار کل را منصوب کرد تا تمامی مستعمره ها ی پانزده گانه را اداره کند. پرتغالی ها برخی از قبایل بومی را جذب کردند. در حالی که بسیاری از بومیان دیگر به تدریج در جنگ های طولانی یا در اثر بیماری نابود شدند.
در اواسط قرن شانزدهم، با توجه به بالا رفتن تقاضای بین المللی شکر، این محصول به مهم ترین صادرات برزیل تبدیل شد. برای به دست آوردن سود از چنین شرایطی بود که تا سال ۱۷۰۰ قرن هفدهم، بیش از ۹۶۳٬۰۰۰ برده آفریقایی از کشورهای حوزه اقیانوس اطلس برای کار در برزیل آورده شد.
در پایان قرن هفدهم، صادرات شکر شروع به کاهش کرد اما با شروع دهه ۱۶۹۰ کشف طلا توسط جویندگان در منطقه میناس گراییس در معادن عمومی که در حال حاضر ماتو گروسو، گوییاس و ایالت میناس گرایس نامیده می شود، این مستعمره را از فروپاشی قریب الوقوع نجات داد. از سراسر برزیل و همچنین از پرتغال، هزاران مهاجر به معادن یاد شده آمدند.
نیروهای نظامی پرتغال با جنگ علیه فرانسوی ها، به آرامی سرزمین هایشان را به جنوب شرقی گسترش دادند و در سال ۱۵۶۷ ریو دو ژانیرو و در سال ۱۶۱۵ سائو لوئیس در شمال غرب این کشور را تصرف کردند. آن ها نیروهای نظامیشان را به جنگل آمازون فرستادند و مواضع انگلیسی ها و هلندی ها را فتح کردند و از سال ۱۶۶۹روستاها و قلعه های خودشان را در آنجا ساختند. در سال ۱۶۸۰، آن ها به جنوب رسیده و ساکرامنتو در کرانه ریو دلا پلاتا، ( اوروگوئه کنونی ) را تأسیس کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسالگرد استقلال برزیل در تاریخ ۷ سپتامبر هر سال یعنی روز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۸۲۲ جشن گرفته می شود. پرنس پدروی دوم استقلال برزیل از پرتغال را در این روز اعلام کرد. در اواخر سال ۱۸۲۵ بعد از به رسمیت شناخته شدن رسمی برزیل، توافقی میان این کشور و پرتغال به امضا رسید.
سرزمینی که هم اکنون برزیل نامیده می شود در آوریل سال ۱۵۰۰، مورد ادعای پرتغال بود. پرتغالی هایی که وارد خاک برزیل شدند با بومی هایی مواجه شدند که اغلبشان با زبان توپی گارانی صحبت می کردند.
اگرچه اولین استقرار نیروهای پرتغالی در خاک برزیل در سال ۱۵۳۲ انجام گرفت ولی مستعمره سازی این سرزمین در سال ۱۵۳۴ آغاز شد، زمانی که پادشاه جان سوم خاک برزیل را به پانزده فرمانداری موروثی تقسیم کرد. این سازماندهی با این حال مشکل ساز بود. در سال ۱۵۴۹ پادشاه یک فرماندار کل را منصوب کرد تا تمامی مستعمره ها ی پانزده گانه را اداره کند. پرتغالی ها برخی از قبایل بومی را جذب کردند. در حالی که بسیاری از بومیان دیگر به تدریج در جنگ های طولانی یا در اثر بیماری نابود شدند.
در اواسط قرن شانزدهم، با توجه به بالا رفتن تقاضای بین المللی شکر، این محصول به مهم ترین صادرات برزیل تبدیل شد. برای به دست آوردن سود از چنین شرایطی بود که تا سال ۱۷۰۰ قرن هفدهم، بیش از ۹۶۳٬۰۰۰ برده آفریقایی از کشورهای حوزه اقیانوس اطلس برای کار در برزیل آورده شد.
در پایان قرن هفدهم، صادرات شکر شروع به کاهش کرد اما با شروع دهه ۱۶۹۰ کشف طلا توسط جویندگان در منطقه میناس گراییس در معادن عمومی که در حال حاضر ماتو گروسو، گوییاس و ایالت میناس گرایس نامیده می شود، این مستعمره را از فروپاشی قریب الوقوع نجات داد. از سراسر برزیل و همچنین از پرتغال، هزاران مهاجر به معادن یاد شده آمدند.
نیروهای نظامی پرتغال با جنگ علیه فرانسوی ها، به آرامی سرزمین هایشان را به جنوب شرقی گسترش دادند و در سال ۱۵۶۷ ریو دو ژانیرو و در سال ۱۶۱۵ سائو لوئیس در شمال غرب این کشور را تصرف کردند. آن ها نیروهای نظامیشان را به جنگل آمازون فرستادند و مواضع انگلیسی ها و هلندی ها را فتح کردند و از سال ۱۶۶۹روستاها و قلعه های خودشان را در آنجا ساختند. در سال ۱۶۸۰، آن ها به جنوب رسیده و ساکرامنتو در کرانه ریو دلا پلاتا، ( اوروگوئه کنونی ) را تأسیس کردند.
wiki: استقلال برزیل