اسپیس اکس استارشیپ یک پرتابگر فوق سنگین دومرحله ای با قابلیت استفاده مجدد[ ۲] است که به وسیلهٔ شرکت اسپیس اکس از سال ۲۰۱۲ در حال ساخت است. [ ۳] استارشیپ با ارتفاع ۱۲۱ متر ( ۳۹۷ پا ) و با جرم پرتاب ۵٬۰۰۰ متریک تن ( ۱۱٬۰۰۰٬۰۰۰ پوند ) بزرگ ترین و قدرتمندترین فضاپیمایی است که تاکنون پرواز کرده است.
در ماه مارس ۲۰۱۹ آزمایش های یکپارچهٔ اولیه استارشیپ با آزمایش یک نمونهٔ اولیه کوچک شده، به نام استارهاپر ( مشابه نمونهٔ اولیه ساخته شده برای فالکون ۹ به نام گراس هاپر ) آغاز گردید[ ۴]
در ژوئن ۲۰۲۰ ایلان ماسک، یک هفته بعد از ارسال کرو دراگون در ایمیلی به کارکنان اسپیس اکس اعلام کرد که از این پس اولین اولویت شرکت، استارشیپ است. [ ۵]
فضاپیمای اسپیس اکس استارشیپ و پرتابگر فوق سنگین ( سوپر هوی ) ( که در مجموع استارشیپ نامیده می شود ) یک سامانه حمل انسان و محموله به مدار زمین، ماه، مریخ و حتی فراتر از آن است که قابلیت استفاده کاملاً مجدد و حمل بیش از ۱۰۰ تن را دارد. [ ۶] همچنین قرار است از استارشیپ در برنامهٔ استارلینک نیز استفاده شود، در حالی که در سال های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ پرتابگر فالکون ۹ حداکثر ۶۰ عدد ماهوارهٔ استارلینک را به طور همزمان به مدار زمین می فرستاد، برنامه ریزی شرکت اسپیس اکس برای ارسال حدود ۴۰۰ ماهواره با هر یک پرتاب است. [ ۷]
در سال ۲۰۰۷، ایلان ماسک یک هدف برای فعال کردن اکتشاف و استقرار انسان در مریخ تعیین کرد. [ ۸] [ ۹] اسپیس اکس توسعه موتور موشک رپتور ( موتور مورد استفاده در استارشیپ ) را قبل از سال ۲۰۱۴ آغاز کرد. از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴، ماسک اظهارات مختلفی را بیان کرد و ابراز امیدواری کرد که اسپیس اکس انسان ها را در سال های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ به مریخ بفرستد. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲]
پس از یک تلاش لغو شده برای پرتاب در ۱۷ آوریل ۲۰۲۳، [ ۱۳] بوستر ۷ و شیپ ۲۴ در ۲۰ آوریل در ساعت ۱۳:۳۳ جهانی برای اولین آزمایش پرواز مداری از زمین بلند شدند. [ ۱۴] سه موتور در طول پرتاب از کار افتادند و چندین موتور دیگر در طول پرواز از کار افتادند. [ ۱۵] فضاپیما همچنین کنترل جهت دهی رانش موتورهای رپتور را بعداً در پرواز از دست داد، که منجر به شروع حرکت غلتشی خارج از کنترل راکت شد. [ ۱۵] این فضاپیما به حداکثر ارتفاع ۲۴ مایل ( ۳۹ کیلومتر ) رسید. [ ۱۶]
در ماه مارس ۲۰۱۹ آزمایش های یکپارچهٔ اولیه استارشیپ با آزمایش یک نمونهٔ اولیه کوچک شده، به نام استارهاپر ( مشابه نمونهٔ اولیه ساخته شده برای فالکون ۹ به نام گراس هاپر ) آغاز گردید[ ۴]
در ژوئن ۲۰۲۰ ایلان ماسک، یک هفته بعد از ارسال کرو دراگون در ایمیلی به کارکنان اسپیس اکس اعلام کرد که از این پس اولین اولویت شرکت، استارشیپ است. [ ۵]
فضاپیمای اسپیس اکس استارشیپ و پرتابگر فوق سنگین ( سوپر هوی ) ( که در مجموع استارشیپ نامیده می شود ) یک سامانه حمل انسان و محموله به مدار زمین، ماه، مریخ و حتی فراتر از آن است که قابلیت استفاده کاملاً مجدد و حمل بیش از ۱۰۰ تن را دارد. [ ۶] همچنین قرار است از استارشیپ در برنامهٔ استارلینک نیز استفاده شود، در حالی که در سال های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ پرتابگر فالکون ۹ حداکثر ۶۰ عدد ماهوارهٔ استارلینک را به طور همزمان به مدار زمین می فرستاد، برنامه ریزی شرکت اسپیس اکس برای ارسال حدود ۴۰۰ ماهواره با هر یک پرتاب است. [ ۷]
در سال ۲۰۰۷، ایلان ماسک یک هدف برای فعال کردن اکتشاف و استقرار انسان در مریخ تعیین کرد. [ ۸] [ ۹] اسپیس اکس توسعه موتور موشک رپتور ( موتور مورد استفاده در استارشیپ ) را قبل از سال ۲۰۱۴ آغاز کرد. از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴، ماسک اظهارات مختلفی را بیان کرد و ابراز امیدواری کرد که اسپیس اکس انسان ها را در سال های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ به مریخ بفرستد. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲]
پس از یک تلاش لغو شده برای پرتاب در ۱۷ آوریل ۲۰۲۳، [ ۱۳] بوستر ۷ و شیپ ۲۴ در ۲۰ آوریل در ساعت ۱۳:۳۳ جهانی برای اولین آزمایش پرواز مداری از زمین بلند شدند. [ ۱۴] سه موتور در طول پرتاب از کار افتادند و چندین موتور دیگر در طول پرواز از کار افتادند. [ ۱۵] فضاپیما همچنین کنترل جهت دهی رانش موتورهای رپتور را بعداً در پرواز از دست داد، که منجر به شروع حرکت غلتشی خارج از کنترل راکت شد. [ ۱۵] این فضاپیما به حداکثر ارتفاع ۲۴ مایل ( ۳۹ کیلومتر ) رسید. [ ۱۶]
wiki: استارشیپ
استارشیپ (هواپیما). استارشیپ ( به انگلیسی: The Starship ) یک هواپیمای ساختِ بوئینگ در کشور ایالات متحده آمریکا است. نخستین استفاده کنندهٔ این هواپیما لد زپلین بوده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: استارشیپ (هواپیما)